Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۸۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
روایات طینت را به چند دسته تقسیم کردهاند. <ref>کریمی و داوری، «تحلیل احادیث طینت از منظر فقه الحدیث»، ص۶۷-۶۸؛ رضوانی و ذاکری، «روایات طینت و اختیار انسان»، ص۴۹-۵۲.</ref> | روایات طینت را به چند دسته تقسیم کردهاند. <ref>کریمی و داوری، «تحلیل احادیث طینت از منظر فقه الحدیث»، ص۶۷-۶۸؛ رضوانی و ذاکری، «روایات طینت و اختیار انسان»، ص۴۹-۵۲.</ref> | ||
دسته اول: | دسته اول: خلقت [[پیامبران]]، [[امامان]] و مؤمنان از طینت علیین (بهشت) و کافران از طینت سجین (جهنم) | ||
* «إِنَّ اللَّهَ جَلَّ وَ عَزَّ خَلَقَنَا مِنْ أَعْلَى عِلِّیِّینَ وَ خَلَقَ قُلُوبَ شِیعَتِنَا مِمَّا خَلَقَنَا مِنْهُ ... وَ خَلَقَ عَدُوَّنَا مِنْ سِجِّینٍ وَ خَلَقَ قُلُوبَ شِیعَتِهِمْ مِمَّا خَلَقَهُمْ مِنْهُ ...»<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴؛ برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۱۳۲.</ref> [[ابوحمزه ثمالی]] از [[امام محمد باقر علیهالسلام|امام محمد باقر(ع)]] نقل کرده است: بدرستى که خداى | * «إِنَّ اللَّهَ جَلَّ وَ عَزَّ خَلَقَنَا مِنْ أَعْلَى عِلِّیِّینَ وَ خَلَقَ قُلُوبَ شِیعَتِنَا مِمَّا خَلَقَنَا مِنْهُ ... وَ خَلَقَ عَدُوَّنَا مِنْ سِجِّینٍ وَ خَلَقَ قُلُوبَ شِیعَتِهِمْ مِمَّا خَلَقَهُمْ مِنْهُ ...»<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴؛ برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۱۳۲.</ref> [[ابوحمزه ثمالی]] از [[امام محمد باقر علیهالسلام|امام محمد باقر(ع)]] نقل کرده است: بدرستى که خداى عزّوجلّ آفریده است ما را از علّیّین و آفریده است دلهاى پیروان ما را از آنچه آفریده است ما را از آن، ... و آفریده است دشمن ما را از سجّین و آفریده است دلهاى پیروان ایشان را از آنچه آفریده است ایشان را از آن... .<ref>آقا جمال خوانساری، شرح غرر الحکم و درر الکلم، ۱۳۶۶ش، ج۶، ص۵۱۹.</ref> | ||
دسته دوم: اختلاط و امتزاج طینتها | دسته دوم: اختلاط و امتزاج طینتها | ||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
دسته سوم:خروج ذرات [[اصحاب یمین]] و [[اصحاب شمال]] از طینت اولیه | دسته سوم:خروج ذرات [[اصحاب یمین]] و [[اصحاب شمال]] از طینت اولیه | ||
* | * « إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَمَّا أَرَادَ أَنْ يَخْلُقَ آدَمَ ع أَرْسَلَ الْمَاءَ عَلَى الطِّينِ ثُمَّ قَبَضَ قَبْضَةً فَعَرَكَهَا ثُمَّ فَرَّقَهَا فِرْقَتَيْنِ بِيَدِهِ ثُمَّ ذَرَأَهُمْ فَإِذَا هُمْ يَدِبُّونَ ثُمَّ رَفَعَ لَهُمْ نَاراً فَأَمَرَ أَهْلَ الشِّمَالِ أَنْ يَدْخُلُوهَا فَذَهَبُوا إِلَيْهَا فَهَابُوهَا فَلَمْ يَدْخُلُوهَا ثُمَّ أَمَرَ أَهْلَ الْيَمِينِ أَنْ يَدْخُلُوهَا فَذَهَبُوا فَدَخَلُوهَا فَأَمَرَ اللَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ النَّارَ فَكَانَتْ عَلَيْهِمْ بَرْداً وَ سَلَاما...»<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۷؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶۴، ص۹۷.</ref> از امام صادق(ع) نقل شده است: چون خدا عزوجل خواست آدم را آفريند آب را بر خاك روان كرد و سپس مشتى از آن برگرفت و آن را ماليد وانگه به دست خود او پخش كرد و آنگه در پاشيد و بناگاه به جنبش در آمدند و آنگه آتشى براشان بر آورد و اهل شمال را فرمود: در آن در آيند و بسوى آن شدند و از آن هراس كردند و در آن در نيامدند و آنگه بدست راستيها فرمود: در آن در آيند و رفتند و در آمدند و خدا بآتش فرمان داد تا بر آنها سرد و سلامت شد... .<ref>کمرهای، اخلاق اسلامى( ترجمه جلد ۶۴ بحار الأنوار)، بی تا، ص۷۴.</ref> | ||
== محتوا == | == محتوا == |