Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۰۷۲
ویرایش
سید علی طباطبایی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ویکی سازی) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
== سرگذشت== | == سرگذشت== | ||
سید علی طباطبایی در [[۱۲ ربیع‌الاول]] سال ۱۱۶۱ق در [[کاظمین]] به دنیا آمد، پدرش سید محمدعلی، فرزند ابوالمعالی صغیر و او فرزند ابوالمعالی کبیر<ref> منتهی المقال، ج۵، ص۶۳، ۶۵؛ خوانساری، ج۴، ص۳۹۹-۴۰۱؛ آقابزرگ، الذریعه، ج۱۱، ص۳۳۶</ref> از تبار [[سادات حسنی]]، معروف به [[سادات طباطبایی|طباطبایی]] است که در قرن دوازدهم قمری از اصفهان به [[کربلا]] کوچ کرده‌اند. [[عبدالله مامقانی|مامقانی]] در [[تنقیح المقال فی علم الرجال (کتاب)|تنقیح المقال]] نام پدر وی را محمد بن علی ذکر کرده است.<ref> تنقیح المقال، ج۲، ص۳۰۷؛ | سید علی طباطبایی در [[۱۲ ربیع‌الاول]] سال ۱۱۶۱ق در [[کاظمین]] به دنیا آمد، پدرش سید محمدعلی، فرزند ابوالمعالی صغیر و او فرزند ابوالمعالی کبیر<ref>مامقانی، منتهی المقال، ج۵، ص۶۳، ۶۵؛ خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۳۹۹-۴۰۱؛ آقابزرگ، الذریعه، ج۱۱، ص۳۳۶.</ref> از تبار [[سادات حسنی]]، معروف به [[سادات طباطبایی|طباطبایی]] است که در قرن دوازدهم قمری از اصفهان به [[کربلا]] کوچ کرده‌اند. [[عبدالله مامقانی|مامقانی]] در [[تنقیح المقال فی علم الرجال (کتاب)|تنقیح المقال]] نام پدر وی را محمد بن علی ذکر کرده است.<ref>مامقانی، تنقیح المقال، ج۲، ص۳۰۷؛ قمی، فوائدالرضویه، ص۳۲۳.</ref> | ||
سید علی طباطبایی خواهرزاده و داماد [[وحید بهبهانی]] است. نسب جدّ مادری او به [[مجلسی اول]] می‌رسد؛ مادر وحید بهبهانی، دختر نورالدین پسر [[ملا صالح مازندرانی]] است و مادر نورالدین، [[آمنه بیگم]] دختر مجلسی اول است.<ref> منتهی المقال، ج۵، ص۶۶؛ خوانساری، ج۴، ص۳۹۹-۴۰۱؛ فوائدالرضویه، ص۳۲۴</ref> سید علی برادر سید عبدالکریم جد بحرالعلوم طباطبایی بوده است.<ref> | سید علی طباطبایی خواهرزاده و داماد [[وحید بهبهانی]] است. نسب جدّ مادری او به [[مجلسی اول]] می‌رسد؛ مادر وحید بهبهانی، دختر نورالدین پسر [[ملا صالح مازندرانی]] است و مادر نورالدین، [[آمنه بیگم]] دختر مجلسی اول است.<ref>ابوعلی حائری، منتهی المقال، ج۵، ص۶۶؛ خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۳۹۹-۴۰۱؛ قمی، فوائدالرضویه، ص۳۲۴.</ref> سید علی برادر سید عبدالکریم جد بحرالعلوم طباطبایی بوده است.<ref>امین،اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۴.</ref> | ||
به گفته صاحب [[ریحانة الادب]] و [[محمد باقر خوانساری]]، در [[روز غدیر]] سال ۱۲۱۶ق که [[وهابیان]] به کربلا حمله کردند. سید علی طباطبایی خانواده‌اش را به پناهگاهی فرستاده بود، او و یک کودک شیرخوار در منزل بودند که وهابیان به خانه او حمله کردند، سید علی، طفل را به بغل گرفته و زیر سبدی در منزل پنهان شد، مهاجمان منزلش را تفتیش کردند اما او را نیافتند، به گمان اینکه شاید سیدعلی زیر هیزمهایی که در گوشه منزل بوده، پنهان شده باشد، هیزم‌ها را برداشتند و بر روی او انداختند، بدین ترتیب از دست آنان نجات یافت.