خطبه امام حسین در روز عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها
←اهمیت و جایگاه
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←منابع: افزایش ناوبری) |
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
== اهمیت و جایگاه== | == اهمیت و جایگاه== | ||
خطبه امام حسین(ع)، سخنان امام سوم [[شیعیان]] است که در روز عاشورای [[سال ۶۱ هجری قمری|سال ۶۱ق]] در برابر لشکریان عمر بن سعد (سپاهیان [[عبیدالله بن زیاد]] والی [[یزید بن معاویه]] در کوفه که برای جنگ با امام حسین(ع) به [[کربلا]] اعزام شده بودند) ایراد شد. این سخنان با اختلافاتی در منابع [[شیعه]] و [[سنی]] نقل شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید: شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۶؛ طبرسی، إعلام الوری، ۱۳۹۰ق، ص۲۴۱؛ شامی، الدرالنظیم، ۱۴۲۰ق، ص۵۵۲؛ سید بن طاووس، لهوف، ۱۳۴۸ش، ص۹۶؛ ابن نما حلی، مثیرالأحزان، ۱۴۰۶ق، ص۵۴؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۴۲۵؛ ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۴، ص۶۱؛ ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۵، ص۳۳۹؛ ابومخنف، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۲۰۶.</ref> | خطبه امام حسین(ع)، سخنان امام سوم [[شیعیان]] است که در روز عاشورای [[سال ۶۱ هجری قمری|سال ۶۱ق]] در برابر [[لشکریان عمر بن سعد]] (سپاهیان [[عبیدالله بن زیاد]] والی [[یزید بن معاویه]] در کوفه که برای جنگ با امام حسین(ع) به [[کربلا]] اعزام شده بودند) ایراد شد. این سخنان با اختلافاتی در منابع [[شیعه]] و [[سنی]] نقل شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید: شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۶؛ طبرسی، إعلام الوری، ۱۳۹۰ق، ص۲۴۱؛ شامی، الدرالنظیم، ۱۴۲۰ق، ص۵۵۲؛ سید بن طاووس، لهوف، ۱۳۴۸ش، ص۹۶؛ ابن نما حلی، مثیرالأحزان، ۱۴۰۶ق، ص۵۴؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۴۲۵؛ ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۴، ص۶۱؛ ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۵، ص۳۳۹؛ ابومخنف، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۲۰۶.</ref> | ||
== محتوا== | == محتوا== | ||
امام حسین(ع) از لشکریان عمر بن سعد خواست تا سخنانش را بشنوند و در جنگ عجله نکنند تا آنان را پند دهد. همچنین از آنان خواست که به او فرصت دهند تا دلیل آمدنش را به [[کوفه]] توضیح دهد تا امر بر آنها مشتبه نشود.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۷.</ref> | امام حسین(ع) از لشکریان عمر بن سعد خواست تا سخنانش را بشنوند و در جنگ عجله نکنند تا آنان را پند دهد. همچنین از آنان خواست که به او فرصت دهند تا دلیل آمدنش را به [[کوفه]] توضیح دهد تا امر بر آنها مشتبه نشود.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۷.</ref> | ||