ابن سبیل: تفاوت میان نسخه‌ها

ابن‌ سبیل در اصطلاح [[قرآن|قرآنی]] و [[فقه|فقهی]] به مسافری گفته می‌شود که برای رسیدن به مقصد توانایی مالی ندارد.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۲۲۱؛محقق داماد/ پاکتچی، «ابن‌السبیل»، ۱۳۶۹ش، ج۳، ص۶۶۴.</ref>{{یادداشت| ابن السبیل هر چند به معنای فرزند راه است ولی منظور در راه مانده است. با افزودن «ابن» بر اول برخی از واژه‌ها معنای جدیدی به دست می اید مانند «ابن‌الوقت» به معنای کسی است که نگاه به گذشته و آینده ندارد و از حال حاضر بهره ببرد ودر اصطلاح صوفیان سالکی است که فرصت را ازدست ندهد. ونیز «ابن الدنیا»  و «ابن الآخره» که منظور کسانی هستند که فقط در پی دنیا و یا آخرت هستند. در  برخی روایات «ابناء الدنیا» و «ابناء الآخره» وجود دارد.  }} واژه ابن‌السبیل در قرآن چندبار آمده است. این واژه در سوره‌های [[سوره بقره|بقره]]،<ref>سوره بقره، آیه ۱۷۷ و ۲۱۵.</ref> [[سوره نساء|نساء]]،<ref>سوره نساء، آیه ۳۶.</ref> [[سوره نساء|اسراء]]<ref>سوره اسراء، آیه۲۶.</ref> و [[سوره روم|روم]]<ref>سوره روم، آیه ۲۸.</ref> به عنوان یکی از مستحقان [[انفاق|انفاق عام]]، در [[سوره توبه]] یکی از مستحقان [[زکات]]<ref>سوره توبه، آیه ۶۰.</ref> و در [[سوره انفال]] و [[سوره حشر|حشر]] مستحق [[خمس]] و [[فیء]] شمرده شده است.<ref>سوره انفال، آیه ۴۱؛ سوره حشر، آیه ۷.</ref>