آیه سخره: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه سُخرِه''' نامی است که در روایات برای آیات ۵۴ تا ۵۶ [[سوره اعراف]] به کار رفته و برای خواندن آن خواصی همچون آرامش قلبی، دفع وسوسه و حفظ از ساحران و [[شیاطین]] ذکر شده است. خواندن آیه سخره بعد از [[نماز صبح]]، هنگام رسیدن حاجى به [[عرفات]]، و هنگام ورود به [[مسجد]]، [[مستحب]] است.  

|به يقين پروردگار شما خداست كه آسمان‏ها و زمين را در شش روز آفريد، سپس بر تخت [فرمانروايى و تدبير امور آفرينش‏] چيره و مسلط شد، شب را در حالى كه همواره با شتاب روز را مى‌‏جويد بر روز مى‏‌پوشاند، و خورشيد و ماه و ستارگان را كه مُسخّر فرمان اويند [پديد آورد] آگاه باشيد كه آفريدن و فرمان [نافذ نسبت به همه موجودات‏] مخصوص اوست هميشه سودمند و بابرکت است، پروردگار عالميان.(۵۴) پروردگارتان را از روى فروتنى و زارى و مخفيانه بخوانيد [و از آداب و شرايط دعا تجاوز نكنيد] يقيناً خدا متجاوزان را دوست ندارد.(۵۵) و در زمين پس از اصلاح آن [به وسيله رسالت پيامبران‏] فساد مكنيد، و خدا را از روى بيم و اميد بخوانيد، كه يقيناً رحمت خدا به نيكوكاران نزديك است.(۵۶)<ref>انصاریان، حسین، ترجمه قرآن</ref>

آیه سخره در برخی از روایات که به خواص یا آداب آن اشاره دارد، آیه ۵۴ تا ۵۶ [[سوره اعراف]] است<ref>طوسى، تهذیب الأحکام، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص ۷۴؛ قطب الدین راوندى، الدعوات، ۱۴۰۷ق، ص۲۵۲؛ کفعمی، المصباح، ۱۴۰۵ق، ص ۱۹۳.</ref> و برخی از علما نیز بر آن تأکید نموده‌اند<ref>برای نمونه رجوع کنید: مفید، المقنعة، ۱۴۱۳ق، ص ۱۶۱؛ شیخ بهائی، مفتاح الفلاح، ۱۴۱۳ق، ص ۷۴؛ حسن‌زاده آملی، هزار و یک نکته، ص۸۰۱</ref>؛ اما [[محمدباقر مجلسی|مجلسی]] آیه ۵۴ را آیه سخره دانسته است و اینکه تا آیه ۵۶ نیز جزء آن باشد را به عنوان یک احتمال، مستند به قول [[شیخ بهائی]] بیان نموده است.<ref>مجلسی، مرآة العقول، ۱۴۰۴ق، ج۱۲، ص۳۱۷.</ref>  

{{جعبه نقل قول| عنوان = آیه سخره در ضمن روایتی از امام صادق(ع)| نقل‌قول = '''«هر کس هنگام خوابیدن سه بار آیة الکرسى را بخواند، و هم‌چنین آیه شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ الْملائِکةُ ... و <span style="color: #c00;;">آیه سخره</span><noinclude> و آیه سجده را دو شیطان بر او گمارده شود که او را از شیاطین مزاحم محافظت کنند چه بخواهند و چه نخواهند، و با آن دو سى نفر فرشته باشند که خدا را حمد کنند و تسبیح و تهلیل و تکبیر گویند، و براى آن بنده آمرزش خواهند تا از خواب بیدار شود، و ثواب آن‌ها همه از آن اوست.»'''‌|تاریخ بایگانی| منبع = کلینى، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۳۹.| تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = ۱۲px|رنگ پس‌زمینه=#ffeebb| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}

