مدرسه فیضیه (قم): تفاوت میان نسخه‌ها

'''مدرسه فِیضیّه'''، از مدارس علمیه مشهور [[حوزه علمیه قم]] که در کنار [[حرم حضرت معصومه]] قرار دارد. قبل از توسعه حوزه علمیه قم و در سال‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۶۰ش این مدرسه کانون اجتماع طلاب و استادان حوزه قم به شمار می‌رفت. عالمان و [[اجتهاد|مجتهدان]] بسیاری ساکن این مدرسه بوده و در آن تحصیل و یا تدریس کرده‌اند. در سال ۱۳۴۲ش مأموران [[حکومت پهلوی]] به این مدرسه حمله کردند و تعدادی از طلاب را کشتند. [[سخنرانی امام خمینی در خرداد سال ۱۳۴۲ هجری شمسی|سخنرانی امام خمینی در خرداد ۱۳۴۲ش]] که منجر به [[قیام ۱۵ خرداد]] شد در این مدرسه ایراد شد. پس از [[انقلاب اسلامی ایران]] نیز برخی از دیدارها و سخنرانی‌های امام خمینی در حیاط این مدرسه برگزار می‌شد.

مدرسه فیضیه در شمال صحن عتیق [[حرم حضرت معصومه]] قرار دارد و با توجه به کتیبه سردر ایوان جنوبی آن، به [[شاه طهماسب صفوی]] منسوب است. بنای فعلی آن در سال ۱۲۱۳ و ۱۲۱۴ق، توسط [[فتحعلی شاه]] ساخته شد. در سال‌های دهه ۱۳۷۰ش، زیرزمینی در وسط این مدرسه ساخته و کتابخانه آن نیز به صورت کلی تجدید بنا شد و توسعه یافت. این مدرسه به دلیل هم‌جواری با [[مسجد اعظم قم|مسجد اعظم]] و [[مدرسه دارالشفاء قم|مدرسه دارالشفاء]] به نوعی، کانون مرکزی [[حوزه علمیه قم]] به شمار می‌رود و بخشی از مهم‌ترین درس‌های حوزه علمیه قم و نیز اجتماعات حوزوی در این مدرسه برقرار می‌شود.

مدرسه فیضیه از مدارس علمی شهر قم است که در دوره [[صفویه]] تأسیس شد و به واسطه مجاورت با [[حرم حضرت معصومه]]، مزیت خاصی یافته است. بر اساس کتیبه سردر ایوان جنوبی مدرسه که به طرف صحن باز می‌شود، این مدرسه از بناهای شاه طهماسب اول و متعلق به سال ۹۳۴ق است.<ref> ناصرالشریعه، ص۱۵۵.</ref> سردر ورودی این مدرسه دارای طاقی جناغی‌شکل است. صحن اصلی آن با ابعاد ۵۰ در ۸۹ متر، دارای چهار ایوان در دو طبقه است. در هر طبقه ۴۰ حجره قرار دارد. سردر، ایوان‌ها و پیشانی حجره‌های آن با کاشی تزئین شده است.<ref>دانشنامه تاریخ معماری ایران شهر، مدخل مدرسه فیضیه.</ref>

به گزارش منابع بر اساس اسناد بازمانده از قرن ششم بنای اولیه مدرسه، با نام [[مدرسه آستانه]] مربوط به قرن ششم هجری بوده و تا اواخر قرن یازدهم با همین نام مشهور بوده است. سپس در دوره صفوی تجدید بنا شد و به نام فیضیه شناخته شد<ref>مدرسی طباطبایی، ص۱۲۷.</ref> و در نیمه نخست قرن سیزدهم بنای مدرسه فیضیه جایگزین مدرسه آستانه شد.<ref>حسن زنده‌دل و دستیاران، ص۵۷.</ref>

در سال ۱۳۷۰ق [[حسین بروجردی]] در کمرگاه ایوان غربی یک طبقۀ دوم ایجاد کرد که به مخزن کتابخانه اختصاص داده شد و دو سالن بزرگ مطالعه به جای آشپزخانه شاهی ایجاد شد.<ref>گنجینۀ آثار قم، نقل از دانشنامه تاریخ معماری ایران شهر، مدخل مدرسه فیضیه.</ref>