امامان شیعه: تفاوت میان نسخه‌ها

دوران امامت ۳۵ ساله امام هفتم،<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۱۵؛ طبرسی، اعلام الوری، ۱۳۹۰ق، ص۲۹۴؛ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب(ع)، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۳۲۴.</ref> با [[منصور عباسی|منصور]]، [[هادی عباسی|هادی]]، [[مهدی عباسی|مهدی]] و [[هارون الرشید|هارون]] از [[خلفای عباسی]]، همزمان بود.<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب(ع)، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۳۲۳؛ طبرسی، اعلام الوری، ۱۳۹۰ق، ص۲۹۴.</ref> این دوران با اوج قدرت [[خلافت عباسی]] همزمان بود و دوران سختی برای امام کاظم(ع) و شیعیان بود. از این‌رو او در برابر حکومت وقت، [[تقیه]] می‌کرد و شیعیان را نیز به این کار سفارش ‌می‌نمود.<ref>نگاه کنید به: جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۳۸۴و۳۸۵و۳۹۸.</ref>  

امام هفتم در [[۲۰ شوال]] سال [[سال ۱۷۹ قمری|۱۷۹ق]]، زمانی که هارون در سفر [[حج]] به مدینه رفت، دستور داد امام را در مدینه زندانی کردند و از [[مدینه]] به [[بصره]] و از بصره به [[بغداد]] بردند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۷۶؛ جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۴۰۲-۴۰۴.</ref> او در [[رجب]] سال [[سال ۱۸۳ق|۱۸۳ق]] در زندان بغداد توسط [[سندی بن شاهک|سِنْدی بْن شاهِکْ]] با سم شهید شد و در محلی به نام «مقابر قریش»<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۱۵؛ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب(ع)، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۳۲۳و۳۲۴؛ طبرسی، اعلام الوری، ۱۳۹۰ق، ص۲۹۴.</ref> که اکنون در شهر [[کاظمین]] است، مدفون گردید.