Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۷۸۵
ویرایش
ظهار: تفاوت میان نسخه‌ها
←در قرآن
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
ظهار یکی از توابع [[طلاق]]<ref>حلی، کنز العرفان فی فقه القرآن، ۱۴۲۵ق، ج۲، ص۲۸۸.</ref> و از سنت‌های متداول [[جاهلیت|دوران جاهلیت]] در زمینه جدایی زن و مرد بود<ref>شهابی، ادوار فقه، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۰۹؛ صدر، ما وراء الفقه، ۱۴۲۰ق، ج۶، ص۳۶۷.</ref> که شوهر به علت عصبانیت و تنفر از همسرش، با قرائت صیغه ظهار از همسرش جدا و حق بازگشت از او سلب می‌گشت و تا ابد بر او [[حرام]] می‌شد.<ref> نجفی، جواهر الکلام، ۱۰۴ق، ج۳۳، ص۹۶، امام خمینی، تحریر الوسیلة، قم، ج۲، ص۳۵۴.</ref> زیرا به‌گمان آنها با انجام عمل ظهار زوجه نیز همچون مادر حرام می‌شد.<ref> قرشی، قاموس قرآن، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۲۷۶؛ شعرانی، ترجمه و شرح تبصرة المتعلمین، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۵۸۸-۵۸۹؛ محمدی، شرح تبصرة المتعلمین، بی‌تا، ج۲، ص۲۵۲.</ref> ظهار ظلمی آشکار در حق زن دانسته شده که زمینه‌ساز سختی و ضرر برای او می‌شد.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۹، ص۵۰۰.</ref> ظهار بعد از [[اسلام]] نیز باقی ماند؛ اما آثار و حکم آن تغییر کرد.<ref> امام خمینی، تحریر الوسیلة، قم، ج۲، ص۳۵۴؛ صدر، ما وراء الفقه، ۱۴۲۰ق، ج۶، ص۳۶۷.</ref> | ظهار یکی از توابع [[طلاق]]<ref>حلی، کنز العرفان فی فقه القرآن، ۱۴۲۵ق، ج۲، ص۲۸۸.</ref> و از سنت‌های متداول [[جاهلیت|دوران جاهلیت]] در زمینه جدایی زن و مرد بود<ref>شهابی، ادوار فقه، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۰۹؛ صدر، ما وراء الفقه، ۱۴۲۰ق، ج۶، ص۳۶۷.</ref> که شوهر به علت عصبانیت و تنفر از همسرش، با قرائت صیغه ظهار از همسرش جدا و حق بازگشت از او سلب می‌گشت و تا ابد بر او [[حرام]] می‌شد.<ref> نجفی، جواهر الکلام، ۱۰۴ق، ج۳۳، ص۹۶، امام خمینی، تحریر الوسیلة، قم، ج۲، ص۳۵۴.</ref> زیرا به‌گمان آنها با انجام عمل ظهار زوجه نیز همچون مادر حرام می‌شد.<ref> قرشی، قاموس قرآن، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۲۷۶؛ شعرانی، ترجمه و شرح تبصرة المتعلمین، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۵۸۸-۵۸۹؛ محمدی، شرح تبصرة المتعلمین، بی‌تا، ج۲، ص۲۵۲.</ref> ظهار ظلمی آشکار در حق زن دانسته شده که زمینه‌ساز سختی و ضرر برای او می‌شد.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۹، ص۵۰۰.</ref> ظهار بعد از [[اسلام]] نیز باقی ماند؛ اما آثار و حکم آن تغییر کرد.<ref> امام خمینی، تحریر الوسیلة، قم، ج۲، ص۳۵۴؛ صدر، ما وراء الفقه، ۱۴۲۰ق، ج۶، ص۳۶۷.</ref> | ||
[[خدا|خداوند]] در [[آیه|آیات]] ابتدایی [[سوره مجادله]] ظهار را محکوم کرده و این عمل را زشت و ناپسند معرفی می‌کند و برای پشیمانی و رجوع به همسر [[کفاره]] معین کرده است. خداوند با نزول این آیه، حکم ظهار را باطل<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۴۸۵؛ طبرسی، تفسیر جوامع الجامع، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۲۵۵.</ref> و اثر سوء آن<ref>قطب، فی ظلال القرآن، ۱۴۲۵ق، ج۶، ص۳۵۰۶.</ref> یعنی حرمت ابدی زن و شوهر بر یکدیگر را برداشت.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ش، ج۱۹، ص۱۷۸.</ref> همان‌طور که اثر دیگر آن را که مادر شدن همسر برای شوهر بود، انکار کرد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ش، ج۱۹، ص۱۷۸.</ref> | |||
{{اصلی|آیه ظهار}} | {{اصلی|آیه ظهار}} | ||
== شروط تحقق == | == شروط تحقق == | ||