غیرت: تفاوت میان نسخه‌ها

غیرت به معنای حمیت، غضب و رَشک بردن است<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۱۵۶و۳۴۸</ref>، و به صفتی انسانی اشاره دارد که انسان را وادار به دفاع از دین و آیین، آبرو و ناموس، مال و کشور خود می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، اخلاق در قرآن، ۱۳۸۰ش، ج۳، ص۴۳۱.</ref> به انسان‌های غیرتمند غیور می‌گویند.<ref>عمید، فرهنگ عمید، ۱۳۶۳ش، ص۸۹۶.</ref> <br />

در [[قرآن]] واژه غیرت به صورت مستقیم بکار نرفته است؛ ولی برخی از [[مفسران]] [[آیه|آیات]] ۶۰ تا ۶۲ [[سوره احزاب]] <ref>لَئن لَم ینَتهِ المُنافِقُونَ و الّذین فی قلوبهم مَرَضٌ و الُمُرْجِفُونَ فی المدینة لَنغفرینَّکَ بِهِم ثُمَّ لایجارونَکَ فیها اِلاّ قلیلاً مَلعُونینَ اَینَما ثَقفوا اُخِذُوا و قُتّلِوُا تقتیلاً سُنَّةَ اللهِ فی الّذین خَلَوا مِن قَبلُ و لَن تَجِدَ لِسُنَّةِ الله تبدیلاً.</ref> که سه گروه منافقان شایعه پراکن، اراذل و اوباشی مزاحم زنان مسلمان و شایعه‌پراکنان علیه زنان با [[ایمان]]، را تهدید به مجازات شدید، تبعید و قتل کرده، رساننده مفهوم غیرت می‌دانند؛ اگرچه آیه تصریح به واژه غیرت ندارد.<ref>مکارم شیرازی، اخلاق در قرآن، ۱۳۸۶ش، ص۴۳۳و۴۳۴.</ref>