<ref>ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۲؛ خوانساری، ج۴، ص۴۰۵؛ فوائدالرضویه، ص۳۲۴</ref> | به گفته صاحب [[ریحانة الادب]] و [[محمد باقر خوانساری]]، در [[روز غدیر]] سال ۱۲۱۶ق که [[وهابیان]] به کربلا حمله کردند. سید علی طباطبایی خانواده‌اش را به پناهگاهی فرستاده بود، او و یک کودک شیرخوار در منزل بودند که وهابیان به خانه او حمله کردند، سید علی، طفل را به بغل گرفته و زیر سبدی در منزل پنهان شد، مهاجمان منزلش را تفتیش کردند اما او را نیافتند، به گمان اینکه شاید سیدعلی زیر هیزمهایی که در گوشه منزل بوده، پنهان شده باشد، هیزم‌ها را برداشتند و بر روی او انداختند، بدین ترتیب از دست آنان نجات یافت.<ref>مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۲؛ خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۴۰۵؛ قمی، فوائدالرضویه، ص۳۲۴.</ref> | ||
او در سال ۱۲۳۱ق در ۷۰ سالگی در [[کربلا]] درگذشت و در [[حرم امام حسین(ع)]] نزدیک قبر استادش، [[وحید بهبهانی]]، [[دفن]] شد.<ref> ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۲؛ اعیان الشیعه، چ۸، ص۳۱۴؛ مامقانی، ج۲، ص۳۰۷</ref> هنگام درگذشت او، فرزند بزرگش [[سید محمد طباطبایی مجاهد|محمد]] در [[اصفهان]] بود و همانجا برای پدر مراسم عزا برگزار کرد.<ref>خوانساری، ج۴، ص۴۰۲؛ فوائدالرضویه، ص۳۲۴</ref> [[محمد باقر مجلسی]] تاریخ وفات او را ۱۲۰۱ق ذکر کرده است<ref>خوانساری، ج۴، ص۴۰۲</ref> که به گفته [[محسن امین]] احتمالا کلمه «ثلاثین» از عبارت او افتاده باشد.<ref>اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۴</ref> در تاریخ وفات او گفته شده است: | او در سال ۱۲۳۱ق در ۷۰ سالگی در [[کربلا]] درگذشت و در [[حرم امام حسین(ع)]] نزدیک قبر استادش، [[وحید بهبهانی]]، [[دفن]] شد.<ref> ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۲؛ اعیان الشیعه، چ۸، ص۳۱۴؛ مامقانی، ج۲، ص۳۰۷</ref> هنگام درگذشت او، فرزند بزرگش [[سید محمد طباطبایی مجاهد|محمد]] در [[اصفهان]] بود و همانجا برای پدر مراسم عزا برگزار کرد.<ref>خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۴۰۲؛ قمی، فوائدالرضویه، ص۳۲۴.</ref> [[محمد باقر مجلسی]] تاریخ وفات او را ۱۲۰۱ق ذکر کرده است<ref>خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۴۰۲.</ref> که به گفته [[محسن امین]] احتمالا کلمه «ثلاثین» از عبارت او افتاده باشد.<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۴</ref> در تاریخ وفات او گفته شده است: | ||
::::«بِمَوتِ عليٍ، ماتَ عِلمُ محمّد»<ref>مامقانی، ج۲، ص۳۰۷؛ اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۴.</ref> | ::::«بِمَوتِ عليٍ، ماتَ عِلمُ محمّد»<ref>مامقانی، تنقیح المقال، ج۲، ص۳۰۷؛ امین، اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۴.</ref> | ||
== خصوصیات اخلاقی == | == خصوصیات اخلاقی == | ||
