حدیث علی مع الحق: تفاوت میان نسخه‌ها

* «فَوَاللّه إنَکَ لَعلَی الْحَقِّ وَالْحَقُّ مَعَک»(حاکم نیسابوری، مستدرک الصحیحین، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۱۲۹.)}}

نقل‌های مختلف این حدیث در کتاب‌هایی همچون [[کشف الیقین]]،<ref>علامه حلی، کشف الیقین، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۳-۲۳۶.</ref> [[کشف الغمه فی معرفه الائمه|کشف الغمه]]،<ref>اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۱، ص۱۴۶-۱۴۸.</ref> [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]،<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۴ق، ج۳۸، ص۲۹-۴۰.</ref> [[الغدیر (کتاب)|الغدیر]]<ref>امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۲۵۱-۲۵۶.</ref> و [[میزان الحکمه (کتاب)|میزان الحکمه]]<ref> ری‌شهری، میزان الحکمة، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۱۸۴.</ref> آمده است. [[سید هاشم بحرانی]] در [[غایة المرام و حجة الخصام (کتاب)|غایةالمرام]] به این حدیث و احادیث مشابه آن در دو باب و در قالب ۲۶ مورد پرداخته است.<ref>آمدی، غایة المرام، ۱۴۱۳ق، ج۵، ص۲۸۲-۲۹۱.</ref>

روایت علی مع الحق از سوی [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] و ۲۳ تن از [[صحابه]] نقل شده است<ref>رضوانی، شیعه‌شناسی و پاسخ به شبهات، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۵۵؛ فقیه ایمانی، حق با علی است، ۱۳۷۷ش، ص۴۸-۴۹.</ref> که از جمله آنها [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|خلیفه اول]]،<ref>طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج ۱، ص۸۸.</ref> [[سعد بن عباده]]،<ref> حرعاملی، اثبات الهدی، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۲۹۸؛ طبری، کامل البهائی، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۲۵؛ مرعشی، إحقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۳۴۸.</ref> [[ابوذر غفاری]]،<ref>اسکافی، نقض العثمانیه، ۱۳۷۸ش، ص۲۲۸؛ شجری جرجانی، ترتیب الأمالی الخمیسیة، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۱۸۹.</ref> [[مقداد بن عمرو|مقداد]]،<ref> مرعشی، إحقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۲۷.</ref> [[سلمان فارسی]]،<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۴۱؛ هلالی، کتاب سلیم بن قیس، ۱۴۰۵ق، ص۸۸۱؛ شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۲.</ref> [[عمار یاسر]]،<ref> اسکافی، المعیار و الموازنة، ۱۴۰۲ق، ص۳۵–۳۶؛ متقی هندی، کنز العمال، ۱۴۰۱ق، ج۱۱، ص۶۱۳.</ref> [[ابوموسی اشعری]]،<ref> ابن مردویه، مناقب علی(ع)، ۱۴۲۴ق، ص۱۱۵.</ref>[[ابوایوب انصاری]]،<ref>خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۱۸۸؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۴۷۲؛ ابن العدیم، بغیة الطلب، بیروت، ج۱، ص۲۹۲.</ref> [[سعد بن ابی‌وقاص]]،<ref> ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۲۰، ص۳۶۱؛ هیثمی، مجمع الزوائد، ۱۴۱۴ق، ج۷، ص۲۳۵.</ref> [[عبدالله بن عباس]]،<ref> حموی الشافعی، فرائد السمطین، ۱۴۰۰ق، ج۱، ص۱۷۷؛ قندوزی، ینابیع المودة، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۳۱۱؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۴۲؛ گنجی الشافعی، کفایة الطالب، ۱۴۰۴ق، ص۱۸۷؛ ذهبی، میزان الاعتدال، ۱۳۸۲ق، ج۲، ص۳؛ ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۴۱۴؛ حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۲۴۶.</ref> [[جابر بن عبدالله انصاری]]،<ref> قندوزی، ینابیع المودة، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۱۷۳.</ref> و [[حذیفة بن یمان]]<ref>خوارزمی، المناقب، ۱۴۱۱ق، ص۱۷۷؛ ابن طاوس، الطرائف، ۱۴۰۰ق، ج۱، ص۱۰۳.</ref> [[عایشه]]<ref> ابن مردویه، مناقب علی(ع)، ۱۴۲۴ق، ص۱۱۵؛ علامه حلی، نهج الحق، ۱۹۸۲م، ص۲۲۵؛ اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۱، ص۱۵۴.</ref> و [[ام سلمه]]<ref>حاکم نیشابوری، مستدرک الصحیحین، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۱۲۹؛ ابن مردویه، مناقب علی(ع)، ۱۴۲۴ق، ص۱۱۵؛ خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۲۲؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۴۴۹؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۳۶۰.</ref> هستند.

* ری‌شهری، محمد، میزان الحکمة، قم،‌ دارالحدیث، ۱۴۲۲ق.

* مرعشی، قاضی نورالله، إحقاق الحق و إزهاق الباطل، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، ۱۴۰۹ق.