آیه لعان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه لعان''' آیه ششم [[سوره نور]] است که به بیان حکم [[لعان]] می‌پردازد. اگر شوهر، همسر خود را به [[زنا]] متهم کند و شاهدی بر ادعای خود نداشته باشد، برای رهایی از [[قذف|حد قذف]] (هشتاد تازیانه) می‌تواند با پنج مرتبه [[قسم]] همسر خود را لعان کند؛ پس از آن زن نیز با پنج قسم، از خود دفاع نماید. به‌وسیله این حکم، حد قذف از شوهر و حد زنا از زن برداشته شده و زوجین، ضمن جدایی از یکدیگر، تا آخر عمر به هم [[حرام]] می‌شوند.

اکثر [[مفسران]]، [[شأن نزول]] آیه را مربوط به شخصی به نام [[هلال بن امیه]] می‌دانند که مدعی بود همسر خود را حین عمل منافی عفت با شخص دیگر دیده است و برای ادعای خود شاهدی ندارد.

از این آیه برداشت‌های گوناگونی شده است؛ از جمله آنکه [[اسلام]] حفظ آبرو را مورد اهمیت قرار داده و نگاه ویژه‌ای به حقوق زنان دارد. برخی دیگر لعان را یک نوع فضل الهی دانسته که به وسیله آن یکی از مشکلات در مناسبات زوجین، بر طرف شده است؛ زیرا از یک سو شوهر مجبور نیست در صورت مشاهده عمل منافی عفت از همسر خود، سکوت کند و یا به دنبال چهار شاهد برود و این راز دردناک را برملا کند و از سوی دیگر زن هم به مجرد اتهام در معرض مجازات قرار نمی‌گیرد و حق دفاع برای او محفوظ است.

|شکل بندی عنوان=line-height:150%; font-size:115%; font-weight: normal;

|شکل بندی ستون راست=text-align:center; line-height:130%