خطبه حضرت فاطمه در جمع زنان مدینه: تفاوت میان نسخه‌ها

حضرت زهرا(س) در فراز بعدی، شگفتی خود را از کار [[مسلمان|مسلمانان]] ابراز می‌دارد، که به کدام دلیل به دنبال دوستان دروغین رفته و سرپرستان نااهل را انتخاب کردند و به چه امیدی این‌همه [[ظلم|ستم و بیداد]] مرتکب شدند.<ref>کرمی، سیره و سیمای ریحانه پیامبر، ۱۳۸۰ش، ص۷۴۲-۷۴۳؛</ref> برخی نیز گفته‌اند شاید مراد حضرت در این فراز این باشد که مردم با چه مستندی، تکیه‌گاه قوی و محکمی مثل حضرت علی و اهل بیت(ع) را رها کرده و به‌جای آنان دیگران را انتخاب کرده‌اند.<ref>منتظری، شرح خطبه حضرت زهرا سلام الله علیها، ۱۳۷۴ش، ص۴۱۴.</ref> او انتخاب مردم را چنین توصیف می‌کند که سر را رها کرده و دم را چسبیده‌اند و به دنبال عامی رفتند و عالم را رها کردند و تبهکاری خود را نیکوکاری می‌پندارند. فاطمه(س) آنها را فاسدانی می‌داند که به فساد خویش آگاهی ندارند.<ref>دشتی، فرهنگ سخنان حضرت فاطمه(س)، ۱۳۸۱ش، ص۹۴-۹۵.</ref>

===هشدار نسبت به آینده خونبار===

هشدار نسبت به ثمره انتخاب نادرست آخرین سخنی است که فاطمه زهرا(س) در این دیدار خطاب به زنان مدینه می‌گوید. در این فراز آنان را به دلیل رهاکردن [[اهل بیت(ع)]] و انتخاب نادرست خود به شمشیرهای برنده، سلطه تجاوزکارانی ستمگر و خونخوار و هرج و مرجی فراگیر و حکومتی مستبد که ثروت مسلمانان را بر باد می‌دهد و جمعیت آنان را پراکنده می‌کند.<ref>کرمی، سیره و سیمای ریحانه پیامبر، ۱۳۸۰ش، ص۷۴۴-۷۴۵؛ دشتی، فرهنگ سخنان حضرت فاطمه(س)، ۱۳۸۱ش، ص۹۵.</ref> به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] شاید اشاره فاطمه(س) به حکومت [[بنی امیه]] و [[بنی عباس]] و افرادی چون [[حجاج بن یوسف ثقفی|حجاج بن یوسف]] و اتفاقاتی چون [[واقعه حره]] باشد.<ref>مکارم شیرازی، زهرا برترین بانوی جهان، ۱۳۷۹ش، ص۲۳۸-۲۴۱.</ref>

به گفته [[سوید بن غفله]] پس از آنکه زنان سخنان فاطمه زهرا(س) را برای مردان خود بازگو کردند، دسته‌ای از آنان برای عذرخواهی نزد آن حضرت آمدند و به بهانه اینکه با [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] بیعت کرده و شرعاً نمی‌توانند [[بیعت]] خود را بشکنند، از کمک به اهل بیت(ع) معذور خواهند بود. حضرت زهرا(س) پس از شنیدن سخنان آنان، گفت دور شوید و با من سخن نگویید که عذرخواهی شما غیرصادقانه است<ref>منتظری، خطبه فاطمه زهرا سلام الله علیها و ماجرای فدک، ۱۳۷۴ش، ص۴۲۴-۴۲۶.</ref> و هیچ بهانه‌ای برای دفاع نکردن از حق نخواهید داشت و در قبال فجایعی که در آینده پیش خواهد آمد، مسئولید.<ref>کرمی، سیره و سیمای ریحانه پیامبر، ۱۳۸۰ش، ص۷۴۸-۷۴۹.</ref>

* [[احمد بن علی طبرسی]] نیز در [[الاحتجاج علی اهل اللجاج (کتاب)|کتاب الاحتجاج]] به نقل از [[سوید بن غفله]] این خطبه را نقل کرده است.<ref>طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۱۰۸.</ref> به گفته [[علامه حلی]] سوید از دوستان امیرالمومنین(ع) بوده است.<ref>علامه حلی، خلاصه الاقوال، ۱۴۱۷ق، ص۱۶۳.</ref> [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] نیز این سخنان را به نقل از الاحتجاج در [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]] آورده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۳، ص۱۵۹.</ref> به گفته [[حسینعلی منتظری]] از شارحین این خطبه، سوید بن غفله راوی این خطبه در زمان پیامبر(ص) [[ایمان]] آورد و فردی مخلص بود که [[علم رجال|رجالیان عامه و خاصه]] او را [[ثقه|توثیق]] کرده‌اند.<ref>منتظری، خطبه حضرت زهرا سلام الله علیها و ماجرای فدک، ۱۳۷۴ش، ص ۳۷۶-۳۷۷.</ref>