Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۲۷
ویرایش
امام جواد علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها
←روایات و مناظرات
P.motahari (بحث | مشارکتها) (←منابع) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| زادگاه = [[مدینه]] | | زادگاه = [[مدینه]] | ||
| مدت امامت = ۱۷ سال ([[سال ۲۰۳ هجری قمری| ۲۰۳]] تا [[سال ۲۲۰ هجری قمری|۲۲۰ق]]) | | مدت امامت = ۱۷ سال ([[سال ۲۰۳ هجری قمری| ۲۰۳]] تا [[سال ۲۲۰ هجری قمری|۲۲۰ق]]) | ||
| درگذشت = آخر ذی‌القعده، ۲۲۰ق یا[[۶ ذی‌الحجه]]۲۲۰ق. | | درگذشت = آخر ذی‌القعده، ۲۲۰ق یا [[۶ ذی‌الحجه]]۲۲۰ق. | ||
| مدفن = [[کاظمین]] | | مدفن = [[کاظمین]] | ||
| محل زندگی = [[مدینه]]، [[بغداد]] | | محل زندگی = [[مدینه]]، [[بغداد]] | ||
| خط ۱۰۹: | خط ۱۰۹: | ||
روایاتی از حضرت جواد(ع) در مذمت [[واقفیه|واقفیان]] نقل شده است<ref> مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۸ ص۲۶۷؛ عطاردی، مسند الامام الجواد، ۱۴۱۰ق، ص۱۵۰.</ref> او [[زیدیه]] و واقفیان را در ردیف [[ناصبی|نواصب]] قرار می‌داد<ref>کشی، رجال الکشی، ۱۴۰۹ق، ص۴۶۰. </ref> و می‌گفت آیه «وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ؛ در آن روز چهرههايى زبون‌اند كه تلاش كرده و رنج [بيهوده] بردهاند»<ref> سوره غاشیه، آیات ۲ و۳.</ref> درباره آنان نازل شده است.<ref>کشی، رجال الکشی، ۱۴۰۹ق، ص۲۲۹، ۴۶۰.</ref> او همچنین [[فهرست اصحاب امام جواد(ع)|اصحاب خود]] را، از نماز خواندن پشت سر واقفیان نهی می‌کرد.<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۷۹؛ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۲۸.</ref> | روایاتی از حضرت جواد(ع) در مذمت [[واقفیه|واقفیان]] نقل شده است<ref> مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۸ ص۲۶۷؛ عطاردی، مسند الامام الجواد، ۱۴۱۰ق، ص۱۵۰.</ref> او [[زیدیه]] و واقفیان را در ردیف [[ناصبی|نواصب]] قرار می‌داد<ref>کشی، رجال الکشی، ۱۴۰۹ق، ص۴۶۰. </ref> و می‌گفت آیه «وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ؛ در آن روز چهرههايى زبون‌اند كه تلاش كرده و رنج [بيهوده] بردهاند»<ref> سوره غاشیه، آیات ۲ و۳.</ref> درباره آنان نازل شده است.<ref>کشی، رجال الکشی، ۱۴۰۹ق، ص۲۲۹، ۴۶۰.</ref> او همچنین [[فهرست اصحاب امام جواد(ع)|اصحاب خود]] را، از نماز خواندن پشت سر واقفیان نهی می‌کرد.<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۷۹؛ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۲۸.</ref> | ||
امام جواد به مقابله با باورهای غالیانه این دوره نیز پرداخت و کوشید شیعیان را از عقاید غالیانه دور نگه دارد.<ref>نگاه کنید به: حاجی‌زاده، «غالیان در دوره امام جواد(ع) و نوع برخورد حضرت با آنان»، ص۲۲۶.</ref> او [[غالیان]]ی همچون [[ابوالخطاب|ابوالخَطّاب]] و پیروانش را [[لعن]] می‌کرد. همچنین کسانی را که در لعن ابوالخطاب توقف یا تردید می‌کردند نیز لعن می‌نمود.<ref>کشی، رجال الکشی، ۱۴۰۹ق، ص۵۲۹-۵۲۸.