Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۲۶
ویرایش
جز (←جایگاه و اهمیت) |
جز (←تعریف) |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
==تعریف== | ==تعریف== | ||
[[اراده الهی]] به اراده تکوینی و [[اراده تشریعی|تشریعی]] تقسیم شده است.<ref>سبحانی، الاهیات، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۲۶.</ref> سه تعریف از اراده تکوینی ارائه شده است:<ref>نگاه کنید به: بحرانی، معجم الاصولی، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۱۰۵ و ۱۰۶.</ref> | |||
# [[محمدکاظم خراسانی|آخوند خراسانی]] در [[کفایة الاصول (کتاب)|کفایة الاصول]]، اراده تکوینی را علم کامل به نظام جهان تعریف کرده است.<ref>خراسانی، کفایةالاصول، مؤسسه آل البیت(ع)، ص۶۷.</ref> برخی آن را [[علم خدا|علم خداوند]] به مصلحت موجود در افعال خود همچون آفرینش و رزق دادن و میراندن معنا کردهاند که [[خدا|خداوند]] براساس آن عالَم را میآفریند.<ref>بحرانی، معجم الاصولی، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۱۰۵؛ محمدی، شرح کشف المراد، ۱۳۷۸ش، ص۱۳۰.</ref> این تعریف را به مشهور [[فلسفه|فلاسفه]] نسبت دادهاند.<ref>بحرانی، معجم الاصولی، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۱۰۵.</ref> | # [[محمدکاظم خراسانی|آخوند خراسانی]] در [[کفایة الاصول (کتاب)|کفایة الاصول]]، اراده تکوینی را علم کامل به نظام جهان تعریف کرده است.<ref>خراسانی، کفایةالاصول، مؤسسه آل البیت(ع)، ص۶۷.</ref> برخی آن را [[علم خدا|علم خداوند]] به مصلحت موجود در افعال خود همچون آفرینش و رزق دادن و میراندن معنا کردهاند که [[خدا|خداوند]] براساس آن عالَم را میآفریند.<ref>بحرانی، معجم الاصولی، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۱۰۵؛ محمدی، شرح کشف المراد، ۱۳۷۸ش، ص۱۳۰.</ref> این تعریف را به مشهور [[فلسفه|فلاسفه]] نسبت دادهاند.<ref>بحرانی، معجم الاصولی، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۱۰۵.</ref> | ||
# از نظر [[علیاکبر فیض مشکینی|آیت الله مشکینی]]، اراده تکوینی، به معنای ایجاد متعلق اراده در خارج بدون دخالت و وساطت اراده دیگری است؛ مانند | # از نظر [[علیاکبر فیض مشکینی|آیت الله مشکینی]]، اراده تکوینی، به معنای ایجاد متعلق اراده در خارج بدون دخالت و وساطت اراده دیگری است؛ مانند اراده خداوند در آفرینش عالَم یا اراده انسان در خوردن و آشامیدن.<ref>مشکینی، اصطلاحات الاصول، ۱۳۷۱ش، ص۲۹.</ref> به گفته [[جعفر سبحانی|آیت الله سبحانی]]، اگر اراده الهی به پدید آمدن چیزی تعلق بگیرد، اراده تکوینی میگویند.<ref>سبحانی، الاهیات، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۲۶.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی|آیت الله مکارم شیرازی]]، با تقسیم اراده به ذاتی و فعلی، اراده ذاتی را عین علم و ذات الهی و اراده فعلی را عین ایجاد دانسته است. وی اراده تکوینی را نیز عین ایجاد و آفرینش و از صفات فعل شمرده است.<ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۱۶۷ - ۱۶۹.</ref> | ||
# به گفته محمد صنقور بحرانی، از علمای [[شیعه|شیعی]] معاصر [[بحرین]]، در کتاب ''معجم الاصولی''، دیدگاه برخی از فلاسفه و ظاهر عبارات [[سید ابوالقاسم خویی|آیت الله خویی]] این است که اگر اراده به معنای شوق و رغبت باشد، مراد از اراده تکوینی این است که اراده و شوق به صورت مستقیم به افعال اراده کننده تعلق بگیرد مانند تعلق گرفتن شوق به زنده کردن و میراندن؛ اما اگر اراده به معنای قصد و تصمیم بر انجام کاری باشد، در این صورت اراده فقط به معنای اراده تکوینی خواهد بود مگر آنکه اراده به لحاظ آن فعل، به تکوینی و تشریعی تقسیم شود.<ref>بحرانی، معجم الاصولی، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۱۰۵ و ۱۰۶.</ref> | # به گفته محمد صنقور بحرانی، از علمای [[شیعه|شیعی]] معاصر [[بحرین]]، در کتاب ''معجم الاصولی''، دیدگاه برخی از فلاسفه و ظاهر عبارات [[سید ابوالقاسم خویی|آیت الله خویی]] این است که اگر اراده به معنای شوق و رغبت باشد، مراد از اراده تکوینی این است که اراده و شوق به صورت مستقیم به افعال اراده کننده تعلق بگیرد مانند تعلق گرفتن شوق به زنده کردن و میراندن؛ اما اگر اراده به معنای قصد و تصمیم بر انجام کاری باشد، در این صورت اراده فقط به معنای اراده تکوینی خواهد بود مگر آنکه اراده به لحاظ آن فعل، به تکوینی و تشریعی تقسیم شود.<ref>بحرانی، معجم الاصولی، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۱۰۵ و ۱۰۶.</ref> | ||