دانشمندان [[علم رجال]] مانند، [[ابوعلی حائری]]، [[صاحب روضات]]، صاحب [[ریحانة الادب]]، [[شیخ عباس قمی]] او را با عبارات مختلفی مانند، ثقة، جلیل‌القدر، محقق، یگانه زمان، اصولی، [[فقیه]] و صاحب کرامات ستوده‌اند.<ref>مامقانی، ج۲، ص۳۰۷؛ خوانساری، ج۴، ص۴۰۲؛ ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۲؛ فوائدالرضویه، ص۳۲۴؛ منتهی المقال، ج۵، ص۶۳؛ مقابس الانوار، | دانشمندان [[علم رجال]] مانند، [[ابوعلی حائری]]، [[صاحب روضات]]، صاحب [[ریحانة الادب]]، [[شیخ عباس قمی]] او را با عبارات مختلفی مانند، ثقة، جلیل‌القدر، محقق، یگانه زمان، اصولی، [[فقیه]] و صاحب کرامات ستوده‌اند.<ref>مامقانی، تنقیح المقال، ج۲، ص۳۰۷؛ خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۴۰۲؛ مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۲؛ قمی، فوائدالرضویه، ص۳۲۴؛ ابوعلی حائری، منتهی المقال، ج۵، ص۶۳؛ کاظمی، مقابس الانوار، ص۱۹؛ امین، اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۴.</ref> مامقانی از شدت [[ورع]] و احتیاط او نسبت به [[حق الناس]]<ref>مامقانی، تنقیح المقال، ج۲، ص۳۰۷.</ref> و شیخ عباس قمی از [[عبادت]] و مداومت او بر بیداری شب‌های [[جمعه]] سخن گفته‌اند.<ref>قمی، فوائدالرضویه، ص۳۲۴.</ref> | ||
[[میرزا احمد نیشابوری]] با این که با صاحب ریاض عناد داشت، اما در کتاب رجالش از تخصصش در [[علم رجال]] و برخی آثارش به نیکی یاد کرده است.<ref> خوانساری، ج۴، | [[میرزا احمد نیشابوری]] با این که با صاحب ریاض عناد داشت، اما در کتاب رجالش از تخصصش در [[علم رجال]] و برخی آثارش به نیکی یاد کرده است.<ref>خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۴۰۱-۴۰۵.</ref> [[مامقانی]] می‌گوید، صاحب ریاض روزی از رفتن به [[نماز جماعت]] خودداری کرد، [[مأموم|مأمومین]] از علت این امر سوال کردند، در پاسخ آنان گفت: | ||
«من امروز در [[عدالت (فقه)|عدالت]] خود اشکال دارم. از این رو، نمی‌توانم امام جماعت شما باشم. آنها از علت اشکال پرسیدند. وی گفت: دختر [[وحید بهبهانی|وحید]](همسرش)، حرف‌هایی به من زد که من کنترل خود را از دست دادم و به او گفتم: هر چه به من گفتی، به خودت برگردد، او دیگر [[نماز]] را با جماعت اقامه نکرد تا این که همسرش از او راضی شد.<ref>مامقانی، ج۲، ص۳۰۷</ref> | «من امروز در [[عدالت (فقه)|عدالت]] خود اشکال دارم. از این رو، نمی‌توانم امام جماعت شما باشم. آنها از علت اشکال پرسیدند. وی گفت: دختر [[وحید بهبهانی|وحید]](همسرش)، حرف‌هایی به من زد که من کنترل خود را از دست دادم و به او گفتم: هر چه به من گفتی، به خودت برگردد، او دیگر [[نماز]] را با جماعت اقامه نکرد تا این که همسرش از او راضی شد.<ref>مامقانی، تنقیح المقال، ج۲، ص۳۰۷.</ref> | ||
== فعالیت علمی و استادان== | == فعالیت علمی و استادان== | ||
از دوران کودکی او اطلاعی چندانی در دست نیست، او در دامان داییش وحید بهبهانی پرورش یافت، مامقانی از آغاز تحصیلاتش با عبارت «فی زمان الرجولیه» یاد می‌کند، و می‌گوید پیش از این خط خوبی داشت و از راه کتابت ارتزاق می‌کرد، تحصیلاتش را نزد [[محمد علی بهبهانی]] آغاز کرد<ref> منتهی المقال، ج۵، ص۶۵</ref> و نزد [[وحید بهبهانی]] ادامه داد. او در حالی در درس محمد علی بهبهانی حاضر می‌شد که، سنش از برخی هم‌درسانش کمتر بود.<ref>مامقانی، ج۲، ص۳۰۷</ref> | از دوران کودکی او اطلاعی چندانی در دست نیست، او در دامان داییش وحید بهبهانی پرورش یافت، مامقانی از آغاز تحصیلاتش با عبارت «فی زمان الرجولیه» یاد می‌کند، و می‌گوید پیش از این خط خوبی داشت و از راه کتابت ارتزاق می‌کرد، تحصیلاتش را نزد [[محمد علی بهبهانی]] آغاز کرد<ref> ابوعلی حائری، منتهی المقال، ج۵، ص۶۵.</ref> و نزد [[وحید بهبهانی]] ادامه داد. او در حالی در درس محمد علی بهبهانی حاضر می‌شد که، سنش از برخی هم‌درسانش کمتر بود.<ref>مامقانی، تنقیح المقال، ج۲، ص۳۰۷.</ref> | ||
