ویکی شیعه:نوشتار پیشنهادی هفته/۲۰۱۵/۱
امامت ائمه اثنی عشر به معنای مقام سرپرستی و ولایت خاص الهی ِ دوازده جانشین پیامبر خاتم (ص) است. بنابر آموزه‌های شیعه امامیه، دوازده نفر از اهل بیت (ع) پیامبر(ص) که همگى داراى مقام عصمت هستند، بر دیگران امامت و ولایت دارند و این مقام، به نصب الهی است. بدین مناسبت، شیعه امامیه، را شیعه اثنی عشری نیز می‌خوانند.
نام امامان دوازده‌گانه شیعه به ترتیب عبارت است از: امیرمؤمنان على (ع)، امام حسن مجتبی (ع)، امام حسین (ع)، امام سجاد (ع)، امام محمد باقر (ع)، امام جعفر صادق (ع)، امام موسی کاظم (ع)، امام رضا (ع)، امام محمدتقى (ع)، امام على النقى (ع)، امام حسن عسکری (ع) و امام مهدی (عج).
دلایل امامت ائمه را می‌توان در در دو بخش کلی روایات و ویژگی‌های خود ائمه دسته‌بندی کرد. برخی روایات تأكيد می‌كنند كه ائمه دوازده نفر و از قريش هستند و پاره‌ای ديگر از احاديث ضمن شمردن نام امامان ايشان را از اهل بیت معرفی می‌كند.