Automoderated users، confirmed، مدیران
۱۳۷
ویرایش
حسن بن زید بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Aghaie جز (←پانویس) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات حاکم | |||
| نام = امیر حسن بن زید علوی | |||
| عنوان = داعی [[طبرستان]] | |||
| دوران = [[۲۵۰ (قمری)|۲۵۰]] تا [[۲۷۰ (قمری)|۲۷۰ قمری]]{{سخ}}[[۱۴ آبان]] [[۲۴۳]] تا [[۲۶۳|۲۶۳ جلالی]]{{سخ}}[[۸۶۴ (میلادی)|۸۶۴]] تا [[۸۸۴ (میلادی)|۸۸۴ میلادی]]{{سخ}}(۱۹ سال) | |||
| تصویر = Alavian-persian.svg | |||
| زیرنویس تصویر = نقشهٔ قلمرو علویان طبرستان در زمان داعی کبیر | |||
| اندازه تصویر = 300px | |||
| لقب = داعی کبیر{{سخ}}داعی اول{{سخ}}داعی‌الی‌الحق{{سخ}}داعی الحق الی الخلق{{سخ}}داعی الی الله{{سخ}}حالب الحجاره | |||
| زادگاه = [[مدینه]]، [[حجاز]]، [[عباسیان]] | |||
| تاریخ درگذشت = [[۳ رجب]] [[۲۷۰ (قمری)|سال ۲۷۰ هجری]] ([[۸۸۴ (میلادی)|۸۸۴ میلادی]]) | |||
| محل درگذشت = [[آمل]]، [[طبرستان]] | |||
| آرامگاه = محلهٔ راستکوی، [[آمل]] | |||
| پیش از = [[ابوالحسین احمد بن محمد]] و [[محمد بن زید]] | |||
| پس از = - | |||
| دودمان = [[علویان طبرستان]] | |||
| پدر = زید بن محمد | |||
| مادر = آمنه بنت عبدالله | |||
| فرزندان = [[#خانواده|یک دختر]] | |||
| دین = [[تشیع|شیعه]] [[زیدیه|زیدی]]}} | |||
'''حسن بن زید بن محمد'''، ملقب به '''داعی کبیر'''، بنیان گذار سلسله [[علویان]] طبرستان در سده سوم، و از [[سادات حسنی|سادات بنی الحسن]] است. وی به دعوت اهالی [[طبرستان]] به این منطقه آمد، سلسله علویان طبرستان را تشکیل داده و به تبلیغ [[زیدیه]] پرداخت. | '''حسن بن زید بن محمد'''، ملقب به '''داعی کبیر'''، بنیان گذار سلسله [[علویان]] طبرستان در سده سوم، و از [[سادات حسنی|سادات بنی الحسن]] است. وی به دعوت اهالی [[طبرستان]] به این منطقه آمد، سلسله علویان طبرستان را تشکیل داده و به تبلیغ [[زیدیه]] پرداخت. | ||
او با بیرون راندن طاهریان از طبرستان و ری، حکومت خود را آغاز کرد اما در نبرد با عباسیان شکست خورد. بعدها پس از مرگ معتزبالله عباسی، دوباره حکومت خود را بازپس گرفت. گفته شده وی مردی پارسا، فقیه و بخشنده بوده اما با مخالفانش با شدت برخورد می‌کرده است. | او با بیرون راندن طاهریان از طبرستان و ری، حکومت خود را آغاز کرد اما در نبرد با عباسیان شکست خورد. بعدها پس از مرگ معتزبالله عباسی، دوباره حکومت خود را بازپس گرفت. گفته شده وی مردی پارسا، فقیه و بخشنده بوده اما با مخالفانش با شدت برخورد می‌کرده است. | ||