وی از مشهورترین شاگردان وحید بهبهانی محسوب می‌شد. [[ابوعلی حائری|شیخ ابوعلی]] در [[منتهی المقال فی احوال الرجال (کتاب)|منتهی المقال]] از میان شاگردان وحید بهبهانی، تنها شرح حال [[علامه بحرالعلوم]] و صاحب ریاض را نوشته است.<ref> منتهی المقال، ج۵، ص۶۵</ref> سیدعلی شبانه و بدون اطلاع داییش در درس صاحب حدائق نیز حاضر می‌شد.<ref>خوانساری، ج۴، ص۴۰۲</ref> | وی از مشهورترین شاگردان وحید بهبهانی محسوب می‌شد. [[ابوعلی حائری|شیخ ابوعلی]] در [[منتهی المقال فی احوال الرجال (کتاب)|منتهی المقال]] از میان شاگردان وحید بهبهانی، تنها شرح حال [[علامه بحرالعلوم]] و صاحب ریاض را نوشته است.<ref>ابوعلی حائری، منتهی المقال، ج۵، ص۶۵.</ref> سیدعلی شبانه و بدون اطلاع داییش در درس صاحب حدائق نیز حاضر می‌شد.<ref>خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۴۰۲.</ref> | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
{{ستون-شروع|۳}} | {{ستون-شروع|۳}} | ||
* شیخ [[ابوعلی حائری]] | * شیخ [[ابوعلی حائری]] | ||
* [[اسدالله شوشتری|شیخ اسدالله دزفولی]]، نویسنده [[مقابس الانوار(کتاب)|مقابس الانوار]].<ref>مقابس الانوار، ص۱۹</ref> | * [[اسدالله شوشتری|شیخ اسدالله دزفولی]]، نویسنده [[مقابس الانوار(کتاب)|مقابس الانوار]].<ref>کاظمی، مقابس الانوار، ص۱۹.</ref> | ||
* [[سید محمد باقر شفتی]]. | * [[سید محمد باقر شفتی]]. | ||
* [[جواد بن محمد حسینی عاملی|جواد بن محمّد حسینی عاملی]]: نویسندة مفتاح الکرامه فی شرح قواعد العلامه. | * [[جواد بن محمد حسینی عاملی|جواد بن محمّد حسینی عاملی]]: نویسندة مفتاح الکرامه فی شرح قواعد العلامه. | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
* [[سید محمد مجاهد طباطبایی]] | * [[سید محمد مجاهد طباطبایی]] | ||
* سید مهدی طباطبایی. | * سید مهدی طباطبایی. | ||
* [[سید حسین موسوی خوانساری]].<ref>خوانساری، ج۴، ص۴۰۳-۴۰۵</ref> | * [[سید حسین موسوی خوانساری]].<ref>خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۴۰۳-۴۰۵.</ref> | ||
* [[احمد مجتهد|احمد مجتهد تبریزی]] | * [[احمد مجتهد|احمد مجتهد تبریزی]] | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
[[محمد باقر خوانساری]] از مصاحبت وی با سید محسن بغدادی نجفی کاظمی و مهدی نجفی طباطبایی یاد کرده است.<ref>خوانساری، ص۴۰۴</ref> | [[محمد باقر خوانساری]] از مصاحبت وی با سید محسن بغدادی نجفی کاظمی و مهدی نجفی طباطبایی یاد کرده است.<ref>خوانساری، روضات الجنات، ص۴۰۴.</ref> | ||
== آثار == | == آثار == | ||
