حدیث جابر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حدیث جابر''' حدیثی که [[شیعیان]] برای اثبات امامت و تعیین [[امامان شیعه|امامان خود]] به آن تمسک می‌جویند. راوی این حدیث [[جابر بن عبدالله انصاری]] از [[پیامبر(ص)]] روایت کرده است. در این حدیث به نام دوازده امام شیعیان و همچنین لقب [[امام پنجم|امام پنجم آنان]] تصریح شده است.

پس از نزول [[آیه اطاعت]]، [[جابر بن عبدالله انصاری]] از پیامبر(ص) پرسید: «یا رسول‌الله، ما خدا و رسول او را شناخته‌ایم، لازم است [[اولی‌الامر]] را نیز بشناسیم.» پیامبر در پاسخ او فرمود: «‌آنان جانشینان من و امامان مسلمانان بعد از من‌اند که اولِ ایشان [[علی بن ابی‌طالب]] است و بعد از او به ترتیب [[امام حسن|حسن]]، [[امام حسین|حسین]]، [[امام سجاد|علی بن حسین]] و [[امام باقر|محمد بن علی]] که در [[تورات]] به باقر معروف است و تو در هنگام پیری او را خواهی دید و هر وقت او را دیدی، سلام مرا به او برسان. پس از محمد بن علی نیز به ترتیب، [[امام صادق|جعفر بن محمد]]، [[موسی بن جعفر]]، [[امام رضا|علی بن موسی]]، [[امام جواد|محمد بن علی]]، [[امام هادی|علی بن محمد]]، [[امام عسکری|حسن بن علی]] و پس از ایشان [[حجت بن حسن|فرزندش]] هم‌نام و هم‌کنیه من است. اوست که از نظر مردم پنهان می‌شود و [[غیبت امام زمان|غیبت]] او طولانی می‌گردد تا آن جا که فقط افرادی که ایمان راسخ دارند، بر عقیدهٔ به او باقی می‌مانند.<ref>طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۸۲؛ قندوزی، ینابیع الموده، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۳۹۸-۳۹۹.</ref>

این حدیث را جابر بن عبدالله انصاری از رسول خدا نقل کرده، از این رو به حدیث جابر شناخته می‌شود. در حدیث جابر به امامت امامان دوازده‌گانه شیعیان با ذکر نام هر یک تصریح شده است. پیامبر(ص) هنگام نام بردن از امام پنجم شیعیان، به لقب او(باقر) اشاره کرده و از جابر خواسته هنگامی که امام باقر را ملاقات کرد، سلام او را به وی برساند. در این حدیث همچنین به غیبت امام دوازدهم شیعیان و طولانی بودن آن اشاره شده و چگونگی بهره‌مندی مردم از  امام غائب به خورشید پشت ابر تشبیه شده است.<ref>طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۸۱-۱۸۲.</ref>