پرش به محتوا

بقعه مبارکه: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
تمیزکاری
جز (افزایش جستارهای وابسته و ناوبری)
جز (تمیزکاری)
خط ۵: خط ۵:


==موقعیت مکانی==
==موقعیت مکانی==
جریان سخن گفتن خداوند با موسی (ع) در چند موضع دیگر در قرآن مورد اشاره قرار گرفته است. در [[سوره طه]] و [[سوره نازعات|نازعات]] مکانی که موسی(ع) ندای الهی را شنید «وادی مقدس طوی» نامیده شده است.<ref>سوره طه، آیه۱۱ـ۱۲، سوره نازعات، آیه ۱۶.</ref> همان جایی که به جهت مقدس بودنش خداوند به موسی(ع) فرمود کفش از پا در بیاورد.<ref>سوره طه، آیه۱۲.</ref> از همین رو مفسران بقعه مبارکه و وادی مقدس طوی را که همان وادی ایمن است یکی دانسته‌اند.<ref>فیض کاشانی، الاصفی فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۹۰۲.</ref> این مکان در جنوب صحرای سینا قرار دارد و هنگام رفتن به [[مصر]] از سوی مدین در سمت راست [[کوه طور]] قرار دارد.<ref>حیدری، بقعه مبارکه، دائرة المعارف قرآن کریم، ۱۳۸۲ش، ج۵، ص۶۱۳.</ref>
جریان سخن گفتن خداوند با موسی (ع) در چند موضع دیگر در قرآن مورد اشاره قرار گرفته است. در [[سوره طه]] و [[سوره نازعات|نازعات]] مکانی که موسی(ع) ندای الهی را شنید «وادی مقدس طوی» نامیده شده است.<ref>سوره طه، آیه۱۱ـ۱۲، سوره نازعات، آیه ۱۶.</ref> جایی که به جهت مقدس بودنش خداوند به موسی(ع) فرمود کفش از پا در بیاورد.<ref>سوره طه، آیه۱۲.</ref> از همین رو مفسران بقعه مبارکه و وادی مقدس طوی را که همان وادی ایمن است یکی دانسته‌اند.<ref>فیض کاشانی، الاصفی فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۹۰۲.</ref> این مکان در جنوب صحرای سینا واقع است و هنگام رفتن به [[مصر]] از سوی [[مدین (شهر)|مدین]] در سمت راست [[کوه طور]] قرار دارد.<ref>حیدری، بقعه مبارکه، دائرة المعارف قرآن کریم، ۱۳۸۲ش، ج۵، ص۶۱۳.</ref>


اما در برخی از روایات منظور از بقعه مبارکه سرزمین [[کربلا]] دانسته شده است. این روایات که در [[کامل الزیارات]]<ref>ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۴۸ـ۴۹.</ref> و [[تهذیب الاحکام]]<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۸.</ref> نقل گردیده عبارت (شاطی الوادی الایمن) در آیه را به «[[فرات]]» و بقعه مبارکه را به «کربلا» تأویل کرده‌اند. [[فیض کاشانی]] به این روایت اشاره کرده<ref>فیض کاشانی، الاصفی فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۹۲۷.</ref> و صاحب کتاب [[البرهان فی تفسیر القرآن]]<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۲۶۵.</ref> و دیگران<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۳، ص۲۵.</ref> نیز آن را ذکر کرده‌اند.برخی از نویسندگان  این دیدگاه را  برخلاف صریح آیه دانسته‌اند.<ref>حیدری، بقعه مبارکه، دائرة المعارف قرآن کریم، ۱۳۸۲ش، ج۵، ص۶۱۴.</ref> در برخی از زیارتنامه‌های [[امامان]] نیز از مدفن ایشان به عنوان بقعه مبارکه یاد شده است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۷، ۱۶۰ـ۱۶۱، ج۱۰۷، ص۱۵۲.</ref>
اما در برخی از روایات منظور از بقعه مبارکه سرزمین [[کربلا]] دانسته شده است. این روایات که در [[کامل الزیارات]]<ref>ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۴۸ـ۴۹.</ref> و [[تهذیب الاحکام]]<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۸.</ref> نقل گردیده عبارت (شاطی الوادی الایمن) در آیه را به «[[فرات]]» و بقعه مبارکه را به «کربلا» تأویل کرده‌اند. [[فیض کاشانی]] به این روایت اشاره کرده<ref>فیض کاشانی، الاصفی فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۹۲۷.</ref> و در [[البرهان فی تفسیر القرآن]]<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۲۶۵.</ref> و بحار الانوار<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۳، ص۲۵.</ref> نیز ذکر شده‌اند.برخی از نویسندگان  این دیدگاه را  برخلاف صریح آیه دانسته‌اند.<ref>حیدری، بقعه مبارکه، دائرة المعارف قرآن کریم، ۱۳۸۲ش، ج۵، ص۶۱۴.</ref> در برخی از زیارتنامه‌های [[امامان]] نیز از مدفن ایشان به عنوان بقعه مبارکه یاد شده است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۷، ۱۶۰ـ۱۶۱، ج۱۰۷، ص۱۵۲.</ref>


==علت مبارک خواندن بقعه==
==مبارک بودن بقعه==
اغلب مفسران [[شیعه]] و [[سنی]] علت مبارک خواندن بقعه را سخن گفتن خدا با موسی(ع) در آنجا و برگزیدن او به پیامبری دانسته‌اند.<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۷، ص۳۹۲، طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۳۹۲، طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۲، ابن جوزی، زادالمسیر، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۳۸۳.</ref> [[علامه طباطبایی]] بر این باور است که مبارک بودن این بقعه به علت تکلم الهی با موسی است و از این راه شرافتی یافته است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۲.</ref> اما برخی وجود انبوهی از درختان و میوه‌ها را مایه مبارکی بقعه یاد شده دانسته‌اند.<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۷، ص۳۹۲.</ref> [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] صاحب کتاب تفسیر [[مجمع البیان]] به این مسئله توجه کرده و دیدگاه نخست را درست می‌داند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۳۹۲.</ref>
اغلب مفسران [[شیعه]] و [[سنی]] علت مبارک خواندن بقعه را سخن گفتن خدا با موسی(ع) در آنجا و برگزیدن او به پیامبری دانسته‌اند.<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۷، ص۳۹۲، طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۳۹۲، طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۲، ابن جوزی، زادالمسیر، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۳۸۳.</ref> [[علامه طباطبایی]] بر این باور است که مبارک بودن این بقعه به علت تکلم الهی با موسی است و از این راه شرافتی یافته است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۲.</ref> اما برخی وجود انبوهی از درختان و میوه‌ها را مایه مبارکی بقعه یاد شده دانسته‌اند.<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۷، ص۳۹۲.</ref> [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] صاحب کتاب تفسیر [[مجمع البیان]] به این مسئله توجه کرده و دیدگاه نخست را درست می‌داند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۳۹۲.</ref>