عبدالرحمان بن عبدالله ارحبی: تفاوت میان نسخه‌ها

| مدفن              =[[حرم امام حسین]]

| از یاران          =امام حسین

'''عبدالرحمان بن عبدالله ارحبی''' (شهادت [[سال ۶۱ هجری قمری|۶۱ق]]) از اصحاب [[امام حسین(ع)]] که در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید. او  به همراه [[قیس بن مسهر]] [[نامه‌های کوفیان به امام حسین(ع)|نامه‌های کوفیان]] را به امام حسین رساندند. امام او را به همراه [[مسلم بن عقیل]] راهی کوفه کرد او پس از شهادت مسلم به کاروان امام پیوست و [[روز عاشورا]] در حمله نخست به شهادت رسید.

عبدالرحمان از اصحاب امام حسین<ref>رجال الطوسی، ص۱۰۳</ref> و مردی شجاع و دلاور<ref>ابصارالعین، ص۱۳۱؛ تنقیح المقال ج۲، ص۱۴۵.</ref> و فردی صاحب نفوذ در کوفه و از تابعین امام علی (ع) به شمار می‌رفت.<ref>السماوی، پیشین، ص۱۳۱.</ref>

آنان روز دهم یا به روایتی دوازدهم [[ماه رمضان]] سال ۶۰ قمری وارد مکه شدند<ref>ارشاد، ج۲، ص۳۷؛ مناقب، ج۳، ص۲۴۱</ref> و با دیگر سفیران عراق که برای امام نامه آورده بودند در مکه دیدار نموده و نامه‌ها را به امام(ع) رساندند.<ref>الطبری، پیشین،ص۳۵۲؛ ابن اعثم الکوفی، الفتوح، ج ۵،ص۲۹؛ شیخ مفید؛ الارشاد،ص۳۷؛ ابوالفداء اسماعیل بن عمر ابن¬کثیر، البدایه و النهایه، ج ۸،ص۱۵۱.</ref>

ولی بنا به نقلی عبدالرحمان و بیش از ۱۵۰ نفر دیگر از کوفه هر کدام دو یا سه یا چهار نامه به سمت مکه روانه شده و به خدمت امام(ع) رسیدند.<ref>ارشاد، ج۲، ص۳۷؛ مناقب، ج۳، ص۲۴۱</ref>

عبدالرحمان پس از شهادت [[مسلم بن عقیل]] مخفیانه از [[کوفه]] خارج شد و به کاروان امام حسین پیوست.<ref>ارشاد، ج۲، ص۳۹؛ تاریخ طبری ج۵، ص۳۵۴؛ انساب الاشراف ج۳، ص۱۵۹.</ref> عبدالرحمن [[روز عاشورا]] با اجازه از [[سیدالشهدا]] به میدان رفت.<ref>تنقیح المقال ج۲، ص۱۴۵؛ ابصارالعین، ص۱۳۱-۱۳۲.</ref> و پس از کشته و زخمی کردن چند تن از سپاه کوفه، به [[شهادت]] رسید. وی، جزو شهدای حمله اول، شمرده شده است.<ref>مناقب، ج۳، ص۲۶۰</ref> [[بنی‌اسد]] پیکر او را نیز همراه دیگر [[شهدای کربلا]] در مقبره دسته جمعی به خاک سپردند.

|ترجمه= «به کسی که مرا نمی‌شناسد می‌گویم من پسر کدن هستم و به دین حسین(ع) و [[حسن(ع)]] می‌باشم.»<ref>البلاذری، انساب الاشراف ج۳، ص۴۰۴.</ref>

سماوی نیز رجز زیر را به او نسبت داده است:<ref>ابصارالعین، ص۱۳۲.</ref>