تبرک: تفاوت میان نسخه‌ها

در اصطلاح متون دینی، تبرک عبارتست از طلب برکت و خير الهي که در یک موجود نهاده شده و خداوند براى آنان امتيازها و مقام هاى خاصى قرار داده است؛ خواه آن برکت دنيوی باشد، مانند افزايش روزي يا اخروي مانند علوّ درجات، و نیز خواه این برکت مادی باشد یا معنوی. <ref>حماده الجبرین، ج1، ص 287؛ الموسوعة الفقهية الکويتية، ج10، ص69 و ج7، ص 488؛ رضوانی، ص‌434؛ الجدیع، ص 43</ref>

انسان در عملِ برکت جستن سعی دارد به واسطه آثار برکت بخش، از فیض و قدرت الاهی بهره مند شود. برکت عطیه ای الاهی است که بر انسان و طبیعت و اشیا نزول می یابد و عبارت است از احسان و منفعتی مادّی یا معنوی که از رحمت الاهی نشأت می گیرد. بدین سان در نحوه تحقق آن می توان گفت انتقال قدرتی است مقدّس و مؤثر که از جهان فوق طبیعت صادر می شود و کیفیتی نو به متعلَّق آن می بخشد.

در فرایند متبرک شدن، اثری مثبت از سوی موجود مقدس و متعالی بر عناصر عالم غیر قدسی گذارده می شود و همراه با نوعی تجلی امر قدسی در وجه رحمانی است. <ref>the encyclopedia of religion, IV/182 </ref>