یزید بن معاویه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''یَزید بن معاویة بن ابی‌سفیان''' (۲۶-۶۴ق)، دومین حاکم [[بنی‌امیه|اموی]] است که به دستورش، [[امام حسین(ع)]] و یارانش در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسیدند و اهل‌بیت امام به [[اسیران کربلا|اسارت]] گرفته شدند. یزید پس از پدرش [[معاویه]]، سه سال حکومت کرد و در این مدت، دست به سه واقعه مهم زد: در [[سال ۶۱ قمری]]، [[واقعه کربلا]] را رقم زد، [[سال ۶۳ قمری]] به [[مدینه]] حمله کرد که به کشته شدن هزاران نفر از [[صحابه]] و حافظان [[قرآن]] انجامید و به [[واقعه حره]] معروف شد و در [[سال ۶۴ قمری]] نیز برای سرکوب مخالفانش، به [[مکه]] حمله کرد و [[کعبه]] را با منجنیق هدف آتش قرار داد.

بر اساس منابع تاریخی، یزید به صورت آشکارا [[شراب]] می‌نوشید و طبعی شاعرانه داشت. او نخستین کسی بود که بر خلاف سنت خلفای پیشین، با انتصاب پدرش و به صورت موروثی به [[خلافت]] رسید. همچنین برگزیدن او بر خلاف [[صلح امام حسن|صلح‌نامه امام حسن با معاویه]] بود. یزید از چهره‌های منفور نزد شیعیان است. شیعیان و گروهی از [[اهل‌سنت]]، با استناد به کارهایی که یزید در دوران خلافتش انجام داد، او را سزاوار [[لعن]] می‌دانند و در برخی از [[روایات]]، به لعن او تصریح شده است.