سنائی غزنوی: تفاوت میان نسخه‌ها

سنائی غزنوی دو دسته مدیحه سروده است. برخی مدایح سنائی که در مدح ارباب قدرت در نیمه اول حیات هنری خود سروده، از سوی محققان جزء نیمه تاریک کارنامه او به شمار رفته است.<ref>شفیعی کدکنی، تازیانه های سلوک، ۱۳۹۰ش، ص۱۰.</ref>  

سنائی در دیگر اشعارش هم به مدح [[امام علی(ع)]]<ref>سنائی، دیوان حکیم سنائی غزنوی،‌ ۱۳۸۱ش، ص۲۸۹.</ref>، [[حضرت زهرا(س)]]،<ref>سنائی، دیوان حکیم سنائی غزنوی،‌ ۱۳۸۱ش، ص۲۸۹.</ref> [[امام حسین(ع)]]<ref>سنائی، دیوان حکیم سنائی غزنوی،‌ ۱۳۸۱ش، ص۲۸۹.</ref> و [[امام رضا(ع)]]<ref>سنائی، دیوان حکیم سنائی غزنوی،‌ ۱۳۸۱ش، ص۲۸۹.</ref> پرداخته است. کتاب «مدایح رضوی در شعر فارسی»،‌ قصیده‌ای از سنائی در مدح امام رضا(ع) را قدیمی‌ترین قصیده فارسی موجود در مدح امام رضا(ع) دانسته است.<ref>احمدی بیرجندی، مدایح رضوی در شعر فارسی، ۱۳۷۷ش، ص۲۷.</ref> رسول جعفریان معتقد است اشعار حدیقة الحقیقة ـ کتاب سنائی ـ اظهار نظر درباره مذهب سنائی را مشکل می‌سازد، چرا که دیدگاهی [[تقریب|وحدت‌گرایانه]] را بروز می‌دهد و به ستایش از پیامبر(ص)، [[خلفای سه‌گانه]]، امام علی(ع)، [[امام حسن(ع)]]، امام حسین(ع)، [[ابوحنیفه]] و [[شافعی]] می‌پردازد.<ref>جعفریان، تاریخ تشیع در ایران، ۱۳۸۷ش، ص۶۰۴.</ref>