ابن سبیل: تفاوت میان نسخه‌ها

ابن‌ سبیل در اصطلاح [[قرآن|قرآنی]] و [[فقه|فقهی]] به مسافری گفته می‌شود که برای رسیدن به مقصد توانایی مالی ندارد.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۲۲۱؛محقق داماد/ پاکتچی، «ابن‌السبیل»، ۱۳۶۹ش، ج۳، ص۶۶۴.</ref>{{یادداشت| ابن السبیل هر چند به معنای فرزند راه است ولی منظور در راه مانده است. با افزودن «ابن» در اول برخی از واژه‌ها معنای جدیدی به دست می آید مانند: «ابن‌الوقت» به معنای کسی است که نگاه به گذشته و آینده ندارد و از حال حاضر بهره ببرد و در اصطلاح صوفیان سالکی است که فرصت را ازدست ندهد. ونیز «ابن الدنیا»  و «ابن الآخره» که منظور کسانی هستند که فقط در پی دنیا و یا آخرت هستند. در  برخی روایات «ابناء الدنیا» و «ابناء الآخره» وجود دارد.  }} واژه ابن‌السبیل در قرآن چندبار آمده است. این واژه در سوره‌های [[سوره بقره|بقره]]،<ref>سوره بقره، آیه ۱۷۷ و ۲۱۵.</ref> [[سوره نساء|نساء]]،<ref>سوره نساء، آیه ۳۶.</ref> [[سوره نساء|اسراء]]<ref>سوره اسراء، آیه۲۶.</ref> و [[سوره روم|روم]]<ref>سوره روم، آیه ۲۸.</ref> به عنوان یکی از مستحقان [[انفاق|انفاق عام]]، در [[سوره توبه]] یکی از مستحقان [[زکات]]<ref>سوره توبه، آیه ۶۰.</ref> و در [[سوره انفال]] و [[سوره حشر|حشر]] مستحق [[خمس]] و [[فیء]] شمرده شده است.<ref>سوره انفال، آیه ۴۱؛ سوره حشر، آیه ۷.</ref>