پرش به محتوا

فقیه جامع‌الشرائط: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۳۳: خط ۳۳:


ولایت داشتن فقیه جامع‌الشرائط بر دیگران از مسائل مورد اختلاف فقهای شیعه است. فقهایی چون [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]]،<ref>انصاری،‌ کتاب المکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۵۴۴-۵۶۰.</ref> [[محمدکاظم خراسانی|آخوند خراسانی]]،<ref>کدیور، نظریه‌های دولت در فقه شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۳۶.</ref> [[محمدحسین غروی نائینی|میرزای نائینی]] و [[سید ابوالقاسم خویی|ابوالقاسم خویی]] را از مخالفان نظریه ولایت فقیه دانسته‌اند<ref> فیرحی، «شیعه و دموکراسی مشورتی در ایران»، ص۱۳۹و۱۴۱.</ref> در مقابل علمایی مانند [[ملا احمد نراقی]]،<ref>نراقی، عوائد الایام، ۱۴۱۷ق، ص۵۲۹-۵۳۰.</ref> [[جعفر کاشف‌الغطاء|شیخ جعفر کاشف الغطا]]<ref>کاشف الغطاء، کشف الغطاء، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۲۰۷؛ فیرحی، قدرت دانش مشروعیت در اسلام، ۱۳۹۴ش، ص۳۱۳.</ref> و شاگردش [[محمدحسن نجفی]]،<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۲۱، ص۳۹۵-۳۹۶؛ ج۲۲، ص۱۵۵، ص۱۹۵؛ منتظری، مبانی فقهی حکومت اسلامی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۴۷-۴۸.</ref> [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]]<ref>امام خمینی، کتاب البیع، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۶۳۸-۶۴۲.</ref> و [[حسینعلی منتظری]]<ref>منتظری، دراسات فی ولایة الفقیه، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱۱-۱۲.</ref> با استناد به [[آیه|آیات]] و [[حدیث|روایات]] و [[دلیل عقلی|دلائل عقلی]] منصب ولایت را برای فقیه جامع‌الشرائط اثبات می‌کنند.
ولایت داشتن فقیه جامع‌الشرائط بر دیگران از مسائل مورد اختلاف فقهای شیعه است. فقهایی چون [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]]،<ref>انصاری،‌ کتاب المکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۵۴۴-۵۶۰.</ref> [[محمدکاظم خراسانی|آخوند خراسانی]]،<ref>کدیور، نظریه‌های دولت در فقه شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۳۶.</ref> [[محمدحسین غروی نائینی|میرزای نائینی]] و [[سید ابوالقاسم خویی|ابوالقاسم خویی]] را از مخالفان نظریه ولایت فقیه دانسته‌اند<ref> فیرحی، «شیعه و دموکراسی مشورتی در ایران»، ص۱۳۹و۱۴۱.</ref> در مقابل علمایی مانند [[ملا احمد نراقی]]،<ref>نراقی، عوائد الایام، ۱۴۱۷ق، ص۵۲۹-۵۳۰.</ref> [[جعفر کاشف‌الغطاء|شیخ جعفر کاشف الغطا]]<ref>کاشف الغطاء، کشف الغطاء، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۲۰۷؛ فیرحی، قدرت دانش مشروعیت در اسلام، ۱۳۹۴ش، ص۳۱۳.</ref> و شاگردش [[محمدحسن نجفی]]،<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۲۱، ص۳۹۵-۳۹۶؛ ج۲۲، ص۱۵۵، ص۱۹۵؛ منتظری، مبانی فقهی حکومت اسلامی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۴۷-۴۸.</ref> [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]]<ref>امام خمینی، کتاب البیع، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۶۳۸-۶۴۲.</ref> و [[حسینعلی منتظری]]<ref>منتظری، دراسات فی ولایة الفقیه، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱۱-۱۲.</ref> با استناد به [[آیه|آیات]] و [[حدیث|روایات]] و [[دلیل عقلی|دلائل عقلی]] منصب ولایت را برای فقیه جامع‌الشرائط اثبات می‌کنند.
علامه طهرانی ضمن پذیرش ولایت فقیه وضرورتش برای ادراه جامعه و حکومت اسلامی بر این نکته تاکید دارد که  در منطق‌ شيعه‌، فقهاء معصوم‌ نيستند و رأیشان ابدی نیست، خواه‌ سیّد مرتضی و شیخ‌ مفيد، خواه‌ شیخ‌ طوسی و علاّمۀ حلّی، خواه‌ سیّدبن طاووس‌ و سیّد بحر العلوم‌.و چون‌ جائز الخطا مي‌باشند، حجّیت‌ كلامشان‌ انحصار به‌ زمان‌ حياتشان‌ دارد.<ref>طهرانی، محمدحسین، امام شناسی، ج۱۸، ص۲۲۰.
</ref>


==پانویس==
==پانویس==
۱۷٬۰۱۴

ویرایش