تبرک: تفاوت میان نسخه‌ها

تبرک، مصدر باب تفعّل از ريشه (ب ر ک ) است. برای این ماده معانی خير کثير و فزونی، سينه شتر، سعادت و ثبات بیان شده است. <ref>ابن منظور، ج10، ص 395«برک»؛ راغب، ص 44، «برك»؛ ابن فارس، ج1، ص227، جوهری، ص‌1574، «برك»</ref> گفته شده این واژه در اصل، از زبان سامی و به معنای نزدیکی و قرابت بوده و از واژه هایی است که در زبان عربی داخل شده است.<ref>واژه‌هاى دخيل، ص‌126</ref>

می توان گفت، معنای جامع این واژه، فایده ثابت است و مابقی معانی به این معنا باز میگردد و با آن قابل جمع است.<ref>قرشی، ج1، ص190«برکت»</ref> تبرک نیز در لغت عبارت است از تیمن و مبارک شمردن چيزی. <ref>ابن منظور، ج10، ص 396  دهخدا، ج5، ص302</ref>