Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۲۱۱
ویرایش
(درج الگوی درجه بندی) |
|||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
==دلالت بر فضیلت علی(ع)== | ==دلالت بر فضیلت علی(ع)== | ||
از دیدگاه علمای [[شیعه]] و برخی از [[اهل سنت]]، عبارات خلیفه دوم به معنای برتری و [[فضیلت امام علی(ع)]] بر وی است. [[متکلمان]] | از دیدگاه علمای [[شیعه]] و برخی از [[اهل سنت]]، عبارات خلیفه دوم به معنای برتری و [[فضیلت امام علی(ع)]] بر وی است. [[کلام امامیه|متکلمان شیعه]] آن عبارات را دلیل و اعترافی بر برتری و فضیلت علی(ع) در علم دانستهاند و بر همین اساس علی(ع) را مرجع و ملجأ [[خلفا (ابهامزدایی)|خلفا]] دانستهاند.<ref>طبری آملی صغیر، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۲۱و۲۲؛ ابن عطیه، ابهی المداد، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۳۰۴؛ حرعاملی، اثباةالهداة، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۳۶۰؛ شوشتری، احقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۱۰۲ و ج۳۱، ص۴۷۰-۴۸۳.</ref> | ||
برخی علمای اهل سنت از جمله ابن عبدالبر، فقیه مالکی قرن پنجم هجری، موفق بن احمد خوارزمی، فقیه و خطیب سنی در قرن ششم هجری و ابن ابی الحدید، از عالمان شافعی قرن هفتم هجری نیز این عبارات را دلیلی بر برتری و فضیلت علی(ع) در [[قضاوت]]،<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۱۰۲و۱۱۰۳؛ خوارزمی، مناقب، مؤسسه نشر اسلامی، ص۸۰و۸۱.</ref> [[فقه]]<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۸.</ref> و یا علم<ref>خوارزمی، مناقب، مؤسسه نشر اسلامی، ص۸۰و۸۱؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۴۱؛ قندوزی، ینابیع الموده، دارالاسوه، ج۱، ص۲۱۶.</ref> دانستهاند. | برخی علمای اهل سنت از جمله ابن عبدالبر، فقیه مالکی قرن پنجم هجری، موفق بن احمد خوارزمی، فقیه و خطیب سنی در قرن ششم هجری و ابن ابی الحدید، از عالمان شافعی قرن هفتم هجری نیز این عبارات را دلیلی بر برتری و فضیلت علی(ع) در [[قضاوت]]،<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۱۰۲و۱۱۰۳؛ خوارزمی، مناقب، مؤسسه نشر اسلامی، ص۸۰و۸۱.</ref> [[فقه]]<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۸.</ref> و یا علم<ref>خوارزمی، مناقب، مؤسسه نشر اسلامی، ص۸۰و۸۱؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۴۱؛ قندوزی، ینابیع الموده، دارالاسوه، ج۱، ص۲۱۶.</ref> دانستهاند. | ||
[[صدرالدین جوینی]]، از عالمان و محدثان شافعی قرن هشتم هجری، در کتاب [[فرائد السمطین]] که درباره فضایل اهل بیت نوشته شده است، عبارات عمر را دلیلی بر | [[صدرالدین جوینی]]، از عالمان و محدثان شافعی قرن هشتم هجری، در کتاب [[فرائد السمطین]] که درباره فضایل اهل بیت نوشته شده است، عبارات عمر را دلیلی بر امامت و [[ولایت امام علی(ع)]] دانسته که بر این اساس، [[امامت|امام]] بینیاز از مردم است و مردم به امام نیازمندند.<ref>حمویی جوینی، فرائد السمطین، مؤسسه محمودی، ج۱، ص۳۴۶.</ref> | ||
==راویان== | ==راویان== |