صبغة الله: تفاوت میان نسخه‌ها

صبغة الله (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۸ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۰۰

۲۸۵ بایت حذف‌شده ، ‏۱۸ آوریل ۲۰۲۱

جز

تمیزکاری

دیداریویکی‌متن

Shamsoddin

Automoderated users، دیوان‌سالاران، confirmed، مدیران رابط کاربری، مدیران، templateeditor

۱۷٬۸۱۹

ویرایش

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 '''صِبْغَةَ اللَّه''' به معنای «رنگ خدا»،{{یادداشت|مترجمان فارسی همچون دهلوی، [[عبدالمحمد آیتی]]، [[عبدالحسین آیتی بافقی یزدی|عبدالحسین آیتی]]، پاینده، رهنما و [[مکارم شیرازی]]؛ مترجمان انگلیسی همچون پیکتال، داوود و دریابادی؛ مترجمان فرانسوی همچون ابوالقاسم فخری، حمیدالله، ژاک بِرِک و آندره شورقی.}} ترکیب [[قرآن|قرآنی]] به‌کار رفته در آیه ۱۳۸ [[سوره بقره]] است. گروهی{{یادداشت|مترجمان فارسی همچون بهبودی؛ مترجمان انگلیسی همچون جورج سیل، آربری و یوسف علی؛ مترجمان فرانسوی همچون کازیمیریسکی، حدیدی و کریستین بونو.}} آن را به معنای «تعمید خدا»{{یادداشت|نویسندگان مقاله «رنگ یا تعمید؟» با ریشه‌یابی صِبغ، معنای اصلی آن را «فرو بردن شیئی در مایعی» دانسته‌اند که از قدیم تاکنون کاربردهای متنوعی داشته است؛ از جمله: فرو بردن لب شتر در آب، فرو بردن پارچه در رنگ، فرو بردن لقمه نان در روغن، فرو بردن مسیحیان در آب (تعمید) و غیره. از این رو، به باور آنها، «تعمید خدا» ترجمه بهتری برای این واژه است.(خاتمی و طباطبائی، «رنگ یا تعمید؟»، ص۲۵)}} می‌دانند.<ref>خاتمی و طباطبائی، «رنگ یا تعمید؟»، ص۱۷-۱۹.</ref>
-دربارهٔ مصداق صبغة الله در [[تفسیر قرآن|تفاسیر قرآن]]، دیدگاه‌های مختلفی بیان شده است؛<ref>خاتمی و طباطبائی، «رنگ یا تعمید؟»، ص۱۲-۱۷.</ref> از جمله این که گروهی از مفسران، مصداق آن را دین و آئین خدا یعنی [[اسلام]] دانستند و در مناسبت صبغة الله با دین خدا گفته‌اند دین حالتی در [[ایمان|مؤمن]] ایجاد می‌کند که به سبب آن، ظاهر و رفتار مؤمن تغییر می‌کند، همان‌طور که رنگ ظاهر جسم را تغییر می‌دهد.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان، ۱۳۷۶ش، ج۲، ص۱۷۶؛ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، دار احياء التراث العربی، ج۱، ص۴۸۵؛ طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۱۵.</ref> گروهی دیگر از مفسران، مصداق صبغة الله را [[فطرت]] و خلقت خدا می‌دانند و در توضیح مناسبت صبغة الله با فطرت خدا به این نکته اشاره کرده‌اند که فطرت زیور انسان است، همان‌طور که رنگ زیور جسم رنگ شده است.<ref>طبری، جامع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۴۴۵؛ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، دار احياء التراث العربی، ج۱، ص۴۸۵؛ بیضاوی، انوار التنزیل و اسرار التاویل، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۱۰۹.</ref> گروهی از مفسران نیز هر دو وجه را با هم جمع کرده‌اند.<ref>میبدی،  کشف الاسرار و عُدّة الابرار، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۳۸۱-۳۸۲؛ طریحی، تفسیر غریب القرآن، انتشارات زاهدی، ص۳۸۲؛ ثعالبی، جواهر الحسان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۸، ج۱، ص۳۲۴-۳۲۵.</ref>
+دربارهٔ مصداق صبغة الله در [[تفسیر قرآن|تفاسیر قرآن]]، دیدگاه‌های مختلفی بیان شده است؛<ref>خاتمی و طباطبائی، «رنگ یا تعمید؟»، ص۱۲-۱۷.</ref> از جمله این که گروهی از مفسران، مصداق آن را دین خدا یعنی [[اسلام]] دانستند و در مناسبت صبغة الله با دین خدا گفته‌اند دین حالتی در [[ایمان|مؤمن]] ایجاد می‌کند که به سبب آن، ظاهر و رفتار مؤمن تغییر می‌کند، همان‌طور که رنگ ظاهر جسم را تغییر می‌دهد.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۷۶ش، ج۲، ص۱۷۶؛ طوسی، التبیان، دار احياء التراث العربی، ج۱، ص۴۸۵؛ طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۱۵.</ref> گروهی دیگر از مفسران، مصداق صبغة الله را [[فطرت]] و خلقت خدا می‌دانند و در توضیح مناسبت صبغة الله با فطرت خدا به این نکته اشاره کرده‌اند که فطرت زیور انسان است، همان‌طور که رنگ زیور جسم رنگ شده است.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۴۴۵؛ طوسی، التبیان، دار احياء التراث العربی، ج۱، ص۴۸۵؛ بیضاوی، انوار التنزیل، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۱۰۹.</ref> گروهی از مفسران نیز هر دو وجه را با هم جمع کرده‌اند.<ref>میبدی،  کشف الاسرار، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۳۸۱-۳۸۲؛ طریحی، تفسیر غریب القرآن، انتشارات زاهدی، ص۳۸۲؛ ثعالبی، جواهر الحسان، ۱۴۱۸، ج۱، ص۳۲۴-۳۲۵.</ref>
