بخل: تفاوت میان نسخه‌ها

== جایگاه ==

واژه بخل و مشتقات آن ۱۲ بار در قرآن ذکر شده است؛ آیه ۳۷ نساء، آیه ۲۴ حدید، آیه ۸ لیل، آیه ۱۸۰ آل‌عمران، آیه ۷۶ توبه، آیه ۳۷ و ۳۸ محمد. همچنین به گفته مفسران عبارت‌های شُحّ<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۱۰۱.</ref> در آیه «وَ أُحْضِرَتِ الْأَنْفُسُ الشُّحَّ»<ref>سوره نساء، آیه ۱۲۸</ref>، قَتر<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۳۰۱.</ref> در آیه «وَ كانَ الْإِنْسانُ قَتُوراً»<ref>سوره اسراء، آیه ۱۰۰.</ref> و ضَنّ<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۷، ص۳۷۱.</ref> در آیه «وَ ما هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنينٍ»،<ref>سوره تکویر، آیه ۲۴</ref> در معنای بخل به کار رفته‌است.<ref>جمالی، «[https://quran.isca.ac.ir/fa/Article/Detail/5027/بخل بخل]».</ref>  

اوصاف رذیله همچون بخل، جهل را در مایل ساختن انسان به بدی‌ها توانمند می|‌سازند؛ همان‌گونه اوصاف پسندیده همچون سخاوت،‌ عقل را در متمایل ساختن انسان به خوبی‌ها یاری می‌دهند.<ref>علامه مجلسی، مرآه العقول، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۶۶.</ref>

در آموزه‌های دینی، دستوراتی در تعامل با شخص بخیل ذکر شده است. طبق این آموزه‌ها از همنشینی با بخیل، بردن نیاز و خواسته خود نزد بخیل، مشورت کردن با او<ref>ابن بابویه، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۱۰۲.</ref> و سپردن اداره امور مردم به چنین شخصی نهی شده است.<ref>طارمی، «[https://rch.ac.ir/article/Details/6058 بخل]»، ص۴۴۱.</ref>

{{گفت و گو