Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۳۰۳
ویرایش
Gholamzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
==مجموعه زیارتگاهی چهلاختران== | ==مجموعه زیارتگاهی چهلاختران== | ||
چهلاختران که در گذشته با نام موسویان نیز شناخته میشده<ref>افضل الممالک، میرزا حسین خان، سفرنامه قم، ۱۳۸۴ش، ص۱۰۳ و مدرسی طباطبایی، قم نامه: مجموعه مقالات و متون درباره قم، ۱۳۶۴ش. ص۱۱۴.</ref> محل دفنِ بیش از ۱۰۰ [[امامزاده|امامزاده]] است. [[موسی مبرقع|موسی مُبَرقَع]]، فرزند بدون واسطه [[امام جواد علیهالسلام|امام جواد(ع)]] نخستین کسی است که در این مکان [[دفن]] گردیده است. بعد از او فرزندان و بستگانش از جمله ۴۰ زن، ۴۰ مرد و ۲۵ کودک نیز در نزدیکی مزار او مدفون شدهاند.<ref>[https://www.mehrnews.com/news/5177924 «چهل اختران سومین قطب مذهبی قم»]؛ خبرگزاری مهر.</ref> در حال حاضر فقط هویت برخی از مدفونین در این مکان مشخص است.<ref>[https://www.mehrnews.com/news/5177924 «چهل اختران سومین قطب مذهبی قم»]؛ خبرگزاری مهر.</ref> در مجموعه زیارتگاهی چهل اختران مزار یکی از نوادگان [[امام سجاد علیهالسلام|امام سجاد(ع)]] نیز، وجود دارد.<ref>فقیه بحرالعلوم، انوار پراکنده در ذکر احوال امامزادگان و بقاع متبرکه ایران، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۴۳۷.</ref> <br> | چهلاختران که در گذشته با نام موسویان نیز شناخته میشده<ref>افضل الممالک، میرزا حسین خان، سفرنامه قم، ۱۳۸۴ش، ص۱۰۳ و مدرسی طباطبایی، قم نامه: مجموعه مقالات و متون درباره قم، ۱۳۶۴ش. ص۱۱۴.</ref> محل دفنِ بیش از ۱۰۰ [[امامزاده|امامزاده]] است.{{مدرک}} [[موسی مبرقع|موسی مُبَرقَع]]، فرزند بدون واسطه [[امام جواد علیهالسلام|امام جواد(ع)]] نخستین کسی است که در این مکان [[دفن]] گردیده است.{{مدرک}} بعد از او فرزندان و بستگانش از جمله ۴۰ زن، ۴۰ مرد و ۲۵ کودک نیز در نزدیکی مزار او مدفون شدهاند.<ref>[https://www.mehrnews.com/news/5177924 «چهل اختران سومین قطب مذهبی قم»]؛ خبرگزاری مهر.</ref> در حال حاضر فقط هویت برخی از مدفونین در این مکان مشخص است.<ref>[https://www.mehrnews.com/news/5177924 «چهل اختران سومین قطب مذهبی قم»]؛ خبرگزاری مهر.</ref> در مجموعه زیارتگاهی چهل اختران مزار یکی از نوادگان [[امام سجاد علیهالسلام|امام سجاد(ع)]] نیز، وجود دارد.<ref>فقیه بحرالعلوم، انوار پراکنده در ذکر احوال امامزادگان و بقاع متبرکه ایران، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۴۳۷.</ref> <br> | ||
چهلاختران علاوه بر شیعیان ایرانی مورد توجه و زیارت شیعیان سایر کشورها نیز هست به | چهلاختران علاوه بر شیعیان ایرانی مورد توجه و زیارت شیعیان سایر کشورها نیز هست به گونهای که [[شیعیان هند]] و [[شیعیان پاکستان|پاکستان]] در سفر به [[قم]] زیارت این مکان را بر خود لازم می دانند. <ref>[https://www.mehrnews.com/amp/1364482/ «وضعیت بارگاه امامزاده موسی مبرقع(ع) قم در شان ایشان و زائران نیست»]؛ خبرگزاری مهر.</ref> زیارتگاه چهلاختران بعد از [[حرم حضرت معصومه(س)]] و [[مسجد جمکران]] بهعنوان دومین زیارتگاه مهم شهر قم و سومین قطب مذهبی و گردشگری آن معرفی شده است.<ref>[https://www.irna.ir/news/83053263 «راز ماندگاری ۴۰۰ ساله تکیه چهل اختران قم»]؛ خبرگزاری ایرنا؛[https://www.mehrnews.com/news/5177924 «چهل اختران سومین قطب مذهبی قم»]؛خبرگزاری مهر؛[https://www.tasnimnews.com/fa/news/1397/01/11/1690314/ «چهل اختران؛ قطب سوم گردشگری و چهل چراغ همیشه روشن قم»]، خبرگزاری تسنیم.</ref> <br> | ||
بناهای موجود در چهلاختران از آثار پیش از [[صفویان|صفویه]] هستند که در دورههای بعد مورد بازسازی و تکمیل قرار گرفتهاند.<ref>بابائی، آثار تاریخی و فرهنگی قم، ۱۳۸۴ش. ص۱۰۷-۱۱۰.</ref> | بناهای موجود در چهلاختران از آثار پیش از [[صفویان|صفویه]] هستند که در دورههای بعد مورد بازسازی و تکمیل قرار گرفتهاند.<ref>بابائی، آثار تاریخی و فرهنگی قم، ۱۳۸۴ش. ص۱۰۷-۱۱۰.</ref> | ||
عنوان «چهلاختران» که امروزه برای اشاره به کل این مجموعه به کار میرود، نام بخشی از این مجموعه بوده است.<ref>قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۸۱۲.</ref> بنای مذکور در گذشته مرکب از سه بقعه با نامهای موسی مبرقع، چهلاختران و امامزاده زید بوده که در دو صحن مستقل وجود داشتهاند؛ اما در قرن سیزده شمسی در قالب یک بنای واحد تجمیع شدهاند.<ref>بابائی، آثار تاریخی و فرهنگی قم، ۱۳۸۴ش، ص۱۰۷-۱۱۰.</ref> | عنوان «چهلاختران» که امروزه برای اشاره به کل این مجموعه به کار میرود، نام بخشی از این مجموعه بوده است.<ref>قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۸۱۲.</ref> بنای مذکور در گذشته مرکب از سه بقعه با نامهای موسی مبرقع، چهلاختران و امامزاده زید بوده که در دو صحن مستقل وجود داشتهاند؛ اما در قرن سیزده شمسی در قالب یک بنای واحد تجمیع شدهاند.<ref>بابائی، آثار تاریخی و فرهنگی قم، ۱۳۸۴ش، ص۱۰۷-۱۱۰.</ref> |