حسینیه ارشاد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حسینیه ارشاد'''، مؤسسه‌اى خیریه با اهداف علمى، آموزشى، تبلیغى و پژوهشى در عرصه اندیشه دینى، با رویكرد نوگرایانه كه در اوایل دهه ۱۳۴۰ش در شهر [[تهران]] پایتخت [[ایران]]، تأسیس شد. این مرکز در جذب و آگاهی بخشی جوانان نسبت به مباحث دینی و انقلابی نقشی بسزایی را ایفا کرد از فعالین این موسسه می‌توان به [[شهید مطهری]] و [[علی شریعتی]] اشاره کرد، حسینیه ارشاد بعد از تعطیلی در اواخر دوران [[حکومت پهلوی]]، در اوایل [[انقلاب اسلامی]] بازگشایی شد و فعالیت‌های علمی، مذهبی و اجتماعی خود را مجددا از سر گرفت.

در اواخر ۱۳۴۵ش، اعضاى هیئت مدیره تعیین گردیدند : همایون رئیس، مطهرى نایب رئیس، میناچى خزانه‌دار، و [[سیدعلى شاهچراغى]] و [[محمدتقى جعفرى]]، هر دو از روحانیون فعال و محل مراجعه جوانان علاقه‌مند به مسائل اسلامى، اعضاى جانشین هیئت مدیره شدند.  <ref>  روزنامه رسمى كشور، ش ۶۶۸۶، ۱۱ بهمن ۱۳۴۶، ص ۳</ref>شاهچراغى امام جماعت حسینیه نیز بود.<ref>  شریعتى مزینانى، ص ۱۱۰.</ref>

پس از صدور مجوز رسمی، در آذر ۱۳۴۶ ساختمان حسینیه ارشاد رسماً گشایش یافت و سخنرانی‌های دینی در آن آغاز شد. بسیاری از روحانیان سرشناس و برخی افراد مشهور غیرروحانی از سخنرانان آن بودند، از جمله:  

# [[محمدتقی شریعتی]]

# [[سیدمحمد محیط طباطبائی]]

# [[محمدجواد باهنر]]

# [[سیدعبدالکریم هاشمی نژاد]]

# [[محمدمهدی موحدی کرمانی]]

# [[سیدصدرالدین بلاغی]]

# [[سیدمرتضی شبستری]]

# [[سید علی حسینی خامنه‌ای]]  

تأسیس کاروان حج و تشکیل جلسات آموزش مناسک حج، و تشکیل گروههای هنری و اجرای نمایش از دیگر برنامه‌های جنبی و نوآورانه حسینیه ارشاد بود. دو نمایش ابوذر و نهضت شیعی سربداریه را ساواک بسیار خطرناک تشخیص داد و مانع اجرای مجدد آنها شد.<ref> حسینیه ارشاد به روایت اسناد ساواک، ص۲۵۶ـ۲۶۰؛ دکتر شریعتی در آیینۀ خاطرات، ص۱۰۵ـ ۱۰۶.</ref>

در ۱۳۴۶ش استقبال جوانان از سخنرانی‌های [[فخرالدین حجازی]] و نظر مطهری بر کنار گذاشتن او از حسینیه ارشاد، موجب بروز بحران در هیئت مدیره شد که با کناره گیری حجازی اندکی فروکش کرد.<ref> مرکز اسناد انقلاب اسلامی، آرشیو، «‌حسینیه ارشاد »، ش ۳۵۳، ص۱۷۱، ۱۷۶؛ رهنما، ص۲۳۲ـ ۲۳۳؛ نیز رجوع کنید به فلسفی، ص۳۰۷</ref> علی شریعتی، که از ۱۳۴۵ش با تدریس تاریخ اسلام در [[دانشگاه مشهد]] شهرت یافته بود، به دعوت مطهری، از آبان ۱۳۴۷ به جمع سخنرانان حسینیه ارشاد پیوست. وی با قدرت بیان و سبک و رویکرد ویژه‌اش به مباحث، عملا سایر سخنرانیهای مؤسسه را تحت تأثیر قرارداد. نخستین سخنرانی وی در سوم آبان ۱۳۴۷، مورد توجه مخاطبان و سخنرانان حسینیه، از جمله مطهری، قرار گرفت.<ref> دوانی، ص۴۴؛ رهنما، ص۲۳۴.</ref>

درخصوص تعطیل حسینیه ارشاد در آبان ۱۳۵۱ ــ که به دستور مستقیم [[محمدرضا پهلوی]] صورت گرفت ــ چند نظر ابراز شده که از آن جمله است:  

# فشار محافل مذهبی و روحانیان بر شاه و حکومت برای تعطیل کردن حسینیه ارشاد؛ <ref> رجوع کنید به جعفریان، ص۲۸۶؛ جعفری، ص۳۳ـ۳۴</ref>  

حسینیه ارشاد پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی]]، بازگشایی و فعالیت‌های اجتماعی و علمی و مذهبی آن از سر گرفته شد.<ref> رجوع کنید به آیندگان، سال ۱۲، ش ۳۳۲۶، شنبه ۱۸ فروردین ۱۳۵۸، ص۱</ref> تشکیل انجمن شعر و ادب و برگزاری کلاس‌های آموزش قرآن، تفسیر [[نهج البلاغه]]، [[ادبیات عرب]]، حافظ شناسی و تفسیر [[مثنوی]] و جز آن، از جمله فعالیت‌های علمی پس از انقلابِ حسینیه ارشاد است.