-در [[حدیث|روایات]] نیز در تأویل صبغة الله و توضیح مصداق و معنای باطنی آن، گاهی آن را اسلام،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۴.</ref> گاهی آن را شناخت ولایت [[امام علی(ع)]]<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۶۲.</ref> و گاهی رنگ [[ولایت]] زدن به مؤمنان در میثاق{{یادداشت|پیمانی که در [[عالم ذر]] انجام شد.}}<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۲۲–۴۲۳.</ref> دانسته‌اند.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۱۵.</ref>
+در [[حدیث|روایات]] نیز در تأویل صبغة الله و توضیح مصداق و معنای باطنی آن، گاهی آن را اسلام،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۴.</ref> گاهی آن را شناخت ولایت [[امام علی(ع)]]<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۶۲.</ref> و گاهی رنگ [[ولایت]] زدن به مؤمنان در میثاق(پیمانی که در [[عالم ذر]] انجام شد.)<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۲۲–۴۲۳.</ref> دانسته‌اند.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۱۵.</ref>
 در [[شأن نزول]] آیه «صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً» و آیات سابق (یعنی آیات ۱۳۵–۱۳۸ سوره بقره) گفته شده که این [[آیه|آیات]]، دربارهٔ اختلاف [[یهودیت|یهودیان]] و [[مسیحیت|مسیحیان]] است که هر یک فقط خودشان را حق می‌دانستند. [[خدا]] در این آیات اعلام می‌کند که مؤمن راستین، میان [[پیامبران]] فرقی نمی‌گذارد و به خدا، [[وحی]] و حقانیت همه [[پیامبران]] معتقد است و خود را به رنگ الهی (اسلام که همان تسلیم محض در برابر برنامه الهی از ابتدا تا انتها است) مزیّن می‌سازد؛ «و چه رنگی بهتر از رنگ الهی؟!»<ref>بابایی، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۱۲۶–۱۲۷.</ref>
@@ خط ۱۵: / خط ۱۵: @@
 == منابع ==
 {{منابع}}
-* ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان، مشهد، بنیاد پژوهش های اسلامی، ۱۳۷۶ش.
+* ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، ۱۳۷۶ش.
 * بابایی، احمدعلی، برگزیده تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۸۲ش.
-* بیضاوی، عبدالله بن عمر، انوار التنزیل و اسرار التاویل، بیروت، دار احياء التراث العربی، ۱۴۱۸ق.
+* بیضاوی، عبدالله بن عمر، انوار التنزیل و اسرار التأویل، بیروت، دار احياء التراث العربی، ۱۴۱۸ق.
 * ثعالبی، عبدالرحمن بن محمد، جواهر الحسان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احياء التراث العربی، ۱۴۱۸ق.
-*[http://ensani.ir/file/download/article/20120326103152-1086-68.pdf خاتمی، مصعومه - طباطبائی، سیدکاظم، «رنگ یا تعمید؟»، مجله پژوهش دینی، شماره ۱۲، زمستان ۱۳۸۴ش].
+* خاتمی، مصعومه - طباطبائی، سیدکاظم، «[http://ensani.ir/file/download/article/20120326103152-1086-68.pdf رنگ یا تعمید؟]»، مجله پژوهش دینی، شماره ۱۲، زمستان ۱۳۸۴ش.
 * طباطبائی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق.
 * طبری، محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار المعرفه، ۱۴۱۲ق.
 * طریحی، فخرالدین، تفسیر غریب القرآن، قم، انتشارات زاهدی، [بی‌تا].
-* طوسی، محمد بن الحسن، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احياء التراث العربی، [بی‌تا].
+* طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احياء التراث العربی، [بی‌تا].
 * عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی، تهران، المطبعة العلمية، ۱۳۸۰ق.
 * کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۴۰۷ق.