</ref> وی افرادی همچون ابوالغمر، جعفر بن واقد و هاشم بن ابی‌هاشم را پیرو ابوالخطاب معرفی می‌کرد و می‌گفت آنان با نام ما ([[اهل‌بیت(ع)|اهل‌بیت]]) از مردم بهره‌کشی می‌کنند.<ref>کشی، رجال الکشی، ۱۴۰۹ق، ص۵۲۹-۵۲۸.</ref> بنابر روایتی که در [[اختیار معرفة الرجال (کتاب)|رجال کشی]] آمده، امام قتل دو تن از [[غالیان|غُلات]] به نام‌های ابوالسَّمهری و ابن‌ابی‌زَرقاء را جایز دانست و دلیل آن را نقش آنان در منحرف کردن [[شیعه|شیعیان]] ذکر کرد.<ref> کشی، رجال الکشی، ۱۴۰۹ق، ص۵۲۹- | امام جواد به مقابله با باورهای غالیانه این دوره نیز پرداخت و کوشید شیعیان را از عقاید غالیانه دور نگه دارد.<ref>نگاه کنید به: حاجی‌زاده، «غالیان در دوره امام جواد(ع) و نوع برخورد حضرت با آنان»، ص۲۲۶.</ref> او [[غالیان]]ی همچون [[ابوالخطاب|ابوالخَطّاب]] و پیروانش را [[لعن]] می‌کرد. همچنین کسانی را که در لعن ابوالخطاب توقف یا تردید می‌کردند نیز لعن می‌نمود.<ref>کشی، رجال الکشی، ۱۴۰۹ق، ص۵۲۹-۵۲۸.</ref> وی افرادی همچون ابوالغمر، جعفر بن واقد و هاشم بن ابی‌هاشم را پیرو ابوالخطاب معرفی می‌کرد و می‌گفت آنان با نام ما ([[اهل‌بیت(ع)|اهل‌بیت]]) از مردم بهره‌کشی می‌کنند.<ref>کشی، رجال الکشی، ۱۴۰۹ق، ص۵۲۹-۵۲۸.</ref> بنابر روایتی که در [[اختیار معرفة الرجال (کتاب)|رجال کشی]] آمده، امام قتل دو تن از [[غالیان|غُلات]] به نام‌های ابوالسَّمهری و ابن‌ابی‌زَرقاء را جایز دانست و دلیل آن را نقش آنان در منحرف کردن [[شیعه|شیعیان]] ذکر کرد.<ref> کشی، رجال الکشی، ۱۴۰۹ق، ص۵۲۹-۵۲۸.</ref> | ||
او خطاب به [[محمد بن سنان]]، ادعای مُفَوِّضه مبنی بر واگذاری خلق و تدبیر جهان به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و [[امامان شیعه|امامان]] را رد کرد. البته تفویض احکام را هم به [[مشیت|مشیت الهی]] منتسب کرد و گفت این عقیده‌ای است که هرکس از آن جلوتر برود، از [[اسلام]] خارج است و هرکس آن را نپذیرد (دینش) نابود می‌شود و هرکس آن را بپذیرد، به حق پیوسته است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۴۱.</ref> | او خطاب به [[محمد بن سنان]]، ادعای مُفَوِّضه مبنی بر واگذاری خلق و تدبیر جهان به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و [[امامان شیعه|امامان]] را رد کرد. البته تفویض احکام را هم به [[مشیت|مشیت الهی]] منتسب کرد و گفت این عقیده‌ای است که هرکس از آن جلوتر برود، از [[اسلام]] خارج است و هرکس آن را نپذیرد (دینش) نابود می‌شود و هرکس آن را بپذیرد، به حق پیوسته است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۴۱.</ref> | ||
| خط ۱۱۷: | خط ۱۱۷: | ||
| | | | ||
| قالَ الامام الجواد(ع): الْمُؤْمِنُ يَحْتَاجُ إِلَى تَوْفِيقٍ مِنَ اللهِ وَ وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّنْ يَنْصَحُهُ. | | قالَ الامام الجواد(ع): الْمُؤْمِنُ يَحْتَاجُ إِلَى تَوْفِيقٍ مِنَ اللهِ وَ وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّنْ يَنْصَحُهُ. | ||
|امام جواد(ع) فرمود: [[مؤمن]] نیازمند سه خصلت است: [[توفیق]] از سوی [[خداوند]]، واعظی از درون | |امام جواد(ع) فرمود: «[[مؤمن]] نیازمند سه خصلت است: [[توفیق]] از سوی [[خداوند]]، واعظی از درون خود و پذیرش از کسی که او را پند می‌دهد.»<ref> ابن‌شعبه حرانی، تحف العقول، ۱۴۰۴ق، ص۴۵۷.</ref> | ||
