آیه تخییر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه تخییر'''، آیه ۲۸ و ۲۹ [[سوره احزاب]] است با موضوع اختیار داشتن [[همسران پیامبر(ص)]] بین [[طلاق]] یا زندگی با وی.  

|عرض=۹۸

بعد از پیروزی مسلمانان در [[غزوه خیبر]]، گنجینه آل ابی‎الحقیق<ref>گنجینه زر و زیور خاندان ابی‌الحقیق که معمولاً در عروسی‌های مکه کرایه داده می‌شد(واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۷۱)</ref> به شخص پیامبر اسلام رسید<ref>برای تفصیل رجوع کنید: واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۷۱ و ۶۷۲</ref> مطابق با برخی شأن‌نزولها، پیامبر محتوای آن گنجینه را به دستور خدا بین مسلمانان تقسیم کرد، اما [[همسران پیامبر|همسران پیامبر اسلام(ص)]]، آن را از او مطالبه نمودند و چون پیامبر از اقدام خود آنها را مطلع کرد، به او گفتند آیا گمان می کنی که اگر ما را طلاق بدهی هم کفوی از قوم ما پیدا نمی‌شود که با ما ازدواج کند؟ به دنبال گفته آنها پیامبر اسلام(ص) به دستور خدا از همسرانش ۲۹ روز کناره‌گیری نمود تا این آیه نازل شد.<ref>قمی، تفسیر قمی، ۱۳۶۳ش، ج‏۲، ص۱۹۲.</ref> در [[کتاب کافی]] از ، در روایتی به نقل از [[امام صادق(ع)]] به [[حفصه]]<ref>کلینی، كافى، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۱۳۸، ح۲</ref> و در روایت دیگری به [[زینب بنت جحش]] <ref>کلینی، كافى، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۱۳۸، ح۴</ref> نسبت داده شده است. چنانکه در [[تفسیر نمونه]] آمده است، این درخواست همسران پیامبر(ص) در شرایطی بوده که بسیاری از [[مؤمنان]] در سختی زندگی می‌کرده و خانه‌ای برای زندگی نداشته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۲۷۹.</ref>

بر مبنای روایات دیگری که [[محمد بن جریر طبری|طبری]] از مفسران [[اهل سنت]] در شأن نزول آیه در تفسیر خود نقل نموده است، این آیه به خاطر درخواست [[عایشه]] از پیامبر برای زیاد نمودن [[نفقه]] یا چیز دیگری یا به خاطر غیرتی که عایشه در حق دیگران همسران پیامبر از خود نشان داد نازل شده است<ref>طبرى، جامع البيان، ۱۴۱۲ق، ج۲۱، ص۹۹ تا ۱۰۱</ref>  

به عقیده [[علامه طباطبایی]]، و [[آیت الله مکارم شیرازی]]، پیامبر در صورت [[طلاق]]، علاوه بر [[مهریه]]، مالی نیز به آنها می‌داد تا با آن بتوانند زندگی کنند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۷، ص۲۸۱؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۳۰۵ و ۳۰۷.</ref>  

«آیه تخییر» منشأ برخی اختلافات [[فقه|فقهی]] شده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۵۵۵؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۶، ص۴۱۲.</ref> برخی از [[اهل سنت]] با تکیه بر این آیه معتقدند که برای جدایی زن و مرد از یکدیگر، نیازی به خواندن [[طلاق|صیغه طلاق]] نبوده و اگر زنی بین جدایی یا زندگی کردن با شوهرش، جدایی را انتخاب کرد، طلاق انجام شده است.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱۳، ص۷۰؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۵۵۵.</ref> همچنین برخی صرف مخیر کردن زن بین رفتن یا ماندن را نوعی طلاق دانسته‌اند.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱۳، ص۷۰؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۵۵۵.</ref> ولی به عقیده [[فقهای شیعه]]، اختیار دادنِ به زن بین ماندن یا رفتن، طلاق نبوده و برای طلاق باید صیغه طلاق به همراه شرایطش خوانده شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۵۵۵؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۶، ص۴۱۲.</ref>