پرش به محتوا

انجیل: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۲۴۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۶ مارس ۲۰۲۳
جز
خط ۱۸: خط ۱۸:
گفته شده چهار انجیل برخلاف [[تورات]]، فقط سخنان حضرت عیسی(ع) را نقل می‌کنند و هرگز چیزی از معارف و آموزه‌های خود را به پیام مستقیم الهی نسبت نمی‌دهند.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۴.</ref>
گفته شده چهار انجیل برخلاف [[تورات]]، فقط سخنان حضرت عیسی(ع) را نقل می‌کنند و هرگز چیزی از معارف و آموزه‌های خود را به پیام مستقیم الهی نسبت نمی‌دهند.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۴.</ref>


مسیحیان تنها به چهار انجیل متّی، مرقس، لوقا و یوحنّا اعتقاد دارند و آنها را صحیح می‌دانند؛ زیرا مسیحیان نخستین، آنها را از جانب خدا می‌دانستند.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۶.</ref> به گفته توماس میشل، کشیش و متکلم مسیحی (متولد ۱۹۴۱م)، مسیحیان هیچ تناقضی در مطالب اناجیل چهارگانه نمی‌بینند و از نظر آنان هر چهار انجیل از درجه اعتبار و اهمیت یکسانی برخوردارند.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۴.</ref> از نظر آنان، دست برداشتن از هر یک از انجیل‌ها، موجب نقص ایمان خواهد شد.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۶.</ref> در مقدمه عهد جدید آمده است که مسیحیان حدوداً از سال ۱۵۰ میلادی در اجتماعات یکشنبه در [[کلیسا]] بخش‌هایی از چهار انجیل را می‌خواندند و آنها را به منزله آثار رسولان می‌شمردند و برای آنها همانند کتاب مقدس حجیت قائل می‌شدند.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، ص۵۸.</ref>
مسیحیان تنها به چهار انجیل متّی، مرقس، لوقا و یوحنّا اعتقاد دارند و آنها را صحیح می‌دانند؛ زیرا مسیحیان نخستین، آنها را از جانب خدا می‌دانستند.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۶.</ref> به گفته توماس میشل، کشیش و متکلم مسیحی (متولد ۱۹۴۱م)، مسیحیان هیچ تناقضی در مطالب اناجیل چهارگانه نمی‌بینند و از نظر آنان هر چهار انجیل از درجه اعتبار و اهمیت یکسانی برخوردارند.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۴.</ref> از نظر آنان، دست برداشتن از هر یک از انجیل‌ها، موجب نقص ایمان خواهد شد.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۶.</ref> در مقدمه عهد جدید آمده است که مسیحیان حدوداً از سال ۱۵۰ میلادی در اجتماعات یکشنبه در [[کلیسا]] بخش‌هایی از چهار انجیل را می‌خواندند و آنها را به منزله آثار رسولان می‌شمردند و برای آنها همانند کتاب مقدس حجیت قائل می‌شدند.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، درآمدی بر عهد جدید، ص۵۸.</ref>


