وسوسه: تفاوت میان نسخه‌ها

وسوسه را به معنای فکر یا احساسی دانسته‌اند که دائم انسان را به انجام کاری تحریک و تشویق می‌کند.<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ذیل واژه.</ref> این واژه بیشتر درباره نفوذ [[شیطان]] در دل انسان‌ها به‌کار برده شده است؛ زمانی که با القای هواهای نفسانی، بنده را از [[تقرب|قرب خدا]] دور می‌کند.<ref>حسینی دشتی، معارف و معاریف، ۱۳۶۹ش، ج۱، ص۳۴۹-۳۵۰؛ انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ذیل واژه؛ معینی، «وسوسه / وسواس»، ص۲۳۰۷.</ref> به گفته [[علی‌اکبر دهخدا|دهخدا]] شیطان با وسوسه، چیزی بی‌نفع و بدون خیر یا اندیشه‌های بد را در دل انسان جای می‌دهد.<ref>دهخدا، لغت‌نامه دهخدا، ذیل واژه.</ref> وسوسه همچنین کاری دانسته شده که در خفا صورت می‌گیرد و به صورت حدیث نفس انجام می‌شود.<ref>حمیری، شمس العلوم، ۱۴۲۰ق، ج ۱۱، ص ۱۳؛ حسینی دشتی، معارف و معاریف، ۱۳۶۹ش، ج۱، ص۳۴۹-۳۵۰.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبائی]] نیز وسوسه را نوعی کلام دانسته که نه از فضای دهان و توسط زبان، بلکه به صورت غیر محسوس<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۸، ص۴۴.</ref> از طریق القای معانی به ذهن انسان منتقل می‌شود.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۳، ص۱۸۱-۱۸۲.</ref>

طبق آنچه در [[دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی (کتاب)|دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی]] آمده، واژه وسوسه ۵ بار در [[آیه|آیات قرآن]] به کار رفته است که دو مورد آن به وسوسه [[آدم (پیامبر)|آدم]] و [[حوا]] توسط شیطان اشاره دارد.<ref>معینی، «وسوسه / وسواس»، ص۲۳۰۷.</ref> به گفته مفسرانی چون [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]] در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]]، شیطان یک بار به صورت پنهانی (وسوس الیه) به دل آدم نفوذ کرد و یک بار از در خیرخواهی (وسوس له) بر او وارد شد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳ و ۴، ص۶۲۶؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۱۷ش، ج۱، ص۱۱۹.</ref>