Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۰۸
ویرایش
حق طلاق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Fayaz جز (اضافه کردن قوانین افغانستان) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{مقاله توصیفی فقهی}} | {{مقاله توصیفی فقهی}} | ||
'''حَق طَلاق''' | '''حَق طَلاق''' اختیارِ برهم زدن [[پیوند زناشویی]] است. براساس [[فقه شیعه]]، فقه [[اهل سنت]] و قانون مدنی جمهوری اسلامی [[ایران]]، حق طلاق به مرد اختصاص دارد؛ البته زن می‌تواند در قالب شرط ضمن عقد، وکالت [[طلاق]] خود را برعهده بگیرد یا در موارد خاصی مانند غیبت شوهر، خودداری یا ناتوانی شوهر از پرداخت [[نفقه]] و عسر و حرج، از [[حاکم شرع]] تقاضای طلاق کند. | ||
برخی اختصاص حق طلاق به مرد را ناشی از تفاوت روان‌شناختی و طبیعی زن و مرد و بعضی عاطفی و احساسی بودن زن و پیامدهای مالی طلاق برای مرد را سبب آن دانسته‌اند. | برخی اختصاص حق طلاق به مرد را ناشی از تفاوت روان‌شناختی و طبیعی زن و مرد و بعضی عاطفی و احساسی بودن زن و پیامدهای مالی طلاق برای مرد را سبب آن دانسته‌اند. | ||
اختصاص حق طلاق به مرد با دو ایرادِ طلاق‌های بدون عذر موجه و خودداری از طلاق به سبب اذیت زنان مواجه است. نخستین راه برون‌رفت از مشکل، جلوگیری و مبارزه با عوامل بی‌وفائی و هوس‌بازی مردان و راه‌حل مشکل دوم نیز به دست [[حاکم شرع]] دانسته شده است. | |||
==حق اختصاصی مرد== | ==حق اختصاصی مرد== | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
در قانون مدنی [[ایران]] به تبع [[فقه امامیه]] حق طلاق به مرد اختصاص داده شده است؛<ref>شمس، قانون مدنی،۱۳۹۵ش، ص۲۵۸.</ref> البته زن در قالب شرط ضمن عقد می‌تواند وکالت طلاق خود را به عهده بگیرد و خود را مُطلّقه سازد.<ref>شمس، قانون مدنی،۱۳۹۵ش، ص۲۵۳.</ref> همچنین زن در صورت خودداری یا عجز شوهر از دادن [[نفقه]] و عُسر و حَرج (مانند ترک زندگی به مدت شش ماه یا بیشتر، اعتیاد شوهر و هرگونه سوء رفتار شوهر) می‌تواند از حاکم شرع درخواست طلاق نماید. حاکم نیز در صورت اثبات این موارد شوهر را ملزم به [[طلاق]] می‌کند و در صورت خودداری از طلاق، زن به اذن حاکم طلاق داده می‌شود.<ref>شمس، قانون مدنی،۱۳۹۵ش، ص۲۵۵ - ۲۵۷.</ref> | در قانون مدنی [[ایران]] به تبع [[فقه امامیه]] حق طلاق به مرد اختصاص داده شده است؛<ref>شمس، قانون مدنی،۱۳۹۵ش، ص۲۵۸.</ref> البته زن در قالب شرط ضمن عقد می‌تواند وکالت طلاق خود را به عهده بگیرد و خود را مُطلّقه سازد.<ref>شمس، قانون مدنی،۱۳۹۵ش، ص۲۵۳.</ref> همچنین زن در صورت خودداری یا عجز شوهر از دادن [[نفقه]] و عُسر و حَرج (مانند ترک زندگی به مدت شش ماه یا بیشتر، اعتیاد شوهر و هرگونه سوء رفتار شوهر) می‌تواند از حاکم شرع درخواست طلاق نماید. حاکم نیز در صورت اثبات این موارد شوهر را ملزم به [[طلاق]] می‌کند و در صورت خودداری از طلاق، زن به اذن حاکم طلاق داده می‌شود.<ref>شمس، قانون مدنی،۱۳۹۵ش، ص۲۵۵ - ۲۵۷.</ref> | ||
در قانون مدنی [[افغانستان]] طلاق در اختیار | در قانون مدنی [[افغانستان]] طلاق در اختیار زوج بوده و دادگاه صالح نیز از طرف زن این حق را داراست.<ref>قانون مدنی افغانستان، ماده ۱۳۵.</ref> البته زن می‌تواند هنگاه عقد ازدواج شرط گذارد که اگر زوج وی مخالف احکام مندرج این قانون با زن دیگر ازدواج کند، صلاحیت طلاق به او انتقال داده می‌شود. این شرط وقتی اعتبار دارد که در وثیقه نکاح درج شده باشد.<ref>قانون مدنی | ||
افغانستان، ماده ۸۸.</ref> در قانون احوال شخصیه شیعیان این کشور، طلاق از طرف محکمه یا یکی از زوجین واقع می‌شود.<ref>قانون احوال شخصیه شیعیان افغانستان، ماده ۱۵۵.</ref> همچنین زوجه می تواند با داشتن وکالت در طلاق از طرف زوج در ضمن عقد، خود را مطلقه نماید.<ref>قانون احوال شخصیه شیعیان، ماده ۱۵۵.</ref> | افغانستان، ماده ۸۸.</ref> در قانون احوال شخصیه شیعیان این کشور، طلاق از طرف محکمه یا یکی از زوجین واقع می‌شود.<ref>قانون احوال شخصیه شیعیان افغانستان، ماده ۱۵۵.</ref> همچنین زوجه می تواند با داشتن وکالت در طلاق از طرف زوج در ضمن عقد، خود را مطلقه نماید.<ref>قانون احوال شخصیه شیعیان، ماده ۱۵۵.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس۲}} | {{پانویس۲}} | ||