| | | | ||
|عرض= 33 | |عرض= 33 | ||
| خط ۱۵۸: | خط ۱۵۸: | ||
همچنین نقل شده است که در سفر بازگشت جوادالائمه(ع) از [[بغداد]] به مدینه، گروهی، او را تا بیرون شهر بدرقه کردند. هنگام مغرب، امام جواد(ع) در حیاط [[مسجد|مسجدی]] در کنار درخت سدری که تا آن زمان میوه نداده بود، [[وضو]] گرفت و [[نماز]] خواند. پس از نماز، مردم مشاهده کردند که آن درخت، میوه داده است. تعجب کردند و از آن خوردند و یافتند که شیرین و بدون دانه است. از [[شیخ مفید]] نقل کرده‌اند که سال‌ها بعد این درخت را دیده و از میوه آن خورده است.<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، نشر علامه، ج۴، ص۳۹۰؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۷۸.</ref> | همچنین نقل شده است که در سفر بازگشت جوادالائمه(ع) از [[بغداد]] به مدینه، گروهی، او را تا بیرون شهر بدرقه کردند. هنگام مغرب، امام جواد(ع) در حیاط [[مسجد|مسجدی]] در کنار درخت سدری که تا آن زمان میوه نداده بود، [[وضو]] گرفت و [[نماز]] خواند. پس از نماز، مردم مشاهده کردند که آن درخت، میوه داده است. تعجب کردند و از آن خوردند و یافتند که شیرین و بدون دانه است. از [[شیخ مفید]] نقل کرده‌اند که سال‌ها بعد این درخت را دیده و از میوه آن خورده است.<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، نشر علامه، ج۴، ص۳۹۰؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۷۸.</ref> | ||
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول =صلوات | {{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول =صلوات مخصوص امام جواد(ع):{{سخ}}اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَىٰ عَلَمِ التُّقىٰ، وَنُورِ الْهُدَىٰ، وَمَعْدِنِ الْوَفاءِ، وَفَرْعِ الْأَزْكِياءِ، وَخَلِيفَةِ الْأَوْصِياءِ، وَأَمِينِكَ عَلَىٰ وَحْيِكَ . اللّٰهُمَّ فَكَما هَدَيْتَ بِهِ مِنَ الضَّلالَةِ، وَاسْتَنْقَذْتَ بِهِ مِنَ الْحَيْرَةِ، وَأَرْشَدْتَ بِهِ مَنِ اهْتَدىٰ، وَزَكَّيْتَ بِهِ مَنْ تَزَكَّىٰ، فَصَلِّ عَلَيْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَىٰ أَحَدٍ مِنْ أَوْلِيائِكَ، وَبَقِيَّةِ أَوْصِيائِكَ، إِنَّكَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ. {{سخ}}خدایا، درود فرست بر محمد بن علی بن موسی، نشانه [[تقوا]] و نور هدایت و معدن وفا و نژاد پاکان و جانشین اوصیا و امین تو بر [[وحی]]. خدایا، چنان‌که به وسیله او مردم را از گمراهی به عرصه هدایت آوردی و از سرگردانی رهایی بخشیدی و به وجود او راهنمایی کردی هرکه را که هدایت یافت و تربیت نمودی هرکه را که تربیت شد، پس بر او درود فرست، برترین درودی که بر یکی از اولیایت و باقیمانده اوصیایت فرستادی. به‌درستی که تو توانمند و فرزانه‌ای.|تاریخ بایگانی| منبع = مجلسی، بحارالانوار، ج۹۴، ص۷۷| تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۵px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | ||
== اصحاب == | == اصحاب == | ||