پرش به محتوا

آیه نور: تفاوت میان نسخه‌ها

۸۹ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۷ فوریهٔ ۲۰۱۸
جز
تمیزکاری
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز (تمیزکاری)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:آیه نور به خط نیریزی.jpg|بندانگشتی|مُرَقّعی از آیه نور به خط [[احمد نیریزی|میرزا احمد نیریزی]]، موجود در [[کتابخانه آستان قدس رضوی|کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی]]]]
[[پرونده:آیه نور به خط نیریزی.jpg|بندانگشتی|مُرَقّعی از آیه نور به خط [[احمد نیریزی|میرزا احمد نیریزی]]، موجود در [[کتابخانه آستان قدس رضوی|کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی]]]]
'''آیه نور'''، [[آیه]] ۳۵ [[سوره نور]] است که [[خداوند]] را نور آسمان‌ها و زمین معرفی می‌کند و در قالب مثالی به تبیین چگونگی درخشش این نور بر آسمان و زمین و نقش آن در هدایت [[مؤمنین]] پرداخته است.
'''آیه نور'''، [[آیه]] ۳۵ [[سوره نور]] است که [[خداوند]] را نور آسمان‌ها و زمین معرفی می‌کند و در قالب مثالی به تبیین چگونگی درخشش این نور بر آسمان و زمین و نقش آن در هدایت [[مؤمنان]] پرداخته است.
[[مفسران]] کلمه نور در این آیه را به هدایت کننده، هستی بخش، روشن کننده و زینت بخش تفسیر کرده و مصادیقی از جمله [[قرآن]]، [[ایمان]]، هدایت الهی، [[پیامبر اسلام(ص)]] و [[امامان شیعه]] برای آن بیان کرده‌اند.<br />
[[مفسران]] کلمه نور در این آیه را به هدایت کننده، هستی بخش، روشن کننده و زینت بخش تفسیر کرده و مصادیقی از جمله [[قرآن]]، [[ایمان]]، هدایت الهی، [[پیامبر اسلام(ص)]] و [[امامان شیعه]] برای آن بیان کرده‌اند.<br />
در برخی از تفاسیر و [[روایات]] این آیه بر پیامبر(ص) و [[اهل بیت(ع)]] تطبیق داده شده است.
در برخی از تفاسیر و [[روایات]] این آیه بر پیامبر(ص) و [[اهل بیت(ع)]] تطبیق داده شده است.
خط ۱۹: خط ۱۹:
[[پرونده:آیه نور به خط ثلث.jpg|180px|بندانگشتی|ابتدای آیه نور به خط ثلث]]
[[پرونده:آیه نور به خط ثلث.jpg|180px|بندانگشتی|ابتدای آیه نور به خط ثلث]]
[[مفسران]] درباره آیه نور و منظور از کلمات آن و مصادیق و مظاهر آن همچنین چگونگی اتصاف آن به [[خداوند]] نظرات گوناگونی ارائه داده‌ند.<br />
[[مفسران]] درباره آیه نور و منظور از کلمات آن و مصادیق و مظاهر آن همچنین چگونگی اتصاف آن به [[خداوند]] نظرات گوناگونی ارائه داده‌ند.<br />
آیه نور در ارتباط با آیات قبل که سخن از [[احکام]] و شرایع، مسأله عفت و مبارزه با فحشا است، نازل شده است.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۱؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۰.</ref> در این آیات اجرای احکام الهی را بدون وجود [[ایمان]] امکان‌پذیر نمی‌داند به همین دلیل سخن از نور هدایت الهی شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۰.</ref>
آیه نور در ارتباط با آیات قبل که سخن از [[احکام]] و شرایع، مسأله [[عفت]] و مبارزه با فحشا است، نازل شده است.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۱؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۰.</ref> در این آیات اجرای احکام الهی را بدون وجود [[ایمان]] امکان‌پذیر نمی‌داند به همین دلیل سخن از نور هدایت الهی شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۰.</ref>
آیه نور همراه با آیات بعدی در مقام مقایسه میان [[مؤمنین]] که به وسیله نور [[خداوند]] هدایت یافته‌اند و کفار که دچار ظلمت‌های متراکم گشته‌اند، می‌باشد.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۰.</ref>
آیه نور همراه با آیات بعدی در مقام مقایسه میان [[مؤمنان]] که به وسیله نور [[خداوند]] هدایت یافته‌اند و کافران که دچار ظلمت‌های متراکم گشته‌اند، می‌باشد.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۰.</ref>