سید علی طباطبایی در [[فقه]]، [[اصول]] و [[حدیث]] تخصص داشت، گرچه تبحرش در اصول بیش از فقه بود، ولی شهرتش در فقه بیش از اصول است. برخلاف [[میرزای قمی]] که در فقه متبحر بود، ولی شهرتش در اصول است، او و میرزای قمی هر کدام به خواهش دیگری کتابی در غیر تبحر خود نوشتند، طباطبایی [[ریاض المسائل]] را در فقه و [[میرزای قمی]] [[القوانین المحکمة|قوانین]] را در اصول نگاشتند.<ref> مامقانی، ج۲، ص۳۰۷؛ ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۹</ref> و هر یک با این کتاب‌ها معروف شدند، برخی از آثار او عبارتند از: | سید علی طباطبایی در [[فقه]]، [[اصول]] و [[حدیث]] تخصص داشت، گرچه تبحرش در اصول بیش از فقه بود، ولی شهرتش در فقه بیش از اصول است. برخلاف [[میرزای قمی]] که در فقه متبحر بود، ولی شهرتش در اصول است، او و میرزای قمی هر کدام به خواهش دیگری کتابی در غیر تبحر خود نوشتند، طباطبایی [[ریاض المسائل]] را در فقه و [[میرزای قمی]] [[القوانین المحکمة|قوانین]] را در اصول نگاشتند.<ref>مامقانی، تنقیح المقال، ج۲، ص۳۰۷؛ خوانساری، ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۹.</ref> و هر یک با این کتاب‌ها معروف شدند، برخی از آثار او عبارتند از: | ||
===ریاضُ المَسائل فی بَیان الأحکام بِالدّلائِل=== | ===ریاضُ المَسائل فی بَیان الأحکام بِالدّلائِل=== | ||
{{اصلی|ریاض المسائل}} | {{اصلی|ریاض المسائل}} | ||
ریاضُ المَسائل فی بَیان الأحکام بِالدّلائِل کتابی فقهی و به زبان عربی است. این کتاب، از شرح‌های معتبر کتاب [[النافع فی مختصر الشرایع]] معروف به '''مختصر النافع''' تألیف [[محقق حلی]](م ۶۷۶ ق) است. ریاض المسائل یک دوره کامل [[فقه استدلالی]] از باب [[طهارت]] تا باب دیات در دو مجلد است، که حاوی نظرات بزرگان فقه مثل [[شیخ طوسی]]، [[شیخ صدوق]]، [[علامه حلی]]، [[شهید اول]]، [[شهید ثانی]]، قاضی سعیدالدین، [[کلینی]]، [[محمد باقر سبزواری]]، [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]]، [[قطب راوندی|راوندی]]، [[فاضل مقداد]]، [[فخر المحققین]]، [[مقدس اردبیلی]] و دیگر بزرگان است. شهرت این کتاب آن چنان بوده، که مؤلف آن، به نام صاحب ریاض مشهور شده است. | ریاضُ المَسائل فی بَیان الأحکام بِالدّلائِل کتابی فقهی و به زبان عربی است. این کتاب، از شرح‌های معتبر کتاب [[النافع فی مختصر الشرایع]] معروف به '''مختصر النافع''' تألیف [[محقق حلی]](م ۶۷۶ ق) است. ریاض المسائل یک دوره کامل [[فقه استدلالی]] از باب [[طهارت]] تا باب دیات در دو مجلد است، که حاوی نظرات بزرگان فقه مثل [[شیخ طوسی]]، [[شیخ صدوق]]، [[علامه حلی]]، [[شهید اول]]، [[شهید ثانی]]، قاضی سعیدالدین، [[کلینی]]، [[محمد باقر سبزواری]]، [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]]، [[قطب راوندی|راوندی]]، [[فاضل مقداد]]، [[فخر المحققین]]، [[مقدس اردبیلی]] و دیگر بزرگان است. شهرت این کتاب آن چنان بوده، که مؤلف آن، به نام صاحب ریاض مشهور شده است. | ||
* الرسالة البهیه، در آن به رد آراء و نظرات [[اخباری ها|اخباری‌ها]] پرداخته است.<ref>خوانساری، ج۴، ص۴۰۵</ref> | * الرسالة البهیه، در آن به رد آراء و نظرات [[اخباری ها|اخباری‌ها]] پرداخته است.<ref>خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۴۰۵.</ref> | ||
=== سایر آثار === | === سایر آثار === | ||
| خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
* جزوه‌ای در شرح مبانی الاصول الی علم الاصول | * جزوه‌ای در شرح مبانی الاصول الی علم الاصول | ||
