کاربر ناشناس
تبرک: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (←منابع) |
imported>Hrezaei جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
گذشته از مستندبودن این عمل به شواهد [[قرآن|قرآنی]] و [[احادیث]] و [[سنت نبوی|سنّت نبوی]] و نیز [[سیره]] [[ائمه]] علیهم السلام، اعتقاد بدان بر اساس مبانی [[کلام امامیه|کلامی]] و روان شناختی قابل تبیین است. در بیشتر ادیان آسمانی نیز اینگونه اعمال رایج بوده است، برای نمونه می توان به برکت جستن از پیراهن [[حضرت یوسف]] توسط [[حضرت یعقوب]] و تابوت [[حضرت موسی]] اشاره کرد که [[قرآن|قرآن کریم]] به آن اشاره دارد. | گذشته از مستندبودن این عمل به شواهد [[قرآن|قرآنی]] و [[احادیث]] و [[سنت نبوی|سنّت نبوی]] و نیز [[سیره]] [[ائمه]] علیهم السلام، اعتقاد بدان بر اساس مبانی [[کلام امامیه|کلامی]] و روان شناختی قابل تبیین است. در بیشتر ادیان آسمانی نیز اینگونه اعمال رایج بوده است، برای نمونه می توان به برکت جستن از پیراهن [[حضرت یوسف]] توسط [[حضرت یعقوب]] و تابوت [[حضرت موسی]] اشاره کرد که [[قرآن|قرآن کریم]] به آن اشاره دارد. | ||
مشروعیت و جواز تبرک مورد قبول تمامی مذاهب اسلامی است و تنها [[وهابیت|وهابیون]] در سده اخیر به | مشروعیت و جواز تبرک مورد قبول تمامی مذاهب اسلامی است و تنها [[وهابیت|وهابیون]] در سده اخیر به تبعیت از نظرها و آراء [[ابن تیمیه]]، مشروعیت آنرا انکار کرده‌اند و آنرا مصداقی برای [[شرک]] معرفی می‌کنند. به جهت همین طرز تفکر، آنان، تمامی کسانی‌که به برکت جستن از [[پیامبر(ص)]] و بزرگان دین می‌پردازند را مشرک می دانند و برای جلوگیری از این عمل، به تخریب مرقد بزرگان دین و پیشوایان و [[صحابه]] اقدام می‌کنند. در حالیکه هیچ یک از مذاهب اسلامی، این عمل را ممنوع نمی‌دانسته و نمی‌دانند و خود پیشوایان مذاهب فقهی اسلامی در برخی موارد، حتی از اشیای متعلق به غیر معصومین برکت می‌جستند. | ||
[[پرونده:استسلام حجر الاسود توسط حاجیان.jpg|بندانگشتی|استلام حجر الاسود توسط حاجیان خانه خدا]] | [[پرونده:استسلام حجر الاسود توسط حاجیان.jpg|بندانگشتی|استلام حجر الاسود توسط حاجیان خانه خدا]] | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
تبرک، مصدر باب تفعّل از ريشه (ب ر ک ) است. برای این ماده معانی خير کثير و فزونی، سينه شتر، سعادت و ثبات بیان شده است. <ref>ابن منظور، ج10، ص 395«برک»؛ راغب، ص 44، «برك»؛ ابن فارس، ج1، ص227، جوهری، ص1574، «برك»</ref> گفته شده این واژه در اصل، از زبان سامی و به معنای نزدیکی و قرابت بوده و از واژه هایی است که در زبان عربی داخل شده است.<ref>واژه‌هاى دخيل، ص126</ref> | تبرک، مصدر باب تفعّل از ريشه (ب ر ک ) است. برای این ماده معانی خير کثير و فزونی، سينه شتر، سعادت و ثبات بیان شده است. <ref>ابن منظور، ج10، ص 395«برک»؛ راغب، ص 44، «برك»؛ ابن فارس، ج1، ص227، جوهری، ص1574، «برك»</ref> گفته شده این واژه در اصل، از زبان سامی و به معنای نزدیکی و قرابت بوده و از واژه هایی است که در زبان عربی داخل شده است.<ref>واژه‌هاى دخيل، ص126</ref> | ||
می توان گفت، معنای جامع این واژه، فایده ثابت است و مابقی معانی به این معنا باز میگردد و با آن قابل جمع است.<ref> | می توان گفت، معنای جامع این واژه، فایده ثابت است و مابقی معانی به این معنا باز میگردد و با آن قابل جمع است.<ref>قرشی، ج1، ص190«برکت»</ref> تبرک نیز در لغت عبارت است از تیمن و مبارک شمردن چيزی. <ref>ابن منظور، ج10، ص 396 دهخدا، ج5، ص302</ref> | ||
===معنای اصطلاحی=== | ===معنای اصطلاحی=== | ||