<br />
<br />
کلمه نور در این آیه مورد تعاریف گوناگونی قرار گرفته است. [[علامه طباطبایی]] درباره معنای اولیه و معروف کلمه نور، آن را عبارت از چيزى دانسته‌ است كه دیگر اجسام به وسيله آن ظاهر می‌‏شود؛ ولى در ذات خود هويدا است و چيز ديگرى آن را ظاهر نمی‌كند و به عبارت دیگر نور را چيزى می‌داند كه ظاهر بالذات و مظهر غير است. نور در معنای ثانویه بر هر چیزی اطلاق می‌شود که محسوسات را آشکار می‌کند؛ به همین دلیل حواس ظاهری انسان مانند سامعه، لامسه، شامه و حتی غیرمحسوسات مانند عقل که معقولات را ظاهر می‌کند، نور خوانده‌ شده است. <ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۲.</ref>
کلمه نور در این آیه مورد تعاریف گوناگونی قرار گرفته است. [[علامه طباطبایی]] درباره معنای اولیه و معروف کلمه نور، آن را عبارت از چيزى دانسته‌ است كه دیگر اجسام به وسيله آن ظاهر می‌‏شود؛ ولى در ذات خود هويدا است و چيز ديگرى آن را ظاهر نمی‌كند و به عبارت دیگر نور را چيزى می‌داند كه ظاهر بالذات و مظهر غير است. نور در معنای ثانویه بر هر چیزی اطلاق می‌شود که محسوسات را آشکار می‌کند؛ به همین دلیل حواس ظاهری انسان مانند سامعه، لامسه، شامه و حتی غیرمحسوسات مانند عقل که معقولات را ظاهر می‌کند، نور خوانده‌ شده است. <ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۲.</ref>
<br />
<br />
مفسران کلمه «نور» را در فراز اول آیه «الله نور السموات و الارض» به هدایت کننده،<ref>طبرانی، تفسير القرآن العظيم‏، ۲۰۰۸م، ج۴، ص۴۳۳؛ بحرانی،‌ البرهان في تفسير القرآن‏، ۱۳۷۴ش، ج۴، ص۶۶.</ref> روشن کننده، زینت بخش<ref>فحر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۳، ص۳۷۹.</ref> و هستی بخش<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۲-۱۲۳.</ref> تفسیر کرده‌اند و با توجه به دیگر آیات و روایات [[قرآن]]،<ref>سوره مائده، آیه ۱۵؛ سوره اعراف، آیه ۱۵۷.</ref> [[ایمان]]،<ref>سوره بقره، آیه ۲۵۷.</ref> هدایت الهی،<ref>سوره انعام، آیه ۱۲۲.</ref> [[پیامبر اسلام(ص)]]،<ref>سوره احزاب، آیه ۴۶.</ref> [[امامان شیعه]]<ref>صدوق، من لا يحضره الفقيه‏، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۶۱۳، ۶۱۵.</ref> و [[علم]]<ref>ابن حیون، دعائم الإسلام‏، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۴۱۹.</ref> را از مصادیق و مظاهر آیه نور قرار داده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۱-۴۷۲.</ref>
مفسران کلمه «نور» را در فراز اول آیه «الله نور السموات و الارض» به هدایت‌کننده،<ref>طبرانی، تفسير القرآن العظيم‏، ۲۰۰۸م، ج۴، ص۴۳۳؛ بحرانی،‌ البرهان‏، ۱۳۷۴ش، ج۴، ص۶۶.</ref> روشن‌کننده، زینت‌بخش<ref>فحر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۳، ص۳۷۹.</ref> و هستی‌بخش<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۲-۱۲۳.</ref> تفسیر کرده‌اند و با توجه به دیگر آیات و روایات [[قرآن]]،<ref>سوره مائده، آیه ۱۵؛ سوره اعراف، آیه ۱۵۷.</ref> [[ایمان]]،<ref>سوره بقره، آیه ۲۵۷.</ref> هدایت الهی،<ref>سوره انعام، آیه ۱۲۲.</ref> [[پیامبر اسلام(ص)]]،<ref>سوره احزاب، آیه ۴۶.</ref> [[امامان شیعه]]<ref>صدوق، من لا يحضره الفقيه‏، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۶۱۳، ۶۱۵.</ref> و [[علم]]<ref>ابن حیون، دعائم الإسلام‏، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۴۱۹.</ref> را از مصادیق و مظاهر آیه نور قرار داده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۱-۴۷۲.</ref>
<br />
<br />
