confirmed، protected، templateeditor
۷٬۷۰۴
ویرایش
بیع الخیار: تفاوت میان نسخه‌ها
←دیدگاه اهل سنت
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
{{جعبه نقل قول | عنوان = [[حضرت محمد(ص)]]:| نقل‌قول = <big>{{وسط چین}}«الْمُتَبَايِعَانِ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا بِالْخِيَارِ عَلَى صَاحِبِهِ، مَا لَمْ يَتَفَرَّقَا إِلَّا بَيْعَ الْخِيَارِ»<br> | {{جعبه نقل قول | عنوان = [[حضرت محمد(ص)]]:| نقل‌قول = <big>{{وسط چین}}«الْمُتَبَايِعَانِ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا بِالْخِيَارِ عَلَى صَاحِبِهِ، مَا لَمْ يَتَفَرَّقَا إِلَّا بَيْعَ الْخِيَارِ»<br> | ||
<small>«خریدار و فروشنده تا زمانی که متفرق نشده‌اند، امکان انتخاب فسخ معامله را دارند؛ مگر در بیع الخیار»</small>.{{پایان}}</big>{{حدیث||}}|تاریخ بایگانی | | <small>«خریدار و فروشنده تا زمانی که متفرق نشده‌اند، امکان انتخاب فسخ معامله را دارند؛ مگر در بیع الخیار»</small>.{{پایان}}</big>{{حدیث||}}|تاریخ بایگانی | | ||
| منبع = <small>[[مالک بن انس]]، الموطأ، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۶۷۱.</small> | تراز = چپ| عرض = | | منبع = <small>[[مالک بن انس]]، الموطأ، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۶۷۱.</small> | تراز = چپ| عرض = 330px | اندازه خط = 11px|رنگ پس‌زمینه=#9ef9ff| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = وسط}} | ||
محل استناد اهل‌سنت، [[حدیث نبوی|روایتی نبوی]] است که [[مالک بن انس]] آن را در [[موطأ|کتاب مُوَطَّأ]] خود نقل کرده است. در این روایت آمده است که خریدار و فروشنده تا زمانی که متفرق نشده‌اند، می‌توانند معامله را فسخ کنند؛ مگر در بیع الخیار.<ref>ابن حجر عسقلانی، فتح الباری، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۳۳۳.</ref> شارحان حدیث و فقهای اهل سنت درباره منظور [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] از عبارت «الا بیع الخیار» معانی متفاوتی ارائه کرده‌اند.<ref>ابن حجر عسقلانی، فتح الباری، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۳۳۳.</ref> | محل استناد اهل‌سنت، [[حدیث نبوی|روایتی نبوی]] است که [[مالک بن انس]] آن را در [[موطأ|کتاب مُوَطَّأ]] خود نقل کرده است. در این روایت آمده است که خریدار و فروشنده تا زمانی که متفرق نشده‌اند، می‌توانند معامله را فسخ کنند؛ مگر در بیع الخیار.<ref>ابن حجر عسقلانی، فتح الباری، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۳۳۳.</ref> شارحان حدیث و فقهای اهل سنت درباره منظور [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] از عبارت «الا بیع الخیار» معانی متفاوتی ارائه کرده‌اند.<ref>ابن حجر عسقلانی، فتح الباری، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۳۳۳.</ref> | ||