علم امام: تفاوت میان نسخه‌ها

گروهی از عالمان امامیه علم امامان را ارادی می‌دانند به این معنا که هرگاه اراده کنند که چیزی را بدانند، می‌دانند. یکی از دلایل این گروه از عالمان روایاتی است که  مضمون مشترک آن‌ها عبارت «لَوْ شاءَ أنْ یَعْلَمَ لَعَلِمَ»(اگر بخواهد بداند، می‌داند)است.<ref>النجفی اللاری، معارف السلمانی بمراتب الخلفاء الرحمانی، ص۳۷.</ref> [[محمدباقر مجلسی|مجلسی]]، [[محمدصالح بن احمد مازندرانی|ملاصالح مازندرانی]]، [[سید عبدالحسین لاری|نجفی لاری]]، [[زین‌العابدین گلپایگانی]]، [[محمدحسین مظفر|مظفر]]، و طباطبایی از باورمندان به فعلیت علم امام، و [[جعفر سبحانی|سبحانی]]، [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] و [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از معتقدان به شأنی و ارادی بودن علم امام معرفی شده‌اند.<ref>فرضی‌پوریان، شأنی یا فعلی بودن علم امام معصوم، ص۷۹-۸۰.</ref>