Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۸۱
ویرایش
(←نسبت حریم خصوصی با امر به معروف و نهی از منکر: ویرایش شکلی) |
|||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
==نسبت حریم خصوصی با امر به معروف و نهی از منکر== | ==نسبت حریم خصوصی با امر به معروف و نهی از منکر== | ||
پژوهشگران دینی تعیین نسبت میان [[فریضه امر به معروف و نهی از منکر]] با محدوده حریم خصوصی را ضروری دانستهاند؛ | پژوهشگران دینی تعیین نسبت میان [[فریضه امر به معروف و نهی از منکر]] با محدوده حریم خصوصی را ضروری دانستهاند؛ چراکه ممکن است تعارضی میان این دو مفهوم ایجاد شود.<ref>راعی، «حریم خصوصی و امر به معروف و نهی از منکر»، ص۱۲۶-۱۲۷.</ref> در این باره گفته شده دامنه حریم خصوصی طبق مبانی نظری اسلام به رفتاری محدود خواهد شد که کاملاً جنبه شخصی داشته و آثار اجتماعی به دنبال نداشته باشد.<ref>جمعی از نویسندگان، فلسفه حقوق، ۱۳۸۸ش، ص۲۷۴.</ref> بر این اساس، با پذیرش حق [[خدا]] در کنار حق مردم و حق جامعه، اگر عملی باعث از بین رفتن حق خدا و جامعه شود، آن عمل باید محدود شود.<ref>راعی، «حریم خصوصی و امر به معروف و نهی از منکر»، ص۱۲۷.</ref> <br> | ||
رفتارها و اعتقادات افراد در رابطه با حریم خصوصی و امر به معروف و نهی از منکر، به دو دسته تقسیم شده است که احکام فقهی هر کدام متفاوت است: | رفتارها و اعتقادات افراد در رابطه با حریم خصوصی و امر به معروف و نهی از منکر، به دو دسته تقسیم شده است که احکام فقهی هر کدام متفاوت است: | ||
# مواردی که هیچ جنبه اجتماعی ندارد و مصداق نهی از [[تجسس]] میشود: در این گونه موارد هیچ راهی برای امر به معروف و نهی از منکر وجود نخواهد داشت، حتی اگر شخص در این حیطه مرتکب [[گناه]] شود. البته در مواردی که گناه بسیار بزرگی مانند کشتن انسان در میان باشد، میتوان حریم خصوصی افراد را نقض کرد.<ref>امام خمینی، تحریر الوسیله، دارالعلم، ج۱، ص۴۸۰؛ جوان آراسته، «قلمرو شرعی و قانون امر به معروف و نهی از منکر»، ص۲۶۷-۲۶۹.</ref> | # مواردی که هیچ جنبه اجتماعی ندارد و مصداق نهی از [[تجسس]] میشود: در این گونه موارد هیچ راهی برای امر به معروف و نهی از منکر وجود نخواهد داشت، حتی اگر شخص در این حیطه مرتکب [[گناه]] شود. البته در مواردی که گناه بسیار بزرگی مانند کشتن انسان در میان باشد، میتوان حریم خصوصی افراد را نقض کرد.<ref>امام خمینی، تحریر الوسیله، دارالعلم، ج۱، ص۴۸۰؛ جوان آراسته، «قلمرو شرعی و قانون امر به معروف و نهی از منکر»، ص۲۶۷-۲۶۹.</ref> |