در این [[آیه]] بعد از بیان این حقیقت که [[خدا]] نور آسمان و زمین است، نور خداوند را در قالب مثالی برای مخاطبان به تصویر می‌کشد. در این مثال نور خداوند را به چراغ‌دانی که چراغی در آن باشد و آن چراغ در حبابی شفاف و درخشنده مانند یک ستاره قرار گرفته و با روغنی صاف و خالص از درخت [[برکت|پربرکت]] زیتون که نه شرقی و نه غربی است، افروخته شده باشد، تشبیه می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۵-۴۷۶.</ref>
در این [[آیه]] بعد از بیان این حقیقت که [[خدا]] نور آسمان و زمین است، نور خداوند را در قالب مثالی برای مخاطبان به تصویر می‌کشد. در این مثال نور خداوند را به چراغ‌دانی که چراغی در آن باشد و آن چراغ در حبابی شفاف و درخشنده مانند یک ستاره قرار گرفته و با روغنی صاف و خالص از درخت [[برکت|پربرکت]] زیتون که نه شرقی و نه غربی است، افروخته شده باشد، تشبیه می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۵-۴۷۶.</ref>
<br />
<br />
[[مفسران]] درباره اینکه منظور از این مثال در آیه نور چیست، نظرات متعددی ارائه داده‌اند. بعضی از مفسرین منظور از این تشبیه را نور هدایت و معرفت الهی که در قلوب [[مؤمنین]] افروخته شده است، می دانند و برخی آن را به معنای [[قرآن]] که درون قلب آدمی را نور افشان می‌کند تفسیر کرده‌اند. عده‌ای از مفسران منظور از این تشبیه را اشاره به شخص [[پیامبر اسلام(ص)]] دانسته و دیگران آن را به روح اطاعت و [[تقوا]] که مایه خیر و سعادت است بر می‌گردانند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۲۲۵-۲۲۷؛ فحر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۳، ص۳۸۶-۳۸۷.</ref>
[[مفسران]] درباره اینکه منظور از این مثال در آیه نور چیست، نظرات متعددی ارائه داده‌اند. بعضی از مفسران منظور از این تشبیه را نور هدایت و معرفت الهی که در قلوب [[مؤمنین]] افروخته شده است، می‌دانند و برخی آن را به معنای [[قرآن]] که درون قلب آدمی را نور افشان می‌کند تفسیر کرده‌اند. عده‌ای از مفسران منظور از این تشبیه را اشاره به شخص [[پیامبر اسلام(ص)]] دانسته و دیگران آن را به روح اطاعت و [[تقوا]] که مایه خیر و سعادت است بر می‌گردانند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۲۲۵-۲۲۷؛ فحر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۳، ص۳۸۶-۳۸۷.</ref>
<br />
<br />
[[علامه طباطبایی]] در نهایت منظور از آیه نور را این می‌داند: [[خداوند]] کسانی را که دارای کمال [[ایمان]] باشند و نه کسانی که به صفت [[کفر]] متصف هستند، به سوی نور خود هدایت می‌کند و منظور از آیه این نیست که بعضی را به سوی نورش هدایت و برخی را محروم می‌نماید.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۶.</ref>
[[علامه طباطبایی]] منظور از آیه نور را این می‌داند: [[خداوند]] کسانی را که دارای کمال [[ایمان]] باشند و نه کسانی که به صفت [[کفر]] متصف هستند، به سوی نور خود هدایت می‌کند و منظور از آیه این نیست که بعضی را به سوی نورش هدایت و برخی را محروم می‌نماید.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۶.</ref>


== تطبیق آیه بر پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) ==
== تطبیق آیه بر پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) ==
خط ۵۵: خط ۵۵:
* مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
* مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ش.
* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ش.
{{آیات مشهور قرآن}}
{{آیات مشهور قرآن}}


خط ۶۴: خط ۶۲:
[[fr:Le verset de la Lumière]]
[[fr:Le verset de la Lumière]]
[[id:Ayat Nur]]
[[id:Ayat Nur]]
<onlyinclude>{{درجه‌بندی
<onlyinclude>{{درجه‌بندی
  | پیوند = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل
  | پیوند = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل