Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۷۸۵
ویرایش
محمد بن عثمان عمری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←وضعیت دوره نیابت
جز (←روایات و آثار) |
جز (←وضعیت دوره نیابت) |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
===وضعیت دوره نیابت=== | ===وضعیت دوره نیابت=== | ||
از حوادث مهم دوران نیابت محمد بن عثمان، [[قیام صاحب زنج]] و ظهور [[قرامطه]] بود. از آنجا که صاحب زنج، نسب خود را به [[زید بن علی|زید]]، فرزند [[امام سجاد | از حوادث مهم دوران نیابت محمد بن عثمان، [[قیام صاحب زنج]] و ظهور [[قرامطه]] بود. از آنجا که صاحب زنج، نسب خود را به [[زید بن علی|زید]]، فرزند [[امام سجاد|امام سجاد(ع)]] می‌رساند، بخشی از [[علویان]] به او پیوستند.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۷۵و۱۷۶.</ref> محققان معتقدند صاحب زنج به دروغ خود را علوی معرفی کرد و در نسب و عمل به دور از اهل بیت بوده است.<ref name=":11">مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۶۳، ص۱۹۷.</ref> [[امام حسن عسکری علیه‌السلام|امام حسن عسکری(ع)]] نیز صاحب زنج را به دور از اهل بیت دانست.<ref>ابن‌شهر آشوب، مناقب آل أبی طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۴۲۹.</ref> | ||
فرقه قرامطه به عنوان شاخه‌ای از فرقه [[اسماعیلیه]]، نیز به شیعه ارتباط داشت و این ارتباط می‌توانست مشکلاتی را برای [[امامیه]] ایجاد کند. به نقل جاسم حسین، تبلیغات قرامطه در رابطه با قیام [[قائم]]، حکومت را تحریک می‌کرد تا فعالیت‌های آنها را با [[غیبت امام دوازدهم]] مرتبط بداند و آن را به عنوان مرحله آمادگی برای قیام مهدی تلقی کند. وی معتقد است [[توقیعات امام زمان|توقیعی]] که از سوی امام زمان در لعن [[ابوالخطاب]] برای محمد بن عثمان صادر شد، ناظر به خطر قرامطه و برای نهی شیعیان از هر گونه ارتباط با آنان بوده است.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۷۷و۱۷۸.</ref> | فرقه قرامطه به عنوان شاخه‌ای از فرقه [[اسماعیلیه]]، نیز به شیعه ارتباط داشت و این ارتباط می‌توانست مشکلاتی را برای [[امامیه]] ایجاد کند. به نقل جاسم حسین، تبلیغات قرامطه در رابطه با قیام [[قائم]]، حکومت را تحریک می‌کرد تا فعالیت‌های آنها را با [[غیبت امام دوازدهم]] مرتبط بداند و آن را به عنوان مرحله آمادگی برای قیام مهدی تلقی کند. وی معتقد است [[توقیعات امام زمان|توقیعی]] که از سوی امام زمان در لعن [[ابوالخطاب]] برای محمد بن عثمان صادر شد، ناظر به خطر قرامطه و برای نهی شیعیان از هر گونه ارتباط با آنان بوده است.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۷۷و۱۷۸.</ref> | ||