بقعه مبارکه: تفاوت میان نسخه‌ها

اغلب مفسران [[شیعه]] و [[سنی]] علت مبارک خواندن بقعه را سخن گفتن خدا با موسی(ع) در آنجا و برگزیدن او به پیامبری دانسته‌اند.<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۷، ص۳۹۲، طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۳۹۲، طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۲، ابن جوزی، زادالمسیر، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۳۸۳.</ref> [[علامه طباطبایی]] بر این باور است که مبارک بودن این بقعه به علت سخن گفتن خدا با موسی است و از این راه شرافت یافته است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۲.</ref> اما برخی وجود انبوهی از درختان و میوه‌ها را مایه مبارکی بقعه یاد شده دانسته‌اند.<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۷، ص۳۹۲.</ref> [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] می‌گوید این مکان همان‌ بقعه‌ای است که خدا به موسی امر فرمود کفش خود را از پای در بیاورد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۳۹۲.</ref> [[علامه طباطبایی]] نیز قداست و شرافت بقعه را علت امر خداوند به موسی(ع) برای از پای در آوردن کفش می‌داند.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۲.</ref> صاحب [[التبیان فی تفسیر القرآن]] بر اساس روایتی از [[امام علی (ع)]] دلیل این امر خداوند به موسی(ع) را دریافت برکت بقعه توسط موسی می‌داند.<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۷، ص۱۶۴.</ref> از طرفی نیز در آوردن کفش از پا نهایت تواضع برای دریافت پیام [[رسالت]] ارزیابی شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۱۶۸.</ref>