انجیل، واژه‌ای یونانی به معنای مژده و بشارت است؛<ref>رک: عهد جدید، ۱۳۹۴ش، ص۸۵؛ میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۳.</ref> مژده به فرارسیدن ملکوت آسمان یا پیمان جدید.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۶۹.</ref> به دلیل اینکه انجیل‌ها شامل بشارت به ملکوت خدا یا پیمانی تازه هستند، آنها را انجیل می‌نامند.<ref>زیبایی‌نژاد، مسیحیت‌شناسی مقایسه‌ای، ۱۳۸۹ش، ص۱۳۹.</ref> گفته شده این بشارت در آغاز ظهور حضرت عیسی(ع) به معنای بشارت بخشایش و ظهور ملکوت خداوند به کار می‌رفت؛ اما در عصر [[حواریون]] (شاگردان عیسی) که انجیل‌ها به نگارش درآمد، به معنای مژده ظهور پسر خدا و رستاخیز او به کار رفت.<ref>لاجوردی، «انجیل»، ص۳۱۸.</ref>
انجیل، واژه‌ای یونانی به معنای مژده و بشارت است؛<ref>رک: عهد جدید، ۱۳۹۴ش، ص۸۵؛ میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۳.</ref> مژده به فرارسیدن ملکوت آسمان یا پیمان جدید.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۶۹.</ref> به دلیل اینکه انجیل‌ها شامل بشارت به ملکوت خدا یا پیمانی تازه هستند، آنها را انجیل می‌نامند.<ref>زیبایی‌نژاد، مسیحیت‌شناسی مقایسه‌ای، ۱۳۸۹ش، ص۱۳۹.</ref> گفته شده این بشارت در آغاز ظهور حضرت عیسی(ع) به معنای بشارت بخشایش و ظهور ملکوت خداوند به کار می‌رفت؛ اما در عصر [[حواریون]] (شاگردان عیسی) که انجیل‌ها به نگارش درآمد، به معنای مژده ظهور پسر خدا و رستاخیز او به کار رفت.<ref>لاجوردی، «انجیل»، ص۳۱۸.</ref>
خط ۳۴: خط ۳۴:
گفته شده در سی تا چهل سال نخست میلادی، تعلیم آموزه‌های مسیحیت به صورت شفاهی انجام می‌گرفت.<ref>اسدی، «انجیلِ قرآن»، ص۲۸.</ref> این در حالی بود که مسیحیت توسط پولُس در مناطق مختلفی از [[اروپا]] و [[آسیای صغیر]] پراکنده شده بود.<ref>رضوی، انجیل، بهار۱۳۸۳ش، ص۷۸.</ref> از این رو کاستی‌های تعالیم شفاهی<ref>اسدی، انجیلِ قرآن، آذر۱۳۸۶، ص۲۸.</ref> و نیز درگذشت رسولان که خطر از بین رفتن تعالیم عیسی (ع) را به وجود می‌آورد،<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، ص۵۷.</ref> زمینه انجیل نگاری را فراهم ساخت. اما هر کس به تشخیص و سبک خاص خود به تدوین اعمال، اقوال و حوادث مربوط به حضرت عیسی(ع) پرداخت.<ref>رضوی، انجیل، بهار۱۳۸۳ش، ص۷۸.</ref> به این ترتیب نوشته‌های متعددی به نام انجیل به وجود آمد. افزون بر انجیل‌های چهارگانه، انجیل‌های توما، حقیقت، انجیل دوم متی، اعمال پطرس، اعمال یوحنا و هم‌چنین انجیل برنابا، انجیل ناصریان، انجیل عبرانیان و انجیل مصریان تداول داشتند.<ref>رضوی، انجیل، بهار۱۳۸۳ش، ص۷۸ـ۷۹.</ref>
گفته شده در سی تا چهل سال نخست میلادی، تعلیم آموزه‌های مسیحیت به صورت شفاهی انجام می‌گرفت.<ref>اسدی، «انجیلِ قرآن»، ص۲۸.</ref> این در حالی بود که مسیحیت توسط پولُس در مناطق مختلفی از [[اروپا]] و [[آسیای صغیر]] پراکنده شده بود.<ref>رضوی، انجیل، بهار۱۳۸۳ش، ص۷۸.</ref> از این رو کاستی‌های تعالیم شفاهی<ref>اسدی، انجیلِ قرآن، آذر۱۳۸۶، ص۲۸.</ref> و نیز درگذشت رسولان که خطر از بین رفتن تعالیم عیسی (ع) را به وجود می‌آورد،<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، ص۵۷.</ref> زمینه انجیل نگاری را فراهم ساخت. اما هر کس به تشخیص و سبک خاص خود به تدوین اعمال، اقوال و حوادث مربوط به حضرت عیسی(ع) پرداخت.<ref>رضوی، انجیل، بهار۱۳۸۳ش، ص۷۸.</ref> به این ترتیب نوشته‌های متعددی به نام انجیل به وجود آمد. افزون بر انجیل‌های چهارگانه، انجیل‌های توما، حقیقت، انجیل دوم متی، اعمال پطرس، اعمال یوحنا و هم‌چنین انجیل برنابا، انجیل ناصریان، انجیل عبرانیان و انجیل مصریان تداول داشتند.<ref>رضوی، انجیل، بهار۱۳۸۳ش، ص۷۸ـ۷۹.</ref>


