لولا علی لهلک عمر: تفاوت میان نسخه‌ها

==ماجرا==

برپایه گزارش‌ها جمله «لَولَا عَلِیٌ لَهَلَک عُمَر» در موارد متعددی از خلیفه دوم نقل شده است.<ref>ابن ابی الحدید،‌ شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱،‌ ص۱۸؛ قندوزی، ینابیع الموده، دارالاسوه، ج۱، ص۲۱۶ و ج۳،‌ ص۱۴۶.</ref>

برخی از مواردی<ref>برای سایر موارد نگاه کنید به: طبری، ذخائر العقبی، ۱۴۲۸ق، ج۱،‌ ص۳۹۰-۳۹۹؛ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق،‌ج۴، ص۳۵و۳۶؛ ابن شهر آشوب،‌ مناقب آل ابی‌طالب،‌ ۱۳۷۹ق، ج۲،‌ ص۳۵۹-۳۷۰.</ref> که خلیفه دوم این جمله را به زبان آورده است عبارتند از:

از دیدگاه علمای [[شیعه]] و برخی از [[اهل سنت]]، عبارات خلیفه دوم بر [[فضیلت امام علی(ع)]] نسبت به او دلالت دارد. [[متکلمان]] شیعه آن عبارات را دلیل و اعترافی بر برتری و فضیلت علی(ع) در علم دانسته‌اند و اینکه علی(ع) مرجع و ملجأ [[خلفا (ابهام‌زدایی)|خلفا]] بوده است.<ref>طبری آملی صغیر، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۲۱و۲۲؛ ابن عطیه، ابهی المداد، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۳۰۴؛ حرعاملی،‌ اثباة‌الهداة، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۳۶۰؛ مرعشی، احقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ج۳،‌ ص۱۰۲ و ج۳۱، ص۴۷۰-۴۸۳.</ref>

   

[[ابراهیم بن محمد جوینی]]، از علمای اهل سنت در کتاب [[فرائد السمطین]] (کتابی درباره فضایل اهل بیت) در دو باب به این مطلب پرداخته و در آنها، عبارات عمر را دلیلی بر ویژگی [[امامت]] و [[ولایت]] علی(ع)،‌ یعنی بی‌نیازی [[امام]] از مردم و نیازمندی مردم به امام ذکر کرده است.<ref>حمویی جوینی، فرائد السمطین، مؤسسه محمودی، ج۱، ص۳۴۶.</ref> عناوین این دو باب چنین است: ۱. «شش مورد از تحیر عمر در قضاوت و اعتراف عمر به عظمت علی(ع) و جمله أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ مُعْضِلَة...»<ref>حمویی جوینی، فرائد السمطین، مؤسسه محمودی، ج۱، ص۳۴۶-۳۴۹.</ref> و ۲. «دو مورد از جهل عمر در قضاوت و جمله لولا علی لهلک عمر»،<ref>حمویی جوینی، فرائد السمطین، مؤسسه محمودی، ج۱، ص۳۴۹-۳۵۱.</ref>