مطابق با روایتی از [[امام صادق علیه السلام|امام صادق(ع)]] در کتاب [[الکافی (کتاب)|کافی]]، هنگامی که [[طلحة بن عبیدالله|طلحه]] و [[زبیر بن عوام|زبیر]] تدارک [[جنگ جمل]] را دیده بودند مردى به نام [[خِداش]] را برای رساندن پیغامی خدمت [[امام علی علیه السلام|امیرالمؤمنین(ع)]] فرستادند و به او گفتند: ما تو را به سوى مردى مىفرستیم که او و خاندانش را از دیرزمان به جادو و غیبگوئى مىشناسیم؛ چون به نزد او رفتی برای در امان ماندن از سحر او آیه سخره را بخوان. وقتی خِداش به نزد امام علی(ع) آمد امام او را به آنچه طلحه و زبیر به او سفارش کرده بودند خبر داد و از او خواست که هفتاد بار آیه را بخواند. آنگاه از او پرسید: احساس مى‌کنى که دلت مطمئن شد؟ خِداش پاسخ داد: قسم به خدائى که جانم به دست اوست، آری.<ref>کلینى، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۴۳.</ref>

[[محمدصالح بن احمد مازندرانی|ملاصالح مازندرانی]] با استناد به این روایت هفتاد بار خواندن این آیه را موجب صفای قلب، آرامش، از بین رفتن شک و وسوسه‌ها‏ دانسته‌ است.<ref>ملا صالح مازندرانى، شرح الکافی، ۱۳۸۲ق، ج‏۶، ص۲۵۷.</ref>  

در منابع روایات دیگری نیز آمده است که بر اساس آن‌ها آیه سخره موجب حفظ از شر شیاطین و ساحران می‌گردد.<ref>ابن فهد حلى، عدة الداعی، ۱۴۰۷ق، ص۲۹۴؛صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۳۷۱.</ref>  

خواندن آیه سخره، در رکعت ششم از [[نوافل ظهر]]<ref>طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ج‏1، ص 37.</ref> و بعد از [[نماز صبح]]<ref>طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۲۰۴.</ref> مورد سفارش قرار گرفته است. و خواندن آن هنگام رسیدن حاجى به [[عرفات]]، رو به [[کعبه]] <ref> مفید، المقنعة، ۱۴۱۳ق، ص۴۱۰؛ مناسک حج (امام خمینى)، ص۲۴۱.</ref> و هنگام ورود به [[مسجد]]<ref>شهید اول، ذکری الشیعه، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۱۳۵.</ref> [[مستحب]] است.

* ابن فهد حلى، احمد بن محمد، عدة الداعی، دار الکتب الإسلامی ، چاپ اول، ۱۴۰۷ق.

* حسن زاده آملی، حسن، هزار و یک نکته، تهران، مرکز نشر فرهنگی رجاء، ۱۳۶۴ش.

* صدوق، محمد بن على ابن بابویه ، من لا یحضره الفقیه - قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ: دوم، ۱۴۱۳ق.

* طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت،‌ دار احیا التراث العربی، ۱۳۹۰ق.

* طوسى، محمد بن الحسن، تهذیب الأحکام، تحقیق: موسوی خرسان، سید حسن‏، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.

* طوسى، محمد بن الحسن، مصباح المتهجّد، بیروت، موسسه فقه الشیعه، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.

* قطب الدین راوندى، سعید بن هبة الله، الدعوات، قم، مدرسه امام مهدى‏، چاپ اول، ۱۴۰۷ق.

* کلینى، محمد بن یعقوب، کافی، تهران، اسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.

* كفعمى، ابراهيم بن على عاملى، المصباح، قم، دارالرضی، چاپ دوم، ۱۴۰۵ق.

* ملا صالح مازندرانى، محمد صالح بن احمد، شرح الکافی، تهران، اسلامیه، چاپ اول، ۱۳۸۲ق.

* مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، مرآة العقول، تحقیق: رسولى محلاتى، سید هاشم‏، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق.

* مفید، محمد بن محمد، المقنعة، قم، کنگره جهانى هزاره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.