* حاشیه بر حدائق الناضره شیخ یوسف بحرانی | * حاشیه بر حدائق الناضره شیخ یوسف بحرانی | ||
* حاشیه بر «مدارک الاحکام» و...<ref> منتهی المقال، ج۵، ص۶۴-۶۵؛ خوانساری، ج۴، ص۴۰۰-۴۰۱؛ مامقانی، ج۲، ص۳۰۷؛ اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۵</ref> | * حاشیه بر «مدارک الاحکام» و...<ref>ابوعلی حائری، منتهی المقال، ج۵، ص۶۴-۶۵؛ خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۴۰۰-۴۰۱؛ مامقانی، تنقیح المقال، ج۲، ص۳۰۷؛ امین، اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۵.</ref> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
==فعالیت اجتماعی== | ==فعالیت اجتماعی== | ||
وی در سال ۱۲۱۷ ق برای دفاع از [[کربلا]] در برابر هجوم [[وهابیان]]، دیواری دور شهر بنا کرد. و برای حفظ نظم و رعایت قانون در کربلا قبیله‌ای از بلوچی‌ها را که قوت بدنی بالا و روحیه‌ای خشن داشتند در کربلا اسکان داد تا نظم و قانون را حفاظت کنند.<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۵</ref> | وی در سال ۱۲۱۷ ق برای دفاع از [[کربلا]] در برابر هجوم [[وهابیان]]، دیواری دور شهر بنا کرد. و برای حفظ نظم و رعایت قانون در کربلا قبیله‌ای از بلوچی‌ها را که قوت بدنی بالا و روحیه‌ای خشن داشتند در کربلا اسکان داد تا نظم و قانون را حفاظت کنند.<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۵.</ref> | ||
زمان [[مرجعیت]] وی مقارن با فتح [[هند]] بود. از این رو، [[وجوهات]] اسلامی از آنجا به دست ایشان می‌رسد که درهم‌های رسیده به او را با جهت کثرت و فراوانی آنها، تشبیه به تپه‌های خاک کرده‌اند. وی از این وجوهات در جهت خدمات اجتماعی و امور عام‌المنفعه استفاده کرد، باغ‌هایی را در اطراف کربلا خریداری و وقف ساکنان اهالی آنجا کرد.<ref>اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۵</ref> | زمان [[مرجعیت]] وی مقارن با فتح [[هند]] بود. از این رو، [[وجوهات]] اسلامی از آنجا به دست ایشان می‌رسد که درهم‌های رسیده به او را با جهت کثرت و فراوانی آنها، تشبیه به تپه‌های خاک کرده‌اند. وی از این وجوهات در جهت خدمات اجتماعی و امور عام‌المنفعه استفاده کرد، باغ‌هایی را در اطراف کربلا خریداری و وقف ساکنان اهالی آنجا کرد.<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۵.</ref> | ||
===بنای مسجد جامع کربلا=== | ===بنای مسجد جامع کربلا=== | ||
این مسجد در نزدیکی بازار بزرگ تجاری کربلا واقع شده است و در سال ۱۲۲۰ق. کار بنای آن به اتمام رسید. این مسجد که دارای مصلایی بزرگ است، بعد از صاحب ریاض نیز توسعه پیدا کرده و از این جهت که [[میرزا علی نقی طباطبایی]] (درگذشت ۱۲۸۹ق.) اقامه [[نماز جماعت]] و تولیت آن را بر عهده داشت، به مسجد جامع میرزا علی نقی طباطبایی شهرت یافت. | این مسجد در نزدیکی بازار بزرگ تجاری کربلا واقع شده است و در سال ۱۲۲۰ق. کار بنای آن به اتمام رسید. این مسجد که دارای مصلایی بزرگ است، بعد از صاحب ریاض نیز توسعه پیدا کرده و از این جهت که [[میرزا علی نقی طباطبایی]] (درگذشت ۱۲۸۹ق.) اقامه [[نماز جماعت]] و تولیت آن را بر عهده داشت، به مسجد جامع میرزا علی نقی طباطبایی شهرت یافت. | ||