در اواخر قرن دوم میلادی سران کلیسا از میان نوشته‌های متنوع و انبوه، شماری را به سبب سازگاری با تعالیم کلیسا و به عنوان کتاب‌های قانونی و معتبر گزینش کردند.<ref>اسدی، انجیلِ قرآن، آذر۱۳۸۶، ص۲۹.</ref> به این ترتیب انجیل‌های چهارگانه به عنوان انجیل‌های قانونی معرفی شدند.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، ص۵۹.</ref> البته در مجمع روحانی «کارتاژ» در سال ۳۹۷ میلادی بود که حذف‌های نهایی انجام شد و همه انجیل‌های دیگر غیر از انجیل‌های چهارگانه کنار گذاشته شدند.<ref>رضوی، انجیل، بهار۱۳۸۳ش، ص۷۹.</ref> انجیل‌هایی که نتوانستند به قانون راه یابند وضعیت یکسانی نداشتند. برخی از آنها مانند آموزه دوازده رسول یا رساله بَرنابا مورد تکریم عموم کلیساها قرار گرفتند و از این رو به رغم حذف شدنشان از قانون از میان نرفتند. اما پاره‌ای دیگر از این آثار در کلیساها استفاده نشدند و از میان رفتند. به همین دلیل است که جز شمار اندکی از این آثار باقی نمانده است.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، ص۶۲.</ref>
در اواخر قرن دوم میلادی سران کلیسا از میان نوشته‌های متنوع و انبوه، شماری را به سبب سازگاری با تعالیم کلیسا و به عنوان کتاب‌های قانونی و معتبر گزینش کردند.<ref>اسدی، انجیلِ قرآن، آذر۱۳۸۶، ص۲۹.</ref> به این ترتیب انجیل‌های چهارگانه به عنوان انجیل‌های قانونی معرفی شدند.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، ص۵۹.</ref> البته در مجمع روحانی «کارتاژ» در سال ۳۹۷ میلادی بود که حذف‌های نهایی انجام شد و همه انجیل‌های دیگر غیر از انجیل‌های چهارگانه کنار گذاشته شدند.<ref>رضوی، انجیل، بهار۱۳۸۳ش، ص۷۹.</ref> انجیل‌هایی که نتوانستند به قانون راه یابند وضعیت یکسانی نداشتند. برخی از آنها مانند آموزه دوازده رسول یا رساله بَرنابا مورد تکریم عموم کلیساها قرار گرفتند و از این رو به رغم حذف شدنشان از قانون از میان نرفتند. اما پاره‌ای دیگر از این آثار در کلیساها استفاده نشدند و از میان رفتند. به همین دلیل است که جز شمار اندکی از این آثار باقی نمانده است.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، درآمدی بر عهد جدید، ص۶۲.</ref>


همه کتاب‌های عهد جدید از جمله انجیل‌ها به زبان یونانی نگاشته شده‌اند و همین متون نیز محور تحقیقات و ترجمه‌ها بوده است.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۲.</ref>
 
آنچنان که در مقدمه عهد جدید ترجمه پیروز سیار آمده، تا پیش از سال ۱۴۰م، هیچ مدرکی وجود ندارد که براساس آن بتوان مجموعه‌ای از نوشته‌های انجیلی را شناخت. حدوداً از سال ۱۵۰ میلادی چهار انجیل (متی، مرقس، لوقا و یوحنّا) به منزله آثار رسولان شمرده شده و برای آنها همانند کتاب مقدس حجیت قائل شدند. این چهار انجیل تا سال ۱۵۰م مورد توجه عمومی قرار گرفتند و در حدود سال ۱۷۰م به عنوان آثار قانونی شناخته شدند.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، درآمدی بر عهد جدید، ص۵۸و۵۹.</ref> در آغاز سده سوم میلادی چهار انجیل به رسمیت شناخته شدند و بعد از آن مورد مناقشه قرار نگرفتند.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، درآمدی بر عهد جدید، ص۶۰.</ref>
 
همه کتاب‌های عهد جدید از جمله انجیل‌ها به زبان یونانی نگاشته شده‌اند و همین متون را نیز محور تحقیقات و ترجمه‌ها دانسته‌اند.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۲.</ref>


==انجیل‌های چهارگانه==
==انجیل‌های چهارگانه==
انجیل‌های چهارگانه مَتّی، مَرقُس، لوقا و یوحنا مورد توجه کلیساها بود. وقتی کلیسا احساس نیاز به متونی پیدا کرد که مورد پذیرش همه باشد به این چهار انجیل روی آورد. این آثار به دلیل کیفیت‌های درونی خود و اصالتشان مورد توجه همگان بودند.<ref>رک: عهد جدید، ۱۳۹۴ش، ص۵۹.</ref> در پاسخ به این که چرا از میان مجموعه کتاب‌ها و رساله‌هایی که عهد جدید در بر گرفته، عنوان انجیل تنها به این چهار کتاب اختصاص یافته گفته می‌شود احتمالا به این دلیل است که آنها بیش از بخش‌های دیگر عهد جدید به زندگی، سخنان و رفتارهای [[حضرت عیسی (ع)|عیسی (ع)]] پرداخته‌اند.<ref>اسدی، «انجیلِ قرآن»، ص۲۷.</ref>
انجیل‌های چهارگانه مَتّی، مَرقُس، لوقا و یوحنا مورد توجه کلیساها بود. وقتی کلیسا احساس نیاز به متونی پیدا کرد که مورد پذیرش همه باشد به این چهار انجیل روی آورد. این آثار به دلیل کیفیت‌های درونی خود و اصالتشان مورد توجه همگان بودند.<ref>رک: عهد جدید، ۱۳۹۴ش، ص۵۹.</ref> در پاسخ به این که چرا از میان مجموعه کتاب‌ها و رساله‌هایی که عهد جدید در بر گرفته، عنوان انجیل تنها به این چهار کتاب اختصاص یافته گفته می‌شود احتمالا به این دلیل است که آنها بیش از بخش‌های دیگر عهد جدید به زندگی، سخنان و رفتارهای [[حضرت عیسی (ع)|عیسی(ع)]] پرداخته‌اند.<ref>اسدی، «انجیلِ قرآن»، ص۲۷.</ref>


