سید علی‌محمد باب: تفاوت میان نسخه‌ها

علی‌محمد باب پس از نوشتن توبه‌نامه، دوباره به زندان چهریق منتقل شد و چند سال در زندان ماند؛<ref>کسروی، بهائی‌گری، ۱۳۲۳ش، ص۲۹-۳۲.</ref> تا این‌که ناصرالدین شاه بر تخت نشست و [[امیرکبیر]] به صدراعظمی رسید.<ref>آیتی، الکواکب الدریة، بی‌تا، ج۲، ص۴۰۵.</ref>  امیر کبیر در مدت ۳سال صدارت،<ref>ابوالحسنی(منذر)، «امیر کبیر در مقابله با باب و بهاء»، ص۲۵۳.</ref> با اقداماتش پس از دستگیری باب، توانست شورش‌های مسلحانه بابی‌ها را کنترل و سرکوب کند.<ref>رجبی، «حضور در انجمن‌های ماسونی و شبه‌ماسونی»، ص۱۷۳.</ref> اما شورش‌های بابیان در [[مازندران]]، [[زنجان]]، تبریز و دیگر شهرهای [[ایران]] زیاد شد و به کشتار خونین انجامید.<ref>کسروی، بهائی‌گری، ۱۳۲۳ش، ص۳۳.</ref>  

====ماجرای دفن باب====

در شوال سال ۱۲۶۲ق شیوع بیماری وبا در [[شیراز]] موجب شد که مسأله باب به فراموشی سپرده شود و او با همراهانش به سمت [[اصفهان]] حرکت کند.<ref>آیتی، الکواکب الدریة، ۱۳۴۳ق، ج۱، ص۱۲۱.</ref> معتمدالدوله، حاکم اصفهان، که دعوی باب را شنیده بود، باب را پذیرفت و او را حمایت کرد.<ref>جانی کاشانی، نقطة الکاف، ۱۳۲۸ق، ص۱۱۵-۱۱۶.</ref> باب شش ماه در اصفهان اقامت داشت تا این‌که معتمدالدوله در ربیع‌الاول سال ۱۲۶۳ق به دلیل مریضی فوت کرد و حمایت از علی‌محمد قطع شد.<ref>آیتی، الکواکب الدریة، ۱۳۴۳ق، ج۱، ص۱۳۴ و ۱۳۷.</ref> در جمادی‌الاولی سال ۱۲۶۳ق به دستور دولت وقت، باب دستگیر و به [[تبریز]]<ref>آیتی، الکواکب الدریة، ۱۳۴۳ق، ج۱، ص۱۶۴.</ref> و از آن‌جا به ماکو و زندان چِهریق منتقل شد.<ref>کسروی، بهائی‌گری، ۱۳۲۳ش، ص۲۸.</ref>

==ادعاها==

محجوبی اردکانی در تعلیقاتش بر المآثر و الآثار و آیتی در [[کشف الحیل (کتاب)|کشف الحیل]] معتقدند که عقیده و ادعای باب متغیر، متنوع و مبهم بود. ادعاهای باب به شرح ذیل است:

* رجبی، علی، «حضور در انجمن‌های ماسونی و شبه‌ماسونی»، در کتاب بهائیت آنگونه که هست، تهران، موسسه فرهنگی مطبوعاتی، ۱۳۸۷ش.

* رضانژاد، عزالدین، «خاتمیت، نفی بابیت»، در مجله انتظار، شماره ششم، زمستان ۱۳۸۱ش.

* صفا، مهرداد، «بهائیت و روس تزاری»، در کتاب بهائیت آنگونه که هست، تهران، موسسه فرهنگی مطبوعاتی، ۱۳۸۷ش.

* فاضل مازندرانی، اسدالله، ظهور الحق، بی‌جا، بی‌نا، مقدمه عادل شفیع‌پور، بی‌تا.