ارتباط با ارواح: تفاوت میان نسخه‌ها

== احضار روح یا ارتباط با روح؟==

[[علامه طباطبائی]]، از [[مفسران شیعه]]، ضمن رد کردن حضور روح در خارج، بیان می‌کند: قائلین به احضار ارواح هیچ دلیلی برای حضور روح ندارند مگر آنکه روح در خیال احضار کننده حاضر شود، زیرا روح مجرد است و انتساب آن به زمان یا مکان معنا ندارد. از منظر طباطبائی احضار روح عملی خارق العاده و تابع علم و ایمان قلبی است و هر چه ایمان آدمی با تأثیر اراده بیشتر باشد، اراده هم مؤثرتر است. روح وقتی احضار می‌شود اینگونه نیست که واقعا در خارج از ذهن چیزی تحقق یافته باشد، بلکه روح شخص مورد نظر در مَشاعر احضار کننده حاضر شده و آن شخص، روح را از راه تلقین پیش روی خود احساس کرده و سخنانی از او می‌شنود، نه آن‌که روح از جایی به جایی حرکت کند.<ref>طباطبائی، تفسیر المیزان، النشر الاسلامی، ج۱، ص۲۴۳.</ref>

[[آقابزرگ طهرانی]] ذیل شرح کتاب «شرح رباعیات الخیام»، داستانی از عباس کیوان، نویسنده این کتاب را اینگونه بیان می‌کند: عباس برای صحت انتساب دو رساله و رباعیات به خیام، روح وی را احضار کرد و خیام تایید کرد این دو رساله و رباعیات بجز چهار رباعی برای اوست و به او اجازه طبع را داد.<ref>آقا بزرگ طهرانی، الذریعه، دار الاضواء، ج۱۳، ص۲۸۰.</ref> [[سید محمدحسین طهرانی|طهرانی]] نویسنده کتاب [[معادشناسی (کتاب)|معادشناسی]] نیز ماجرای احضار روح ارسطو، افلاطون، ملاصدرا، و پدر [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبائی]] توسط فردی در تبریز را نقل کرده است. بر اساس این داستان پدر طباطبائی از این که در ثواب نوشتن کتاب تفسیر [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]] توسط فرزندش شریک نشده گلایه داشته است. <ref>طهرانی، معادشناسی، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۱۸۴-۱۸۸.</ref> [[حسن حسن‌زاده آملی|حسن‌زاده آملی]] نیز داستان احضار روح [[سید علی قاضی طباطبائی|قاضی طباطبائی]] توسط [[سید محمدحسن الهی|محمدحسن الهی]] را نقل کرده است. <ref>[http://shohadayeiran.com/fa/news/130618/ سایت شهدای ایران. مرور خبر ۲۸ خرداد ۱۴۰۱ش.]</ref>

[[آیت الله خوئی]]، از [[مراجع تقلید]] احضار ارواح، برای حل برخی مشکلات [[مومنان]]، به شرط آنکه ارواح مومنین اذیت نشوند را جایز می‌داند.<ref>خوئی، صراط النجاة(تعلیق المیرزا التبریزی)، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۴۲۴.</ref> [[آیت الله سیستانی]] از مراجع تقلید، ضمن پذیرش امکان احضار ارواح، ممارست بر این عمل، در صورتی که ضرر به دنبال داشته باشد را جایز نمی‌داند.<ref> سیستانی، استفتائات، ص۳۴۹، سوال ۱۳۶۲.</ref>

[[آیت الله مکارم شیرازی]] از [[فقهای شیعه]]، حضور در جلسات احضار ارواح را برای افراد عادی صحیح نمی‌داند، اما برای کسانی که موظف به تحقیق و یا پاسخگویی به دیگران هستند، واجب کفائی و در برخی موارد ضرورت پیدا می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، ارتباط با ارواح، ۱۳۸۰، ص۷۲ و ۸۱.</ref>

یکی از راه‌های احضار اروح بوسیله میز گرد است که افراد اطراف میز گردی که در آن میخ بکار نرفته و صفحه آن مدور است، نشسته و یک یا چند نفر کف دستها را روی صفحه مدور می‌گذارند و بهتر است [[سوره حمد]] و سوره‌ای از [[قرآن]] را بخوانند، سپس افکار خود را متمرکز کرده و بدون نیاز به مقدمه دیگر با روح ارتباط برقرار می‌کنند.<ref>مکارم شیرازی، ارتباط با ارواح، ۱۳۸۰، ص۷۳ و ۷۴.</ref> به واسطه ارتباط با ارواح مدیوم گفته می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، ارتباط با ارواح، ۱۳۸۰، ص۸۹.</ref>

بیشتر اداره کنندگان این جلسات، به مدوّر بودن و میخ نداشتن میز اعتقادی ندارند.<ref>مکارم شیرازی، ارتباط با ارواح، ۱۳۸۰، ص۷۳ و ۷۴.</ref> از منظر مکارم شیرازی امروزه کار میز گرد به ابتذال کشیده و تا سرحد یک وسیله خطرناک برای تصفیه حساب‌های شخصی یا اثبات عقاید خصوصی و مسلکی پیش رفته است.<ref>مکارم شیرازی، ارتباط با ارواح، ۱۳۸۰، ص۱۰۰.</ref> بنابر تحقیق تجربی که مکارم شیرازی انجام دادند در نهایت به این نتیجه رسیدند که مساله ارتباط با ارواح از طریق میز گرد، اساس و پایه‌ای ندارد.<ref>مکارم شیرازی، ارتباط با ارواح، ۱۳۸۰، ص۱۱۵</ref>

* ارتباط با ارواح، نویسنده: ناصر مکارم شیرازی، قم، نسل جوان، ۱۳۸۰ش.

* روح از نظر دين، عقل و علم روحى جديد، نویسنده: [[محمدآصف محسنی قندهاری|محمدآصف محسنى]]، بی جا، بی نا، چاپ دوم، ۱۳۷۶ش.

* اصالت روح از منظر قرآن، نویسنده: جعفر سبحانی، قم، توحید، ۱۳۹۳ش.

* حقیت روح، نویسنده: احمد زمردیان، تهران، نشر فرهنگ اسلامی، چاپ چهارم، ۱۳۷۳ش.

==جستارهای وابسته==

{{ستون-شروع|۴}}