پرش به محتوا

سجده سهو: تفاوت میان نسخه‌ها

۷۷۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۸
جز
تمیزکاری
جز (تمیزکاری)
جز (تمیزکاری)
خط ۴: خط ۴:


==کیفیت و زمان انجام==
==کیفیت و زمان انجام==
سجده سهو، سجده‌ای که پس از نماز برای جبران برخی اشتباهات در آن به جا آورده می‌شود.<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳.</ref> فقهیان شیعه از سجده سهو و احکام آن در باب خلل در نماز بحث کرده‌اند.{{مدرک}}
سجده سهو، سجده‌ای که پس از نماز برای جبران برخی اشتباهات در آن به جا آورده می‌شود.<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳.</ref> فقیهان شیعه از سجده سهو و احکام آن در باب خلل در نماز بحث کرده‌اند.{{مدرک}}
 
علامه حلی گفته است در شرط بودن طهارت، رو به قبله و ذکر اختلاف‌نظر است.<ref>حلی، قواعد، ص۳۰۸.</ref>


=== زمان===
=== زمان===
بنا بر مشهور فقیهان شیعه، زمان سجده سهو، پس از [[سلام نماز]] است<ref>علامه حلی، القواعد، ج۱، ص۳۰۸؛ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۵.</ref> شیخ طوسی گفته است برخی از امامیه در صورتی که سجده سهو به خاطر نقصان(کم شدن چیزی از اجزای نماز) باشد، زمان آن را قبل از سلام نماز می‌دانند.<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۵.</ref>  
بنا بر مشهور فقیهان شیعه، زمان سجده سهو، پس از [[سلام نماز]] است<ref>علامه حلی، القواعد، ج۱، ص۳۰۸؛ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۵.</ref> شیخ طوسی گفته است برخی از امامیه در صورتی که سجده سهو به خاطر نقصان(کم شدن چیزی از اجزای نماز) باشد، زمان آن را قبل از سلام نماز می‌دانند.<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۵.</ref>  


نمازگزار نیت سجده سهو می‌کند سپس تکبیر می‌گوید و به سجده می‌رود و ذکر سجده سهو را می‌گوید سپس سر از سجده بردارد و دوباره به سجده برود و ذکر سجده سهو را می‌گوید سپس، تشهد و سلام نماز را می‌خواند.<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۵.</ref>  
سجده سهو با تکبیر آغاز می‌شود سپس به سجده رفته و ذکر سجده سهو گفته می‌شود پس از آن که سر از سجده برداشت دوباره به سجده رفته و ذکر سجده سهو را می‌گوید سپس، تشهد و سلام می‌خواند.<ref> طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۵.</ref>  


===ذکر===
===ذکر===
خط ۲۱: خط ۱۹:
موارد سجده سهو عبارت است از:
موارد سجده سهو عبارت است از:
* حرف‌زدن سَهوی در نماز<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳؛ علامه حلی، القواعد، ج۱، ص۳۰۷.</ref>
* حرف‌زدن سَهوی در نماز<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳؛ علامه حلی، القواعد، ج۱، ص۳۰۷.</ref>
* فراموش کردن یک سجده<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳</ref>
* فراموش کردن یک سجده<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳؛ محقق حلی، المعتبر، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۴۴.</ref>
* شک بین چهار و پنج در نماز چهار رکعتی.<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳؛ علامه حلی، القواعد، ج۱، ص۳۰۶.</ref>
* شک بین چهار و پنج در نماز چهار رکعتی.<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳؛ علامه حلی، القواعد، ج۱، ص۳۰۶.</ref>
* سلام دادن در غیر موضع.<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳؛ علامه حلی، القواعد، ج۱، ص۳۰۷-۳۰۸.</ref>
* سلام دادن در غیر موضع.<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳؛ علامه حلی، القواعد، ج۱، ص۳۰۷-۳۰۸.</ref>
* فراموشی تشهد<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳؛ شهید اول، ذکری الشیعه، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۸۵.</ref>
* فراموشی تشهد<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳؛ شهید اول، ذکری الشیعه، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۸۵.</ref>
شیخ طوسی گفته است که برخی از فقیهان امامیه آن را در هر زیادت و نقصانی(غیر از ارکان) در نماز لازم می‌دانند.<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۴-۱۲۵</ref> علامه حلی سجده سهو را در هر زیادت و نقصانی که نماز را باطل نکند، لازم می‌داند.<ref>علامه حلی، القواعد، ج۱، ص۳۰۷-۳۰۸.</ref>
شیخ طوسی گفته است که برخی از فقیهان امامیه آن را در هر زیادت و نقصانی(غیر از ارکان) در نماز لازم می‌دانند.<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۴-۱۲۵</ref> علامه حلی سجده سهو را در هر زیادت و نقصانی که نماز را باطل نکند، لازم می‌داند.<ref>علامه حلی، القواعد، ج۱، ص۳۰۷-۳۰۸.</ref>
== احکام==
* در سجده سهو، باید اعضای هفت‌گانه روی زمین قرار بگیرد.<ref>حلی، قواعد، ص۳۰۸.</ref>
* در شرط بودن طهارت، رو به قبله و ذکر در سجده سهو اختلاف‌نظر است.<ref>حلی، قواعد، ص۳۰۸.</ref>
* سجده سهو، فراموش کردن رکن نماز را جبران نمی‌کند.<ref>طبرسی، المؤتلف من المختلف، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۵۳.</ref>
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس2}}
{{پانویس2}}
خط ۳۲: خط ۳۶:
* شهید اول، محمد بن مکی، ذكرى الشيعة في أحكام الشريعة‌، قم، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، ۱۴۱۹ق.
* شهید اول، محمد بن مکی، ذكرى الشيعة في أحكام الشريعة‌، قم، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، ۱۴۱۹ق.
* طوسی، محمد بن حسن، المبسوط فی فقه الامامیه، تصحیح:‌سید محمدتقی کشفی، تهران، الکتبة المرتضویه لاحیاء الآثار الجعفریه، ۱۳۸۷ق.
* طوسی، محمد بن حسن، المبسوط فی فقه الامامیه، تصحیح:‌سید محمدتقی کشفی، تهران، الکتبة المرتضویه لاحیاء الآثار الجعفریه، ۱۳۸۷ق.
* طبرسی، فضل بن حسن، المؤتلف من المختلف بن ائمة السلف، تصحیح:‌ مدیرشانه‌، سید مهدی رجائی و دیگران، مشهد، مجمع البحوث الاسلامیه، ۱۴۱۰ق.
* محقق حلی، جعفر بن حسین، المختصر النافع فی فقه الامامیه، قم، مؤسسه المطبوعات الدینیه، ۱۴۱۸ق.


{{نمازها}}
{{نمازها}}