محجور: تفاوت میان نسخه‌ها

حَجْر در اصطلاح [[فقه|فقهی]] به معنای بازداشتن شخص از تصرف در همه یا بعضی از اموالش است<ref>فرهنگ فقه، ۱۴۲۶ق، ج۳، ص۲۲۸.</ref> و به شخصی که [[شرع|شرعاً]] تصرفات گفتاری (مانند جاری کردن صیغه بیع و انعقاد قرارداد) و رفتاری‌اش (مانند دادن مالی به صورت معاوضه یا هدیه) محدود و ممنوع شده است «محجور» گفته می‌شود.<ref>كاشف الغطاء، تحرير المجلة، ۱۳۵۹ق، ج۲ (قسم۱)، ص۱۵۵و۱۵۶.</ref>

حجر دو نوع است:

# محجوریت عرضی که بر پایه نظر شارع اما با واسطه حکم [[حاکم شرع|حاکم]] محقق می‌گردد؛ مانند سفاهت و ورشکستگی (شخص مفلس).<ref>كاشف الغطاء، تحرير المجلة، ۱۳۵۹ق، ج۲ (قسم۱)، ص۱۵۹.</ref>