انجیل‌ها زندگی، [[معجزه|معجزات]]، تعالیم، [[سیره]] و سخنان حضرت عیسی(ع) را گزارش کرده‌اند.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۳؛ اسدی، انجیلِ قرآن، آذر۱۳۸۶، ص۲۷.</ref> این کتاب‌ها توسط شاگردان عیسی(ع) و یا نسل دوم مسیحیان کتابت شده است.<ref>رک: عهد جدید، درآمدی بر عهد جدید، ۱۳۹۴ش، ص۵۶ـ۵۹.</ref>
انجیل‌ها زندگی، [[معجزه|معجزات]]، تعالیم، [[سیره]] و سخنان حضرت عیسی(ع) را گزارش کرده‌اند.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۳؛ اسدی، انجیلِ قرآن، آذر۱۳۸۶، ص۲۷.</ref> این کتاب‌ها توسط شاگردان عیسی(ع) و یا نسل دوم مسیحیان کتابت شده است.<ref>رک: عهد جدید، درآمدی بر عهد جدید، ۱۳۹۴ش، ص۵۶ـ۵۹.</ref>
خط ۷۶: خط ۷۹:
{{جعبه نقل قول | عنوان =انجیل بَرنابا:| نقل‌قول = لیکن برای انسان، به تحقیق که پیغمبران، همه‌ی ایشان آمدند مگر [[رسول الله]]. آن‌که زود است بعد از من بیاید. زیرا خدای می‌خواهد تا که من مهیا سازم راه او را.|ترجمه=|تاریخ بایگانی |
{{جعبه نقل قول | عنوان =انجیل بَرنابا:| نقل‌قول = لیکن برای انسان، به تحقیق که پیغمبران، همه‌ی ایشان آمدند مگر [[رسول الله]]. آن‌که زود است بعد از من بیاید. زیرا خدای می‌خواهد تا که من مهیا سازم راه او را.|ترجمه=|تاریخ بایگانی |
| منبع = <small>انجیل برنابا، ۱۳۸۰ش، فصل سی و ششم/۶.</small> | تراز = چپ| عرض = 230px | اندازه خط = 12px|رنگ پس‌زمینه=#F0FFFF | گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
| منبع = <small>انجیل برنابا، ۱۳۸۰ش، فصل سی و ششم/۶.</small> | تراز = چپ| عرض = 230px | اندازه خط = 12px|رنگ پس‌زمینه=#F0FFFF | گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
افزون بر انجیل‌های چهارگانه، انجیل‌های دیگری نیز وجود دارد که به همراه برخی کتاب‌های غیررسمی دیگر به اپوکریفا یا کتاب‌های جعلی عهد جدید شهرت دارند و کلیسا آنها را به رسمیت نمی‌شناسد.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۵۱.</ref> انجیل عبریان، انجیل مصریان، انجیل پطرس، انجیل توماس، انجیل فیلپُّس از جمله انجیل‌های غیررسمی به شمار می‌روند.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۵۱ و ۵۲.</ref>
افزون بر انجیل‌های چهارگانه، انجیل‌های دیگری نیز وجود دارد که به همراه برخی کتاب‌های غیررسمی دیگر به آپوکریفا یا کتاب‌های جعلی عهد جدید شهرت دارند و کلیسا آنها را به رسمیت نمی‌شناسد.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۵۱.</ref> انجیل عبریان، انجیل مصریان، انجیل پطرس، انجیل توماس و انجیل فیلپُّس (یا فیلیپوس) از جمله انجیل‌های غیررسمی به شمار می‌روند.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، درآمدی بر عهد جدید، ص۶۳؛ میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۵۱ و ۵۲.</ref>


=== انجیل بَرنابا ===
=== انجیل بَرنابا ===
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۱۹۳

ویرایش