حدیث علی مع الحق: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شیخ مفید]] معتقد است [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] با چنین وصفی از سوی [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] دچار خطا و یا شک در [[احکام شرعی|احکام الهی]] نمی‌شود<ref>شیخ مفید، الفصول المختارة، ۱۴۱۳ق، ص۳۳۹.</ref> و به گمراهی نخواهد رفت.<ref> شیخ مفید، الفصول المختارة، ۱۴۱۳ق، ص۲۱۱.</ref> برخی این حدیث را با توجه به قید و شرط نداشتن در همراهی امام علی و حق،<ref>حکیم، الإمامة و أهل البیت(ع)، ۱۴۲۴ق، ص۲۲۵.</ref> یکی از دلائل [[عصمت]] امام علی(ع)<ref>طوسی، تلخیص الشافی، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص۲۵۷؛ مغنیه، الجوامع و الفوارق، ۱۴۱۴ق، ص۹۲؛ مجلسی، حق الیقین، تهران، ص۱۳۶؛ سبحانی، رسائل و مقالات، ۱۴۲۵ق، ج۵، ص۳۸۲. </ref> در سیره و کردار<ref>سند، الصحابة بین العدالة و العصمة، ۱۴۲۶ق، ص۲۰۳.</ref> برشمرده و آن را شامل همه زمینه‌های علمی، عملی، شرعی، عرفی، اجتماعی و اخلاقی نیز می‌دانند؛<ref>ابن عطیه، أبهی المراد، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۸۰۷؛ مقدس اردبیلی، حدیقة الشیعة، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۳۲۷.</ref> از این رو ارتکاب هر نوع خطا و [[گناه]] را از سوی امام محال می‌دانند؛<ref>سبحانی، الأضواء، قم، ص۳۸۹؛ بحوث فی الملل و النحل، قم، ج۶، ص۲۷۴.</ref> چراکه با انجام گناه و حتی یک خطا، ملازمه دائمی حق و علی(ع) از بین رفته و اطلاق سخن پیامبر(ص) نقض می‌شد.<ref>فقیه ایمانی، حق با علی است، ۱۳۷۷ش، ص۱۴۵-۱۴۶.</ref>

با استناد به این حدیث بر دیگران [[واجب]] است تا از امام علی(ع) به صورت مطلق اطاعت کنند.<ref> ابن عطیه، أبهی المراد، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۵۶۹؛ تنکابنی، ضیاء القلوب، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص۲۰۳؛ کاشف الغطاء، العقائد الجعفریة، ۱۴۲۵ق، ص۵۳.</ref> برخی این احادیث را دلیلی بر نهایت فضیلت، [[کرامت]] و عظمت امام علی دانسته و معتقدند حداقل چیزی که از این احادیث فهمیده می‌شود ممنوعیت جنگ، [[لعن]] و اظهار دشمنی با حضرت علی(ع) است.<ref>طوسی، تلخیص الشافی، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص۱۳۶.</ref>