اصلاح ذات البین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ویکی سازی) |
M.khorshidi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
برای ایجاد اصلاح میان مردم راهکارهایی بیان شده است: | برای ایجاد اصلاح میان مردم راهکارهایی بیان شده است: | ||
* '''پیشگیری از وقوع اختلاف:''' بر اساس نظر [[مفسران]] پیشگیری از بروز اختلاف میان وارثان مضمون آیه ۱۸۲ [[سوره بقره]] است<ref>طبرسی، مجمعالبیان، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۸۵.</ref> که باید وصیتکننده به رعایت [[عدالت]] و عمل به وظیفه سفارش شود تا از [[وصیت|وصیتی]] که باعث ایجاد اختلاف میشود، جلوگیری گردد.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۲۳۶-۲۳۹.</ref> | * '''پیشگیری از وقوع اختلاف:''' بر اساس نظر [[مفسران]] پیشگیری از بروز اختلاف میان وارثان مضمون آیه ۱۸۲ [[سوره بقره]] است<ref>طبرسی، مجمعالبیان، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۸۵.</ref> که باید وصیتکننده به رعایت [[عدالت]] و عمل به وظیفه سفارش شود تا از [[وصیت|وصیتی]] که باعث ایجاد اختلاف میشود، جلوگیری گردد.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۲۳۶-۲۳۹.</ref> | ||
* '''انتخاب داور از سوی زن و شوهر در اختلافات خانوادگی:''' برای حل اختلافات خانوادگی به هنگام ترس از جدایی زن و شوهر پیشنهاد شده که از سوی هر یک از | * '''انتخاب داور از سوی زن و شوهر در اختلافات خانوادگی:''' برای حل اختلافات خانوادگی به هنگام ترس از جدایی زن و شوهر پیشنهاد شده که از سوی هر یک از زن و مرد داوری برای ایجاد آشتی انتخاب شود.<ref> طوسی، التبیان، ج۳، ص۱۹۲؛ طبرسی، مجمعالبیان، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۷۰.</ref> | ||
پیداکردن ریشه اختلاف، استفاده از مسائل عاطفی، داشتن [[صبر]] و پرهیز از جانبداری از دیگر راهکارهای اصلاح ذاتالبین معرفی شده است.<ref>مکارم شیرازی، اخلاق در قرآن، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۳۱۷-۳۱۸.</ref> | پیداکردن ریشه اختلاف، استفاده از مسائل عاطفی، داشتن [[صبر]] و پرهیز از جانبداری از دیگر راهکارهای اصلاح ذاتالبین معرفی شده است.<ref>مکارم شیرازی، اخلاق در قرآن، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۳۱۷-۳۱۸.</ref> | ||
سخن چینی وتفرقه افکنی از عوامل مهم از بین رفتن اصلاح میان مردمان است و راهکار مقابله با آن عدم اعتماد به سخت چین وطرد اوست.<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۷۵، ص۲۶۸.</ref> | سخن چینی وتفرقه افکنی از عوامل مهم از بین رفتن اصلاح میان مردمان است و راهکار مقابله با آن عدم اعتماد به سخت چین وطرد اوست.<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۷۵، ص۲۶۸.</ref> |