مالک اشتر: تفاوت میان نسخهها
جز
←در کلام امام علی(ع)
خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
مطابق برخی گزارشها، پس از کشته شدن عثمان، مالک اولین شخصی بود که با [[امام علی علیهالسلام|علی(ع)]] [[بیعت]] کرد.<ref>ابنکثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۲۲۶.</ref> مالک پس از بیعت خود با علی(ع) ضمانت داد که همه مردم [[کوفه]] نیز با او بیعت نمایند.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۱۷۸.</ref> وی از جمله اشخاصی بود که در هدایت مردم به بیعت با علی(ع) نقش داشت و با بیان اینکه «علی وصی اوصیا و وارث علم انبیاست» مردم را به بیعت با او دعوت میکرد.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۱۷۹</ref> | مطابق برخی گزارشها، پس از کشته شدن عثمان، مالک اولین شخصی بود که با [[امام علی علیهالسلام|علی(ع)]] [[بیعت]] کرد.<ref>ابنکثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۲۲۶.</ref> مالک پس از بیعت خود با علی(ع) ضمانت داد که همه مردم [[کوفه]] نیز با او بیعت نمایند.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۱۷۸.</ref> وی از جمله اشخاصی بود که در هدایت مردم به بیعت با علی(ع) نقش داشت و با بیان اینکه «علی وصی اوصیا و وارث علم انبیاست» مردم را به بیعت با او دعوت میکرد.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۱۷۹</ref> | ||
==در کلام امام علی(ع)== | ==در کلام امام علی(ع) و دیگران== | ||
با نگاهی به سخنان امام علی(ع) درباره مالک میتوان به ابعادی از شخصیت او پی برد. مالک از دیدگاه حضرت دارای این ویژگی هاست: [[عبادت|عبودیت و بندگی]]، دور از خواب و استراحت هنگام ترس و جنگ، نهراسیدن از دشمنان، سوزانتر از شعله آتش برای بدکاران، شمشیر همیشه تیز و برّان خدا <ref>مکارم شیرازی، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان،۱۳۸۴ش، ص۶۴۱. | با نگاهی به سخنان امام علی(ع) درباره مالک میتوان به ابعادی از شخصیت او پی برد. مالک از دیدگاه حضرت دارای این ویژگی هاست: [[عبادت|عبودیت و بندگی]]، دور از خواب و استراحت هنگام ترس و جنگ، نهراسیدن از دشمنان، سوزانتر از شعله آتش برای بدکاران، شمشیر همیشه تیز و برّان خدا <ref>مکارم شیرازی، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان،۱۳۸۴ش، ص۶۴۱. | ||
</ref> در کلامی دیگر [[امام علی علیهالسلام|امیرالمؤمنین علیه السلام]] در باره او فرموده: خداوند مالک را رحمت کند که به یقین براى من چنان بود که من براى رسول خدا(صلى الله علیه وآله)بودم». <ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ناشر: مکتبة آیة الله العظمی المرعشي النجفي (ره)، ج۲، ص۲۱۴، ج۱۵، ص۲۹۸.</ref> | </ref> در کلامی دیگر [[امام علی علیهالسلام|امیرالمؤمنین علیه السلام]] در باره او فرموده: خداوند مالک را رحمت کند که به یقین براى من چنان بود که من براى رسول خدا(صلى الله علیه وآله)بودم». <ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ناشر: مکتبة آیة الله العظمی المرعشي النجفي (ره)، ج۲، ص۲۱۴، ج۱۵، ص۲۹۸.</ref> | ||
[[ابن ابیالحدید|ابن ابی الحدید معتزلی]] در [[شرح نهج البلاغه (ابنابیالحدید)|شرح نهج البلاغه]] نقل میکند که از کسی در باره مالک پرسیدند در پاسخ گفت: چه بگویم در باره شخصیتی که زندگانیاش شامیان( [[معاویة بن ابیسفیان|معاویه]] و سپاهیانش) را خوار و مغلوب کرد و مرگش اهل عراق را (شیعیان امام علی(ع) ) <ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ناشر: مکتبة آیة الله العظمی المرعشي النجفي (ره)، ج۲، ص۲۱۴.</ref> | [[ابن ابیالحدید|ابن ابی الحدید معتزلی]] در [[شرح نهج البلاغه (ابنابیالحدید)|شرح نهج البلاغه]] نقل میکند که از کسی در باره مالک پرسیدند در پاسخ گفت: چه بگویم در باره شخصیتی که زندگانیاش شامیان( [[معاویة بن ابیسفیان|معاویه]] و سپاهیانش) را خوار و مغلوب کرد و مرگش اهل عراق را (شیعیان امام علی(ع) ) <ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ناشر: مکتبة آیة الله العظمی المرعشي النجفي (ره)، ج۲، ص۲۱۴.</ref> معاویه پس از دریافت خبر شهادت مالک در جمع یارانش چنین گفت: همان [[امام علی علیهالسلام|علی]] دو دست راست(کنایه از دو عنصر قدرتمند و قابل اعتماد) وجود داشت یکی [[عمار یاسر|عمار]] که در [[صفین]] بریده شد و دیگری اشتر که امروز قطعش کردیم. <ref>شیخ مفید، الاختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۸۱.</ref> | ||
{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقلقول =از سخنان [[امام علی علیهالسلام|امام علی (ع)]] پس از شهادت مالک اشتر: مالک، امّا چه مالکى! به خدا سوگند اگر کوه بود، يکتا بود و اگر سنگ بود، سرسخت و محکم بود، هیچ مرکبى نمىتوانست از کوهسار وجودش بالا رود و هیچ پرندهاى به اوج آن راه نمىيافت.(نهج البلاغه، کلمات قصار۴۴۳) |تاریخ بایگانی | | منبع =|تراز = وسط| عرض = 450px | اندازه خط = 13px|رنگ پسزمینه =#FFF7E6| گیومه نقلقول = | تراز منبع = چپ}} | {{جعبه نقل قول | عنوان = | نقلقول =از سخنان [[امام علی علیهالسلام|امام علی (ع)]] پس از شهادت مالک اشتر: مالک، امّا چه مالکى! به خدا سوگند اگر کوه بود، يکتا بود و اگر سنگ بود، سرسخت و محکم بود، هیچ مرکبى نمىتوانست از کوهسار وجودش بالا رود و هیچ پرندهاى به اوج آن راه نمىيافت.(نهج البلاغه، کلمات قصار۴۴۳) |تاریخ بایگانی | | منبع =|تراز = وسط| عرض = 450px | اندازه خط = 13px|رنگ پسزمینه =#FFF7E6| گیومه نقلقول = | تراز منبع = چپ}} | ||