عثمان بن سعید عمری: تفاوت میان نسخه‌ها

| شهر وفات/شهادت =بغداد

| از یاران = [[امام جواد علیه السلام|امام جواد]]، [[امام هادی علیه السلام|امام هادی]]، [[امام حسن عسکری علیه السلام|امام عسکری]]، [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام مهدی]]

'''عُثمان بن سعید عَمْری''' (متوفای قبل از [[سال ۲۶۷ هجری قمری|۲۶۷ق]]) اولین [[نایب خاص]] از [[نواب اربعه]] امام زمان(ع) مشهور به اَبوعَمرو، در دوره [[غیبت صغرا|غیبت صغری]] است. وی از اصحاب [[امام هادی علیه السلام|امام هادی]]، [[امام حسن عسکری علیه السلام|امام عسکری]] و [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام مهدی(ع)]] دانسته شده، اما درباره اینکه از یاران [[امام جواد علیه السلام|امام جواد]]  بوده، تردیدهایی وجود دارد. عثمان بن سعید پس از شروع [[امامت]] امام مهدی(ع) ([[سال ۲۶۰ هجری قمری|سال ۲۶۰ق]])، تا پایان عمرش (حدود ۶ یا ۷ سال) نائب خاص امام بود‌ و پس از او، پسرش [[محمد بن عثمان]] عهده‌دار نیابت شد. عثمان در زمان نیابت به [[بغداد]] رفت و دوران وکالت خود را در آن‌جا گذراند. او در بغداد و سایر شهرهای [[عراق]] وکلایی داشته که وجوهات را از مردم اخذ کرده و سپس برای او می‌فرستادند. حضرت مهدی به هنگام وفات او، نامه تسلیتی برای فرزندش فرستاد. در [[جامع حدیثی|متون روایی]]، از عثمان بن سعید با القاب متعددی همچون زَیّات و عَمْری یاد شده است.

درباره تاریخ تولد عثمان، اطلاع دقیقی در دست نیست، اما گفته شده که از ۱۱ سالگی، خادم امام هادی(ع) بوده است.<ref>طوسی، رجال طوسی، ۱۴۱۵ق، ص۳۸۹.</ref> وی وکیل [[امام هادی]] و [[امام حسن عسکری]] و امام زمان(ع)‌، و همواره مورد اعتماد آنان بود. عثمان بن سعید ابتدا در [[سامرا]] زندگی می‌کرد و بعد از رحلت امام یازدهم، به بغداد رفت. در آن زمان سامرا پایتخت و مقر لشکریان سلسله [[عباسیان|عباسی]] بود که از آغاز با [[امامان شیعه]] میانه خوبی نداشتند. برخی گفته‌اند احتمالا به همین دلیل عثمان بن سعید به بغداد مهاجرت کرد و در آن‌جا منطقه [[کرخ]] را که محل سکونت شیعیان بود، مرکز رهبری [[امامیه]] قرار داد.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۹.</ref>

بنا بر آنچه در کتب و منابع رجالی آمده، عثمان بن سعید، وکیل سه امام معصوم ([[امام هادی]]، [[امام عسکری]] و [[امام زمان]]) بوده است. اما [[ابن شهرآشوب]] او را باب [[امام جواد]] (ع) نیز دانسته است.<ref>ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۳۸۰.</ref> بعضی از عالمان شیعه، قول اخیر را نپذیرفته و با تکیه بر سن عثمان، غیرقابل قبول دانسته‌اند که از اصحاب امام جواد بوده باشد و این نظر را از اشتباه‌های بزرگان رجال عنوان کرده‌اند.<ref>شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۲۴۹.</ref>

عثمان بن سعید در شمار اصحاب امام هادی بوده و به وکالت او از سوی امام هم تصریح شده است.<ref>طوسی، رجال طوسی، ۱۴۱۵ق، ص۳۸۹.</ref> در روایتی که [[احمد بن اسحاق قمی]] از امام هادی نقل کرده، عثمان بن سعید مردی موثق و امین معرفی شده که آنچه به امام نسبت می‌دهد و به مردم می‌رساند، همگی از جانب [[امام هادی]] است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۱، ص۳۴۴.</ref>

وقتی [[جعفر کذاب|جعفر]] برادر امام عسکری(ع) ادعای نیابت کرد، احمد بن اسحاق از اصحاب امام حسن عسکری برای اطلاع از درستی یا نادرستی ادعای جعفر، نامه‌ای نوشت و به وسیله عثمان بن سعید برای حضرت مهدی فرستاد. امام در پاسخ نامه، [[امامت]] جعفر را رد کرد و او را مفسد و ترک‌کننده [[نماز]] خواند.<ref>طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۶۸.</ref>